3 Dhe ndodhi që Abrami ra me fytyrë përtokë dhe i thirri emrit të Zotit.

4 Dhe Perëndia foli me të, duke thënë: Njerëzit e mi janë larguar nga udhëzimet e mia dhe nuk i kanë mbajtur ordinancat e mia, që unë ua dhashë etërve të tyre;

5 Dhe ata nuk e kanë mbajtur vajosjen time dhe varrimin ose pagëzimin me të cilin i urdhërova ata;

6 Por janë larguar nga urdhërimi dhe kanë marrë mbi vete larjen e fëmijëve dhe gjakun e spërkatjes.

7 Dhe kanë thënë se gjaku i Abelit të drejtë u derdh për mëkate; dhe nuk kanë ditur se në ç’mënyrë janë përgjegjës para meje.

11 Dhe unë do të vendos një besëlidhje rrethprerjeje me ty dhe do të jetë besëlidhja ime midis meje e teje dhe farës tënde pas teje, në brezat e tyre; që ti të mund të dish përgjithmonë se fëmijët nuk janë të përgjegjshëm përpara meje derisa të jenë tetë vjeç.

12 Dhe ti do të vëzhgosh që të zbatosh të gjitha besëlidhjet e mia, të cilat i lidha me etërit e tu; dhe ti do të zbatosh urdhërimet që t’i kam dhënë me gojën time dhe unë do të jem Perëndi për ty dhe për farën tënde pas teje.

23 Atëherë Abrahami ra me fytyrë përtokë dhe u gëzua, dhe tha në zemrën e tij: Do t’i lindet një fëmijë atij që është njëqind vjeç dhe Sara që është nëntëdhjetë vjeç, do të lindë.