น้ำชาหรือน้ำมะม่วง?
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา
เรื่องนี้เกิดขึ้นที่ไต้หวัน
“ทำไมนายไม่อยากดื่มชา?” จิโรถาม
“ยืนหยัดความถูกต้อง” (หนังสือเพลงสำหรับเด็ก, 81)
ชุงเดินบนถนนที่มีผู้คนพลุกพล่านในไต้หวัน จิโร เพื่อนของเขา อยู่ใกล้ๆ เขา มีผู้คนอยู่ทุกที่! คนที่มาซื้อของมองดูเสื้อผ้าที่ขาย เด็กๆ เล่นเกม ผู้คนเร่งรีบและคุยโทรศัพท์ ชุงจับกระเป๋านักเรียนไว้แน่นเพื่อแน่ใจว่าเขาจะไม่ทำหล่น
“ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าปีการศึกษานี้ใกล้จะจบแล้ว!” ชุงพูดดังเพื่อให้จิโรได้ยิน
“ฉันรู้! ฉันพร้อมที่จะเรียนจบแล้ว” จิโรพูด
ชุงและจิโรเดินผ่านจุดขายอาหารทุกชนิด แก้วมังกรและสตรอเบอร์รี ติ่มซำที่มีเสียงดังฉู่ฉ่า ไอศกรีมถั่วลิสงม้วน กลิ่นหอมน่าอร่อยอบอวลไปทั่ว! แต่สิ่งที่ชุงนึกถึงมีเพียงความรู้สึกร้อนและเหนียวตัว
“ฉันรู้สึกร้อนเหมือนอยู่ในเตาอบเลย!” ชุงบอก
“ฉันด้วย” จิโรพูด “ไปซื้อเครื่องดื่มกัน”
พวกเขาเดินไปยังร้านขายเครื่องดื่มสีสันสดใส
จิโรหยิบเงินออกมา “ชาไข่มุกสองแก้วครับ”
ชุงรู้ว่าชาขัดกับพระคำแห่งปัญญา “ผมขอน้ำมะม่วงได้ไหมครับ?” เขาถาม
จิโรหันมามองชุง ชุงรู้สึกมวนท้อง จิโรคิดว่าเขาประหลาดเพราะไม่สั่งชาใช่ไหม?
ผู้หญิงคนนั้นยื่นชาไข่มุกเย็นๆ ให้จิโรและยื่นน้ำมะม่วงให้ชุง แล้วเด็กผู้ชายสองคนก็เดินกลับไปยังถนนเพื่อกลับบ้าน
จิโรซดเครื่องดื่มของเขา “ทำไมนายถึงไม่อยากดื่มชา? อร่อยออก!”
ชุงกัดริมฝีปาก “เอ่อ … ฉันไม่ดื่มชา”
“ทำไมล่ะ”
ชุงคิดว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไรดี ผู้สอนศาสนาเคยสอนเขาเรื่องพระคำแห่งปัญญา ในชั้นเรียนปฐมวัย เขาเรียนรู้ว่าการรักษาพระคำแห่งปัญญาช่วยให้เขามีพระวิญญาณบริสุทธิ์อยู่กับเขา
“ฉันเชื่อในพระผู้เป็นเจ้า และพระองค์ทรงต้องการให้ฉันดูแลร่างกายของฉัน พระองค์ทรงขอให้เราไม่ดื่มชา กาแฟ หรือแอลกอฮอล์” ชุงกล่าว
“นายรู้ได้อย่างไร?” จิโรถาม
“ฉันเรียนรู้เรื่องนี้ที่โบสถ์”
จิโรดื่มเครื่องดื่มของเขาอีกครั้ง “ฟังดูไร้สาระนะ มันก็แค่ชา! ไม่ทำให้นายเจ็บหรอก”
กระเพาะของชุงรู้สึกเหมือนมีกบกระโดดเต็มไปหมด เขาจะช่วยให้จิโรเข้าใจได้อย่างไร บางทีคนที่โบสถ์อาจช่วยเขาอธิบายเรื่องนี้กับจิโรได้
“นายอยากมาที่โบสถ์กับฉันไหม? ฉันไปศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้าย นายเรียนรู้เกี่ยวกับพระผู้เป็นเจ้าและพระเยซูคริสต์ได้”
จิโรคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ไม่ล่ะ”
“โอเค” ชุงพูด เขารู้สึกเศร้าเล็กน้อยที่จิโรไม่อยากไปโบสถ์กับเขา แต่เขาก็ยังดีใจที่ได้แบ่งปันประจักษ์พยานของเขา
หลังจากสัปดาห์นั้นที่โรงเรียน มิสเตอร์ลิน ครูของชุง เรียกให้ทุกคนหันมาฟังเขา “พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายของการเรียน เนื่องจากทุกคนตั้งใจเรียนหนักมากในปีนี้ ครูเลยมีเซอร์ไพรส์มาฝาก เราทุกคนจะได้ดื่มชาไข่มุกกัน!”
ทุกคนในชั้นเรียนโห่ร้องอย่างดีใจ ทุกคนยกเว้นชุง เขาไถลตัวลงบนที่นั่งของเขา การบอกครูว่าเขาไม่ดื่มชายิ่งยากกว่าการบอกจิโรเสียอีก! ทุกคนจะคิดว่าแปลกเหมือนที่จิโรคิด
จิโรยกมือ “คุณครูลินครับ ชุงไม่ดื่มชา มันเป็นส่วนหนึ่งในการนับถือศาสนาของเขา ให้เขาดื่มน้ำมะม่วงแทนได้ไหมครับ?”
มิสเตอร์ลินหันไปมองชุง “จริงหรือเปล่า ชุง?”
ชุงพยักหน้า
มิสเตอร์ลินยิ้ม “โอเค ครูจะสั่งน้ำผลไม้ให้เธอแทน”
หลังจากเลิกเรียน ชุงและจิโรเดินกลับบ้าน “ขอบคุณนะที่ทำอย่างนั้น” ชุงกล่าว
จิโรยิ้ม “นายเป็นเพื่อนของฉัน ถ้ามีอะไรที่สำคัญสำหรับนาย มันก็สำคัญสำหรับฉันเหมือนกัน”
ภาพประกอบโดย เมลิสซา แมนวิลล์