Problemen met een feestje
De auteur woont in Corrientes (Argentinië).
Luz wilde het liefst wel naar het feestje, maar ze voelde zich er niet goed bij.
Denk het uit en vraag God daarna of het juist is (zie Leer en Verbonden 9:8). Dit verhaal vond in Corrientes (Argentinië) plaats.
Luz was gelukkig. Het schooljaar was bijna voorbij en er zou veel veranderen. Ze zou klaar zijn met de lagere school en volgend jaar naar de middelbare school gaan!
Ze stond er versteld van hoeveel ze gegroeid was. Ze was groter, en ze was geen kind meer. Dat waren leuke veranderingen, maar ze was ook een beetje zenuwachtig.
Ze besloot er met haar ouders over te praten.
‘Dit is een geweldige tijd voor je, Luz’, zei papa. ‘Je zult de komende jaren veel leren. Doe je best, werk aan de doelen die de persoon van je maken die God voor ogen heeft.’
‘Maar doe het stap voor stap’, zei mama. ‘Je zult groeien en die persoon worden door kleine, goede keuzes te maken.’
Luz voelde zich al veel beter. Ze was blij dat ze niet in één keer hoefde op te groeien.
Op een dag zeiden Luz’ vriendinnen op school dat ze een overgangsfeestje wilden organiseren. Ze waren heel enthousiast. Er zou eten, muziek en speciale verlichting zijn, en ze zouden zelfs dansen!
Maar toen Luz naar haar vriendinnen luisterde, begon ze zich ongemakkelijk te voelen. Het klonk alsof ze er de Heilige Geest niet zou kunnen voelen.
‘Jij komt toch ook, Luz?’ vroeg een van haar vriendinnen.
‘Je moet komen!’ zei een andere vriendin. ‘Ik vraag mijn ouders wel om met jouw ouders te praten. Dan laten ze je wel komen.’
‘Misschien.’ Luz’ maag lag overhoop. ‘Ik … ik laat het je nog wel weten.’
Luz moest heel het weekend aan het feestje denken. Ze dacht eraan terwijl ze piano speelde. Ze dacht eraan terwijl ze met haar broertje speelde. Wat ze ook deed, ze bleef erover tobben.
Ze wilde het liefst wel naar het feestje, maar ze voelde zich er niet goed bij. Het gevoel in haar buik ging niet weg.
‘Alles goed, hija?’ vroeg mama op zondagmiddag. Ze streelde Luz’ lange, zwarte haar.
‘Nou …’, zei Luz.
‘Ben je nog steeds over het feestje aan het piekeren?’
‘Ik weet niet wat ik moet doen’, zei Luz. ‘Ik wil er graag naartoe. Maar ik weet dat ik me er niet goed zal voelen.’
Mama glimlachte. ‘Ik weet dat je de juiste keuze zult maken’, zei ze. ‘Denk erover na, maak een keuze en vertel je hemelse Vader wat je hebt besloten. Hij zal je laten weten of het de juiste keuze is. Dat zul je in je hart voelen.’
Luz knikte. Ze haalde diep adem en ging naar haar kamer om te bidden.
‘Hemelse Vader’, fluisterde Luz. ‘Mijn vriendinnen hebben me voor een feestje uitgenodigd, maar ik voel me er niet goed bij. Ik ga zeggen dat ik niet kom. Is dat de juiste keuze?’
Luz voelde zich helemaal warm vanbinnen. Ze was niet meer verward. Het voelde alsof ze vol licht was! Ze wist dat ze de juiste keuze had gemaakt.
Luz liep haar kamer uit en gaf mama een dikke knuffel.
‘Ik heb besloten om niet te gaan’, zei Luz.
‘Ik ben trots op je’, zei mama.
Papa gaf Luz ook een knuffel. ‘Ik heb een idee’, zei hij. ‘Laten we zelf een overgangsfeestje houden. We kunnen een ijsje eten en het gewoon thuis samen vieren!’
Luz glimlachte. Ze vond ijs superlekker! En ze vond het fijn om te weten dat ze het goede kon doen, zelfs als dat moeilijk was. Door kleine, goede keuzes te maken, kon ze de persoon worden die God voor ogen had.
Illustraties, Tammie Lyon