Jongvolwassenen
Houd bij twijfels de deur naar open
Ook al twijfelen we misschien weleens aan onze geestelijke ervaringen, onze zekerheid kan als een vloedgolf terugkeren.
Of we nu in de kerk zijn opgegroeid of op latere leeftijd bekeerd zijn, velen van ons hebben waarschijnlijk wel momenten van twijfel of vraagtekens gekend. We hebben misschien geweldige geestelijke ervaringen gehad, maar vragen ons nu af: Waren die geestelijke ervaringen echt of heb ik me de gevoelens van de Geest alleen maar ingebeeld? Wat als dit alles helemaal niet waar is? En hoe zit het met mijn vragen waarop ik nog geen antwoord heb? Hoe kan ik in de kerk blijven als ik niet meer zeker weet dat het allemaal waar is?
Ik was zelf verrast dat die vragen kwamen nadat ik op zending was geweest! Ik was zo overtuigd geweest van de waarheid, dat ik die anderhalf jaar lang aan anderen wilde prediken – en nu twijfelde ik aan alles wat ik ooit wist en verkondigde. Wat zou het zonde zijn geweest als er helemaal niets van waar was. Dus was het wel waar, alles wat ik verkondigd had? Of wilde ik alleen maar dat het waar was? Ik zag vrienden de kerk verlaten terwijl ik zelf mijn geloofsstrijd voerde. Ik vroeg me af of ik mezelf niet voor de gek had gehouden.
In die periode bleef ik wel naar de kerk gaan en de geboden onderhouden, ook al zat ik met grote vragen. Juist omdat ik vragen had, probeerde ik president Russell M. Nelsons raad op te volgen, namelijk om mijn ‘geestelijk vermogen om openbaring te ontvangen te vergroten’.1
Ik wist: ‘Er is geen betere manier om de hemelen te openen dan door een combinatie van toenemende reinheid, exacte gehoorzaamheid, oprecht zoeken, ons dagelijks aan de woorden van Christus in het Boek van Mormon vergasten en regelmatig tijd aan tempelwerk en familiegeschiedenis besteden.’2 Dat was in mijn beleving cruciaal om dicht bij God te blijven. Hij was per slot van rekening de Enige met antwoorden op mijn vragen.
Het verhaal van Eunice
Op een dag las ik in Saints: The Story of the Church of Jesus Christ in the Latter Days een opmerkelijk verhaal over een vrouw aan de wieg van de herstelling. Eunice Franklin leek met dezelfde vragen en zorgen te zitten als ik.
Eunice had zich in New York laten dopen door een zendeling die Elijah Able heette. Ze was ten tijde van haar doop werkelijk tot het evangelie bekeerd. Maar nadat Elijah naar Canada was vertrokken om daar te prediken, begon Eunice aan het evangelie en wat ze als waarheid had leren kennen te twijfelen. Ze vroeg zich af of Joseph Smith wel echt een profeet was en het Boek van Mormon ware Schriftuur. Ze lag vele slapeloze nachten te piekeren dat ze wellicht misleid was.
De Heer liet Elijah in een droom zien dat Eunice het moeilijk had, waarna hij onmiddellijk naar New York terugkeerde. Eunice was stomverbaasd toen hij bij haar voor de deur stond – ze was van plan geweest om hem te zeggen dat ze niet meer geloofde zodra ze hem weer zou zien. In plaats daarvan liet ze hem binnen. Toen Elijah haar uitnodigde voor zijn toespraak die avond, aarzelde ze en wilde ze eigenlijk niet gaan. Maar ze ging uiteindelijk toch overstag en luisterde naar wat hij te zeggen had.
