พยายาม ด้วยกัน
แจ็คไม่น่าตะโกนใส่แม่ของเขาเลย
“เจ้าควรให้อภัยกัน” (หลักคำสอนและพันธสัญญา 64:9)
แจ็คกำลังมีปัญหา เขาแหย่ฮาร์เปอร์น้องสาวของเขา แม่บอกให้เขาหยุด เขาทิ้งของเล่นไว้ในครัว แม่ขอให้เขาไปเก็บมันมา เขาดึงถ้วยพลาสติกทั้งหมดออกมา แม่บอกให้เขาเอาไปเก็บเข้าที่ แล้วเขาก็ทะเลาะกับอดัม น้องชายของเขา ซึ่งเป็นตอนที่แม่ตะโกนใส่เขา แจ็คตะโกนกลับ จากนั้นแม่บอกให้แจ็คออกไปนั่งข้างนอก
แจ็ควิ่งผ่านห้องครัวออกไปยังระเบียง เขาเลื่อนประตูและปิดให้แรงที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขาเดินไปเดินมา เขาโกรธ!
และเขาก็เสียใจ เขาคิดว่าแม่ไม่น่าตะโกนใส่เขา
เขาหยุดและมองลงไปที่รถซึ่งอยู่ใต้อะพาร์ตเมนต์ เขามองดูรถคันเล็กๆ และรถประจำทางคันใหญ่ขับผ่านไป เขาคิดว่า เขา ไม่น่าตะโกนใส่แม่เลย เขาไม่ควรแกล้งฮาร์เปอร์ หรือทะเลาะกับอดัม วันนี้เขาไม่ได้เลือกทำสิ่งที่ดีเลย
แจ็คถอนหายใจ เขามองกลับไปที่ถนนและนับจำนวนรถ
จากนั้นไม่นาน ประตูระเบียงเปิดออก แม่ของเขาเดินเข้ามา
“แจ็ค” เธอพูดเบาๆ เธอก้าวออกมาข้างนอกแล้วปิดประตูเลื่อน เธอยืนอยู่ข้างแจ็คและมองดูรถกับเขา
“ผมขอโทษที่ผมไม่ฟังแม่” แจ็คพูด “และผมขอโทษที่ทำตัวไม่ดีนัก ยกโทษให้ผมได้ไหมครับ?”
“ได้สิ” แม่กอดแจ็คแน่น “แม่ขอโทษที่ตะคอกใส่ลูก แม่ยังคงเรียนรู้เช่นเดียวกับลูก และบางครั้งแม่ก็ทำผิด”
แจ็คกอดแม่แน่น
“พยายามกันอีกครั้งนะ” แม่พูด
เธอเดินตามแจ็คกลับเข้าไปด้านใน เธอช่วยเขาเก็บถ้วย พวกเขาช่วยฮาร์เปอร์หาผ้าห่ม จากนั้นพวกเขาก็เล่นเกมกับอดัมและฮาร์เปอร์ เมื่ออดัมโกรธเวลาแพ้ แจ็คไม่โกรธตอบ แม่ยิ้มกว้างให้เขา พวกเขากำลังเรียนรู้และพยายามด้วยกัน
ภาพประกอบโดย บ็อบ โมนาฮาน