Anderen helpen om de genezing van de Heer te ontvangen
De auteur woont in Utah (VS).
We beoefenen de geneeskunst wanneer we de genezende zegeningen van de Heer bezorgen aan wie lichamelijk, psychisch of geestelijk ziek zijn.
Loslaten, Jenedy Paige, kopiëren niet toegestaan
Op een zondag las ik de Schrifttekst: ‘Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, dit is mijn evangelie; en u weet de dingen die u in mijn kerk moet doen; want de werken die u Mij hebt zien doen, die zult u eveneens doen’ (3 Nephi 27:21; cursivering toegevoegd).
Ik dacht: Welke werken heeft Christus op aarde gedaan? Er kwamen vooral twee dingen in mij op: dienstbetoon en genezing. Ik kon dienen, maar kon ik genezen? Ik was toch niet in staat anderen te genezen, of was ik dat toch?
Ik was nog maar pas hersteld van een operatie waarop een zware allergische reactie was gevolgd. Ik dacht onmiddellijk aan iedereen die me in mijn genezingsproces had bijgestaan. Dat was een lange lijst. Als zij mij konden helpen om te genezen, kon ik dat dan niet ook voor anderen doen?
Ieder van ons kan opmerkzaam zijn en zo zijn broeders hoeder worden.1 We zijn omringd door mensen die lichamelijk, psychisch of geestelijk ziek zijn en die we door onze hulp tot zegen kunnen zijn.
De zieken bezoeken
In Mosiah 4:26 staat: ‘[Ik] zou willen dat u van uw bezit aan de armen geeft, ieder naar hetgeen hij heeft, en wel door de hongerigen te voeden, de naakten te kleden, de zieken te bezoeken en in hun behoeften te voorzien, zowel de geestelijke als de stoffelijke, naar hun noden.’
Ziek zijn, of dat nu lichamelijk, psychisch of geestelijk is, kan ons erg isoleren. Mensen brengen talloze eenzame uren door in slaapkamers of in het ziekenhuis waar ze proberen te herstellen. Je kunt dan makkelijk depressief worden. Wanneer de duistere gedachten zich opstapelen, kan het bezoek van een liefdevolle vriend, vriendin of familielid een lichtpunt voor hen zijn.
Het is ook belangrijk hoe we de zieken bezoeken. Verschillende vrouwen hebben gereageerd op mijn vraag hoe anderen hen met hun genezingsproces hebben geholpen. Judi (Arizona, VS) merkte op: ‘Luisteren [is] zo’n geweldige steun in moeilijke tijden. Luisteren zonder te oordelen.’ Geduldig, oprecht en liefdevol luisteren is een waardevolle steun voor wie aan het herstellen is.
Linda van Californië (VS) vertelde hoe een bezoek door een vriend haar had geholpen: ‘Ik herinner me deze bijzondere mensen – vooral wie echt luisterden en de aangename raad van de Geest overbrachten. Nadat ik op 30-jarige leeftijd een weduwe met vijf jonge kinderen geworden was, voelde ik de liefde van mijn hemelse Vader en van de Heiland inniger dankzij mijn goede vriendin Karen. Ze was voortdurend op mij afgestemd en stond altijd met haar ‘luisterend oor’ klaar. Ik voelde me nooit alleen omdat ze me consequent herinnerde aan de prachtige band die ik als dochter van God met Hem heb.’
Dienende broeders en zusters in het bijzonder kunnen deze geneeskunst uitvoeren. Het is belangrijk dat we ons afstemmen op de behoeften van wie lijden. Soms is een kort bezoekje aangewezen omdat ze erg moe zijn. Soms zijn ze eenzaam en vervelen ze zich, en dan vervult een langer bezoek hun behoeften. Het is ook belangrijk dat we ons op hun persoonlijkheid afstemmen. Sommigen willen privacy en stilte terwijl anderen veel interactie en steun verlangen. We horen eerst hun behoeften te bepalen en ze dan op de juiste wijze de helpende hand toe te steken.
Elkaars lasten dragen
Alma beschreef fraai hoe wij het voorbeeld van de Heiland toegewijd kunnen volgen, toen hij de gelovigen in het Boek van Mormon vroeg of ze bereid waren ‘tot de kudde van God toe te treden en zijn volk te worden genoemd en gewillig [waren] elkaars lasten te dragen, opdat zij licht zullen zijn’ (Mosiah 18:8).
We dragen allemaal allerlei lasten. Daar is het moeilijkst mee om te springen als we ziek zijn of met een psychische aandoening of geestelijke problemen zitten. Anderen helpen hun lasten te dragen wanneer zij lijden, is een geneeskunst.
Shannon (Utah, VS) vertelde hoe haar buren haar hadden gesteund: ‘Toen we na de begrafenis van mijn zoon thuiskwamen, ontdekten we dat onze buurt onze tuin volledig had heraangelegd terwijl wij op de begrafenis waren. Ze hadden prachtige struiken, bomen en bloemen geplant en zelfs nieuwe graszoden gelegd. Op een moment dat we door ons verdriet overmand waren, begon ons genezingsproces door hun zorgzame blijk van liefde en steun. Elk jaar, wanneer onze prachtige tuin weer opbloeide, werden we eraan herinnerd dat de liefde en het leven eeuwig zijn. [Dat was] een heilige en symbolische ervaring die we nooit zullen vergeten.’