Elijah haalde in zijn toespraak 1 Petrus 4:12 aan, waarin staat: ‘Laat de hitte van de verdrukking onder u, die tot uw beproeving dient, u niet bevreemden.’ De hitte van de verdrukking die het op het geloof van Eunice had gemunt, maakte geen kans meer. Haar twijfels smolten als sneeuw voor de zon toen ze Elijah hoorde spreken. In Saints staat: ‘De zekerheid die ze eens had gevoeld, kwam als een vloedgolf terug.’3
Zekerheid komt als een vloedgolf terug
De ervaring van Eunice raakte me en ik dacht er keer op keer over na. Ik leerde net als Eunice van Elijahs eenvoudige en krachtige woorden. Het moet ons niet ‘bevreemden’ dat we vragen over ons geloof hebben. Dat hoort er gewoon bij. Waar waarheid eens rijkelijk uit de hemel leek te vloeien, komen er later soms momenten dat we geestelijke droogte ondervinden. We vragen ons misschien af of we de regen wel ooit echt gevoeld hebben. We kunnen bij uitblijvende antwoorden of bevestiging om de regen van openbaring blijven bidden. We kunnen naar een getuigenis zoeken dat wat gisteren waar was, vandaag nog steeds waar is. Ouderling Jeffrey R. Holland van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd: ‘Als het goed was toen je erover bad, en je er op vertrouwde en naar leefde, dan is het nu nog steeds goed. […] Treed je twijfels tegemoet. Overwin je angsten.’4
Eunice deed de deur voor haar vriend, de zendeling, weer open, zelfs toen ze zich afvroeg waarom ze dat zou doen. Daardoor stelde ze ook haar hart weer open. De Heer kon Eunice weer bereiken en aan haar alles opnieuw bevestigen wat ze eens wist. Zo kan ook ieder van ons de deur naar geloof openhouden, vooral als we met twijfels worstelen. We kunnen het goede blijven doen en naar openbaring streven, ook als we ons afvragen waarom we dat eigenlijk doen.
We houden de deur open door de kleine dingen te blijven doen die in Gods ogen goed voor onze ziel zijn. We heiligen de sabbatdag en wonen onze bijeenkomsten bij. We lezen in de Schriften, al is het soms maar één vers. We luisteren naar een lofzang of conferentietoespraak. We praten met onze hemelse Vader over onze zorgen en hoop, en vragen Hem om ons de waarheid te helpen kennen. We onderhouden de geboden, bekeren ons en streven naar het gezelschap van de Heilige Geest.
Als we niet meer kunnen dan verlangen te geloven, kunnen we de kleine dingen nog steeds blijven doen en het verlangen in ons laten werken. We kunnen wat ruimte in ons hart overlaten waar meer geloof kan groeien. (Zie Alma 32:27.)
Wat ik weet
Hoewel ik bij tijden heb getwijfeld, gedwaald en gewankeld, ben ik er zelf achter gekomen, steeds opnieuw, dat dit Christus’ kerk is. Joseph Smith was als mens misschien onvolmaakt, maar ik weet dat hij een geïnspireerde profeet van God was die alles opofferde en alles deed wat hij kon. Ik weet ook dat het Boek van Mormon een ware oude kroniek en heilige Schriftuur is, speciaal bewaard voor ons in deze tijd. Mijn hemelse Vader bevestigt die waarheden elke dag aan me. En ik ben blij dat Hij die waarheden ook aan Eunice Franklin bevestigde.
Ik weet dat God ons door de Heilige Geest zal laten voelen wat echt is en wat niet, als wij onze deur en ons hart voor waarheid openhouden. Onze geestelijke ervaringen zullen op het moment zelf onmiskenbaar zijn. En als twijfels later de kop opsteken, kunnen we onszelf herinneren aan hoe we ons destijds voelden. Net zoals dat bij Eunice gebeurde, kan onze zekerheid over evangeliewaarheden als een vloedgolf terugkeren.
We hoeven niet al te lang in de droogte van twijfel te leven, als we onze geestelijke ervaringen maar als reddingsboei gebruiken. Ouderling Neil L. Andersen van het Quorum der Twaalf Apostelen zegt: ‘Koester uw heilige herinneringen. […] Vertrouw erop dat u ze van uw hemelse Vader en zijn geliefde Zoon krijgt. Put er geduld en inzicht uit in tijden van twijfel en beproeving. Ik beloof u dat u steeds meer geloofsbepalende ervaringen zult krijgen, als u ze bereidwillig erkent en met zorg koestert.’5
Ik weet dat deze belofte opgaat voor wie naar nieuwe geestelijke ervaringen streven en geloof in Christus oefenen: ‘Wie in [Christus] gelooft, zal nooit meer dorst hebben’ (Johannes 6:35). De antwoorden die we nodig hebben, zullen komen. We kunnen de hitte van de verdrukking doorstaan die Satan bij ons aanwakkert. En we kunnen al onze dagen trouw blijven aan onze liefdevolle God.