Een zussensolo
De auteur woont in Utah (VS).
‘’t Is muziek en blijdschap in mijn ziel, innig dankbaar klinkt mijn stem’ ( Lofzangen, nr. 156).
Het was moeilijk om alle noten te horen. Zou Sophie moedig genoeg zijn om te zingen?
Sophie hield van zingen. Ze zong op school, bij haar vriendinnen en thuis. Maar ze zong het liefst in de kerk.
‘Mama,’ zei Sophie op een dag, ‘ik wil graag beter leren zingen. Zou ik zangles kunnen krijgen?’
‘Dat lijkt me een leuk idee’, zei mama. ‘Ik zal eens kijken wat de mogelijkheden zijn.’
Zingen was niet altijd makkelijk voor Sophie. Ze was doof en kon de meeste geluiden niet goed horen. Ze had een speciaal apparaatje achter haar oren om beter te horen. En zelfs daarmee klonk alles een beetje anders voor haar dan voor andere mensen. Maar Sophie hield van zingen.
‘Goed nieuws, Sophie!’ zei haar moeder enkele dagen later. ‘Ik heb iets voor je gevonden. Het is een koor voor kinderen die samen leren zingen. De leerkracht zei dat je morgen al kunt komen!’
Sophie danste in het rond. Ze was zo blij!
Maar die avond werd ze zenuwachtig.
‘Kijk je ernaar uit om morgen naar het koor te gaan?’ vroeg haar oudere zus Kayla.
Sophie knikte. ‘Ja. Maar ik ben ook een beetje bang. Ik vind het niet leuk om alleen te gaan.’
‘Je kunt het best!’ zei Kayla. ‘Maar zou het helpen als ik met je meeging? Dan kunnen we samen leren zingen.’
Sophie sloeg haar armen om Kayla heen. ‘Dat zou geweldig zijn.’
De volgende ochtend stonden Sophie en Kayla vroeg op om naar het koor te gaan. Sophie werd zenuwachtig toen ze in de auto stapte. Wat zou er gebeuren als ze de leerkracht niet kon begrijpen? Of als niemand vriendschap met haar wilde sluiten? Of als ze naar haar zouden staren?
Mama parkeerde de auto en keek naar Sophie. Sophie gleed omlaag in haar stoel.
‘Ik weet niet of ik nog wel wil gaan’, zei ze.
‘Wat is er?’ vroeg Mama. ‘Je was zo blij om te gaan.’
Sophie zei niets. Ze keek naar beneden en zwaaide met haar voeten heen en weer.
Mama glimlachte. ‘Als je echt niet wilt, hoef je niet te gaan. Maar als je zenuwachtig bent, kun je bidden en onze hemelse Vader vragen of Hij je wil helpen! En Kayla is er ook.’
Kayla hield Sophies hand vast. ‘Het is vast leuk!’ zei ze.
Sophie slikte. Ze had kriebels in haar buik, maar stapte toch uit de auto. Ze hield Kayla’s hand stevig vast toen ze het lokaal in liepen.
De eerste paar dagen zat Sophie altijd naast Kayla. Maar op een dag zag Sophie een meisje dat altijd helemaal alleen zat. Misschien was zij ook zenuwachtig. Sophie ging naast haar zitten.
‘Hallo!’ zei Sophie. ‘Mag ik naast je zitten?’ Het meisje knikte. Al snel lachten en zongen ze samen. Sophie was blij dat ze moedig genoeg was om een nieuwe vriendin te vinden.
Het was zo leuk om met de groep te zingen! Sophie vond het heerlijk om de noten te leren en met haar voet het ritme te tikken. Ze kon zelfs enkele andere kinderen leren om bepaalde woorden in gebarentaal te zeggen.
Op een dag had de leerkracht een opwindende bekendmaking. Iedereen in de klas zou in een speciale uitvoering drie korte solo’s zingen. Kayla en Sophie oefenden thuis hard aan hun solo. Al snel kon Sophie haar eerste twee solo’s zingen. Maar de derde was erg moeilijk! Ze kon niet alle noten horen. Hoe zou ze dat helemaal alleen voor zo’n grote groep mensen kunnen zingen?
Sophie herinnerde zich dat haar moeder had gezegd dat ze onze hemelse Vader om hulp kon vragen. Ze ging op haar knieën. ‘Hemelse Vader, dit lied is zo moeilijk voor me. Kunt U me alstublieft helpen om het te zingen en niet zo zenuwachtig te zijn?’
Tijdens de volgende les kwam de leerkracht naar Sophie toe. ‘Ik weet dat je zenuwachtig over je derde solo bent. Zou je die samen met Kayla willen zingen? Dan maken we er een zussensolo van!’
Sophie glimlachte. Ze voelde zich warm en gelukkig vanbinnen. Ze wist dat onze hemelse Vader haar gebed had verhoord.
Tijdens de uitvoering zong Sophie vol vertrouwen haar eerste twee solo’s. Toen het tijd was voor haar derde solo, sprong ze op en greep ze Kayla’s hand vast. Ze liepen samen naar het podium en zongen de zussensolo luid en trots. Sophie was helemaal niet zenuwachtig of bang! Onze hemelse Vader had haar gebed op onverwachte wijze verhoord. Ze was zo dankbaar dat Hij altijd naar haar luistert.
Illustraties, Alyssa Petersen