Davut’un mezmuru Avimelek’in önünde kendini deli gösterip kovulduğu, gittiği zaman
1 Her zaman Rab’be övgüler sunacağım,Övgüsü dilimden düşmeyecek.
2 Rab’le övünürüm,Mazlumlar işitip sevinsin!
3 Benimle birlikte Rab’bin büyüklüğünü duyurun,Adını birlikte yüceltelim.
4 Rab’be yöneldim, yanıt verdi bana,Bütün korkularımdan kurtardı beni.
5 O’na bakanların yüzü ışıl ışıl parlar,Yüzleri utançtan kızarmaz.
6 Bu mazlum yakardı, Rab duydu,Bütün sıkıntılarından kurtardı onu.
7 Rab’bin meleği O’ndan korkanların çevresine ordugah kurar,Kurtarır onları.
8 *Tadın da görün, Rab ne iyidir,Ne mutlu O’na sığınan adama!
9 Rab’den korkun, ey O’nun kutsalları,Çünkü O’ndan korkanın eksiği olmaz.
10 Genç aslanlar bile aç ve muhtaç olur;Ama Rab’be yönelenlerden hiçbir iyilik esirgenmez.
11 Gelin, ey çocuklar, dinleyin beni:Size Rab korkusunu öğreteyim.
12 *Kim yaşamdan zevk almak,İyi günler görmek istiyorsa,
13 Dilini kötülükten,Dudaklarını yalandan uzak tutsun.
14 Kötülükten sakının, iyilik yapın;Esenliği amaçlayın, ardınca gidin.
15 Rab’bin gözleri doğru kişilerin üzerindedir,Kulakları onların yakarışına açıktır.
16 Rab kötülük yapanlara karşıdır,Onların anısını yeryüzünden siler.
17 Doğrular yakarır, Rab duyar;Bütün sıkıntılarından kurtarır onları.
18 Rab gönlü kırıklara yakındır,Ruhu ezikleri kurtarır.
19 Doğrunun dertleri çoktur,Ama Rab hepsinden kurtarır onu.
20 *Bütün kemiklerini korur,Hiçbiri kırılmaz.
21 Kötü insanın sonu kötülükle biter,Cezasını bulur doğrulardan nefret edenler.
22 Rab kullarını kurtarır,O’na sığınanların hiçbiri ceza görmez.