Ik was de ZHV-presidente en had mezelf kandidaat gesteld voor de gemeenteraad, toen er borstkanker bij me werd vastgesteld. Mijn echtgenoot zat zonder werk en we werden in die periode door veel andere zware beproevingen getroffen. Mijn raadgeefsters namen ‘elkaars lasten dragen’ ter harte en deden hun best om mijn last te verdelen. Mijn bisschop nam enkele van mijn taken op zich. Mijn echtgenoot zette zich voor het eten en veel huishoudelijke taken in. Het verootmoedigde me om vast te stellen dat mijn lasten niet waren weggenomen maar in plaats daarvan door heel veel mensen met een opmerkzaam oog werden meegedragen.
Troosten
Alma onderwees ook dat de volgelingen van Christus ‘gewillig [zijn] te treuren met hen die treuren; ja, en hen te vertroosten die vertroosting nodig hebben’ (Mosiah 18:9).
Troosten omvat empathie, vriendelijkheid, bedachtzaamheid, zorg, liefde, en naastenliefde. Het is zieken en bezochten in liefdevolle armen sluiten zodat ze beter met hun lijden om kunnen gaan.
Anne (naam is gewijzigd) worstelde met een geestelijke en morele beproeving. Ze stond erbij stil hoe anderen haar hadden getroost: ‘Ze keken verder dan wie ik toen was en zagen mijn veelbelovende potentieel; het potentieel om grootser, wijzer en vriendelijker te worden. Ik blik terug op mijn vroegere ik en krimp soms een beetje beschaamd ineen vanwege mijn onwetendheid – een beetje beschaamd voor mijn overtredingen en zondig gedrag. Maar die prikkel van schaamte wordt altijd gevolgd door de genezende balsem van genade, barmhartigheid, vergevensgezindheid, en liefde. Wanneer ik zie dat er mensen om mij heen waren, die me dat in overvloed schonken, verdwijnt de pijn. En ik zie in dat ze me hielpen om te genezen. Misschien is het beter te zeggen dat ze een veilige omgeving voor me creëerden, een koepel van genade, waarin de Heiland, de Meestergeneesheer aan me kon werken. Mij kon veranderen. Mijn hart kon veranderen.’
Detail, Balsem van Gilead, Annie Henrie Nader
Een belangrijk aspect van de zieken troosten is ze naar de Meestergeneesheer keren. Sabrina (Utah) zei: ‘Er is geen betere genezing dan door iemand die u helpt om God te vinden of naar Hem terug te keren. Het gaat mogelijk slechts om een herinnering aan wat u al weet – dat u probeert sterker te zijn dan nodig is, het allemaal alleen doet en niet echt op God vertrouwt.’
De zieken troosten en ze helpen om positief te blijven vereist dat u gevoelig bent voor de Geest. Op een bepaald moment had ik al maandenlang niet goed geslapen, gemiddeld sliep ik per nacht twee tot drie uur onrustig. Ik was enorm bezorgd en uitgeput; ik was tevergeefs bij veel dokters langs geweest. Uiteindelijk verwees een vriendin me door naar een dokter die lid van de kerk was en onmiddellijk de juiste diagnose stelde. Maar zijn volgende woorden verrasten me: ‘Merrilee, het allerbelangrijkste dat je moet doen is je bezorgdheid bij God neerleggen.’ Hij moedigde me vervolgens aan elke dag even over ‘De levende Christus: het getuigenis van de apostelen’ te mediteren.
Ik had deze meditatie al enkele keren vruchteloos geprobeerd, maar ik was wanhopig op zoek naar genezing. De volgende dag mediteerde ik stilletjes over de krachtige woorden: ‘[Wij] getuigen dat Hij werkelijk bestaan heeft, dat zijn leven onvergelijkbaar was en dat zijn grote zoenoffer oneindige kracht bezit.’2 Ik rilde toen ik dit getuigenis van onze grote Geneesheer begon te overdenken en besefte dat ik troost en gemoedsrust had gevonden.
Aandacht schenken
Als we de Schriften bestuderen om het genezingswerk van Jezus te leren nastreven, lezen we dat Jezus één ding steeds weer deed: Hij besteedde aandacht aan de mensen om Hem heen.
Christus merkte mensen op. Hij sprak ondanks de culturele taboes met de Samaritaanse vrouw. Hij nam de tijd om de kinderen te zegenen. Hij at met tollenaars en zondaars, en bediende melaatsen en verstotelingen. Hij schonk iedereen zijn aandacht.
Als volgelingen van Christus die ernaar streven zijn geneeskunst te leren, kunnen we mensen door de ogen van Christus gaan zien. We kunnen de tijd nemen om ze te begroeten, te glimlachen en te vragen hoe het met ze gaat. We komen misschien nooit te weten in welke mate onze inspanningen een helende balsem zijn voor wie eenzaam, neerslachtig, ziek, zwak, of lijdende zijn. Zelfs eenvoudige uitingen van liefde kunnen een krachtige invloed hebben.
Als we het werk van Christus doen en bijdragen aan de genezing van anderen, zullen er rijkelijke zegeningen volgen. Zoals Christus zei: ‘Voor zover u dit voor een van deze geringste broeders van Mij gedaan hebt, hebt u dat voor Mij gedaan’ (Matthëus 25:40). Aan Hem die ieder van ons genezen heeft, aan Hem die ieder van ons vaker dan we zelf beseffen liefdevol heeft omarmd, aan Hem die ons de helende balsem van zijn verzoening heeft aangeboden, kunnen we onze bescheiden inzet bieden om onze broeders en zusters te helpen bij hun genezing. Dat is de echte geneeskunst.