Kutsal Yazılar
MEZMURLAR 141


141. Mezmur

Davut’un mezmuru


1 Seni çağırıyorum, ya Rab, yardımıma koş!Sana yakarınca sesime kulak ver!

2 *Duam önünde yükselen buhur gibi,El açışım akşam sunusu gibi kabul görsün!


3 Ya Rab, ağzıma bekçi koy,Dudaklarımın kapısını koru!

4 Yüreğim kötülüğe eğilim göstermesin,Suç işleyenlerin fesadına bulaşmayayım;Onların nefis yemeklerini tatmayayım.


5 Doğru insan bana vursa, iyilik sayılır,Azarlasa, başa sürülen yağ gibidir,Başım reddetmez onu.Çünkü duam hep kötülere karşıdır.

6 Önderleri kayalardan aşağı atılınca,Dinleyecekler tatlı sözlerimi.


7 Sabanla sürülüp yarılmış toprak gibi,Saçılmış kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına.

8 Ancak gözlerim sende, ey Egemen Rab,Sana sığınıyorum, beni savunmasız bırakma!

9 Koru beni kurdukları tuzaktan,Suç işleyenlerin kapanlarından.

10 Ben güvenlik içinde geçip giderken,Kendi ağlarına düşsün kötüler.