1 Heimskinginn segir í hjarta sínu: Enginn maður hefur séð Guð, því að Guð sýnir sig ekki oss, því er Guð ekki til. Sjá, þeir eru spilltir; viðurstyggileg eru verk þeirra, og enginn gjörir það sem gott er.

2 Því að Drottinn leit af himni niður á mannanna börn og sagði með rödd sinni við þjón sinn: Leitið þér meðal mannanna barna, til þess að sjá, hvort þar sé nokkur sem skilji Guð. Og hann lauk upp munni sínum fyrir Drottni og sagði: Sjá, allir þessir segjast vera þínir.

3 Drottinn svaraði og sagði: Allir eru viknir af leið, allir saman eru þeir saurugir, þú sérð engan þeirra gjöra það sem gott er, nei, ekki einn.

4 Einu kennarar þeirra eru illgjörðamenn, og þeir hafa enga þekkingu. Það eru þeir sem eta lýð minn. Þeir eta brauð og ákalla eigi Drottin.

5 Þeir eru mjög óttaslegnir, því að Guð er hjá kynslóð réttlátra. Hann er ráðgjöf hinna fátæku, því að þeir blygðast sín fyrir hinum ranglátu; þeir flýja til Drottins og leita sér þar athvarfs.

6 Þeir láta ráð hinna fátæku til skammar verða, því að Drottinn er athvarf þeirra

7 Ó, að Síon verði stofnuð frá himni, hjálpræði Ísraels. Ó, Drottinn, hvenær munt þú stofna Síon? Þegar Drottinn tekur aftur ánauðina af þjóð sinni, skal Jakob fagna og Ísrael gleðjast.