32. Mezmur
Davut’un mezmuru - Maskil
1 *Ne mutlu isyanı bağışlanan,Günahı örtülen insana!
2 Suçu Rab tarafından sayılmayan,Ruhunda hile bulunmayan insana ne mutlu!
3 Sustuğum süreceKemiklerim eridi,Gün boyu inlemekten.
4 Çünkü gece gündüzElin üzerimde ağırlaştı.Dermanım tükendi yaz sıcağında gibi. Sela
5 *Günahımı açıkladım sana,Suçumu gizlemedim.“Rab’be isyanımı itiraf edeceğim” deyince,Günahımı, suçumu bağışladın. Sela
6 Bu nedenle her sadık kulunUlaşılır olduğun zaman sana dua etsin.Engin sular taşsa bile ona erişemez.
7 Sığınağım sensin,Beni sıkıntıdan korur,Çevremi kurtuluş ilahileriyle kuşatırsın. Sela
8 Eğiteceğim seni, gideceğin yolu göstereceğim,Öğüt vereceğim sana,Gözüm sendedir.
9 At ya da katır gibi anlayışsız olmayın;Onları idare etmek için gem ve dizgin gerekir,Yoksa sana yaklaşmazlar.
10 Kötülerin acısı çoktur,Ama Rab’be güvenenleri O’nun sevgisi kuşatır.
11 Ey doğru insanlar, sevinç kaynağınız Rab olsun, coşun;Ey yüreği temiz olanlar,Hepiniz sevinç çığlıkları atın!