Uit het zendingsveld
Wat mijn hemelse Vader me over een verandering van hart leerde
Mijn hemelse Vader leerde mij heel eenvoudig dat Hij zowel om zendelingen als om degenen die zij onderwijzen geeft, en dat Hij elk hart kan veranderen.
Ik boog mijn hoofd met tranen in mijn ogen. Yannick (naam gewijzigd) had net resoluut gezegd: ‘Ik kan ze niet vergeven. Ik kan deze pijn niet loslaten. Mijn hart is te hard.’ Hoewel ik zijn Frans perfect kon begrijpen, begreep ik zijn gevoelens niet.
Yannick was tien jaar daarvoor lid van de kerk geworden, ondanks de weerstand van zijn grote familie. Hij had de moed gehad om op zending te gaan en keek uit naar een levensveranderende ervaring door twee jaar lang de Heer te dienen. Hij had geen idee hoezeer het zijn leven zou veranderen. Slechts enkele maanden nadat hij op zending was gegaan, was Yannick weer thuis. Hij was het doelwit geworden van pijnlijke, onjuiste geruchten die ongehoorzame collega’s verspreid hadden, en werd thuis ontvangen door kerkleden die de geruchten voor waar aannamen. Yannick had het gevoeld dat niemand hem in de kerk wilde hebben. Hij besloot om niet terug te gaan.
Tien jaar later besloot Yannick dat het tijd was om zijn pijn en woede los te laten. Hij zocht contact met de plaatselijke zendelingen: mijn collega en ik. We bezochten Yannick al enkele weken, deelden geestelijke boodschappen met hem, en bespraken in de schaduw onder zijn mangobomen evangeliebeginselen. Yannick was nooit opgehouden met het bestuderen van de Schriften en leren over het evangelie. Hij was zijn getuigenis van de kerk nooit kwijtgeraakt, maar de schaamte die hij na zijn zending had gevoeld, weerhield hem ervan om de zegeningen van het evangelie te genieten. Ik had het gevoel dat ik met een reden naar dit gebied was gestuurd, misschien om hem weer van deze zegeningen bewust te maken.
Ik dacht dat we vooruitgang hadden gemaakt, maar toen hij zei dat hij niet kon vergeven, realiseerde ik me dat we nog een lange weg te gaan hadden.
Ik liet mijn hoofd hangen, en vroeg me af wat ik moest zeggen. Yannicks woorden speelden door mijn hoofd: ‘Mijn hart is te hard.’ Mijn collega leek net zo sprakeloos als ik. Ik keek naar de bijbel op mijn schoot, gefrustreerd dat deze in het Frans was. Na negen maanden in het zendingsveld begreep ik de teksten in de Franse Bijbel nog steeds niet zo goed. Ik smeekte in stil gebed om te weten wat ik kon zeggen tegen deze man die het gevoel had dat zijn hart niet meer kon genezen.
Het antwoord, ‘Ezechiël hoofdstuk 36’, kwam in mijn gedachten op.
Ik pijnigde mijn hersenen en probeerde me te herinneren of ik een Schrifttekst uit Ezechiël uit mijn hoofd kende. Dat was niet zo.
‘Ezechiël hoofdstuk 36.’ Het antwoord kwam opnieuw in mijn gedachten.
Ik deed mijn bijbel open en bladerde naar Ezechiël 36. Mijn ogen vlogen over de bladzijde, maar ik zag niets. Waarom was het niet gewoon in het Engels? Waar wilde mijn hemelse Vader dat ik naar zocht? Ik ging toch verder.
‘Yannick, ik wil graag een Bijbeltekst met je delen. Hij staat in Ezechiël hoofdstuk 36.’
Ik had geen idee wat ik daarna moest zeggen, maar toen ik weer naar de bladzijde keek, viel mijn oog op de goede plek: ‘Vers 26.’
Ik las voor: ‘Dan zal Ik u een nieuw hart geven en een nieuwe geest in uw binnenste geven. Ik zal het hart van steen uit uw lichaam wegnemen en u een hart van vlees geven.’
Ik was niet meer de enige met tranen in mijn ogen. Yannick keek me aan met een verwonderde blik.
‘Yannick, dit betekent dat je hart kan veranderen. Onze hemelse Vader kan je een nieuw hart geven.’
Zijn antwoord kwam er met grote moeite uit. ‘Hoe? Vertel me wat ik moet doen.’
Een man die het bijna had opgegeven, was nu ineens bereid om te geloven dat hij kon veranderen. Yannick hoorde de belofte van de Heer in die Schrifttekst dat hij wél de verbittering in zijn hart kon loslaten, en degenen die hem hadden gekwetst kon vergeven.
In de loop van de daaropvolgende maanden veranderde Yannicks hart stukje bij beetje. Hij deed zijn best om de mensen die hem pijn hadden gedaan te vergeven, en was in staat om veel verbittering en boosheid los te laten. Hij vertrouwde op zijn hemelse Vader en begon de rol van de Heiland bij het genezen en veranderen van een hart beter te begrijpen. Na ruim tien jaar ging Yannick weer naar de kerk, nam hij een roeping aan en ging hij terug naar de tempel. Hij accepteerde een oprechte uitnodiging om terug te keren naar de tafel van de Heer en was eindelijk in staat om alle zegeningen van het evangelie te genieten.
Hoewel Yannick degene was die uit eigen ervaring leerde over een verandering van hart, leerde ik ook waardevolle lessen. Ik leerde dat onze hemelse Vader zijn belofte waarmaakt aan zijn zendelingen dat zij in staat zullen zij om ‘de gedachten uit [te spreken] die [Hij] in [hun] hart zal leggen. […] Want het zal u in het uur zelf, ja, op het moment zelf, worden ingegeven, wat u zult zeggen’ (Leer en Verbonden 100:5–6). Onze hemelse Vader houdt zoveel van zijn zendelingen, en ook van hen die zij onderwijzen, dat Hij een zendelinge inspireerde met precies de Schrifttekst die een van zijn zoons nodig had om eeuwige zegeningen niet op te geven.
Ik ontdekte ook dat onze hemelse Vader met ons wil communiceren en dat kan doen door middel van de Heilige Geest en de Schriften.
Bovenal weet ik dat zelfs de hardste harten veranderd kunnen worden door de verzoening van Jezus Christus – Yannick is daar een levend getuigenis van.