จากเพื่อนถึงเพื่อน
ลิฟต์กลับใจ
เมื่อข้าพเจ้าอายุ 11 ขวบครอบครัวข้าพเจ้าอาศัยอยู่ในอาคารสูง 12 ชั้นในฮ่องกง ทุกวันหลังเลิกเรียน ข้าพเจ้าจะวิ่งเข้าไปในอาคารและขึ้นลิฟต์ไปที่อะพาร์ตเมนต์ของเรา
อยู่มาวันหนึ่งข้าพเจ้าเข้าไปในลิฟต์และกดปุ่มทั้งหมดเพื่อให้ไฟติด ลิฟต์ก็จะหยุดทุกชั้น ประตูเริ่มปิด แต่ทันใดนั้นมีมือเข้ามาขวางประตูลิฟต์ไว้ คนนั้นเป็นหนึ่งในเพื่อนบ้านที่อยู่ชั้นบนของข้าพเจ้า เธอไม่พูดอะไรเกี่ยวกับปุ่มต่างๆ แต่ข้าพเจ้ารู้สึกประหม่า ตอนนั้นรู้สึกเหมือนต้องใช้เวลานานมากกว่าจะกลับถึงบ้าน!
แน่นอนว่า ลิฟต์หยุดที่ชั้นถัดไป รอ แล้วก็ขึ้นไปชั้นถัดไป ทันทีที่ประตูเปิดบนชั้นของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็รีบออกไป ข้าพเจ้าถึงบ้านพร้อมเหงื่อที่เปียกชุ่มเพราะวิ่งเร็วมาก!
ไม่นานหลังจากข้าพเจ้ากลับถึงบ้าน โทรศัพท์ดังขึ้น เป็นสายของเพื่อนบ้านที่ขึ้นลิฟต์มากับข้าพเจ้าด้วย ข้าพเจ้ารู้สึกประหม่ามากขณะรอคุณแม่คุยโทรศัพท์ให้เสร็จ
หลังจากเธอวางสาย คุณแม่ถามว่า “ลูกกดปุ่มทั้งหมดบนลิฟต์เหรอ”
ข้าพเจ้าโกหกคุณแม่ไม่ได้ “ใช่ครับ” ข้าพเจ้าบอก
คุณแม่ข้าพเจ้ายิ้ม “โอเค ขึ้นไปชั้นบนแล้วไปคุยกับเพื่อนบ้านของเรากัน”
เราขึ้นไปชั้นบนด้วยกัน ข้าพเจ้ากดกริ่ง และเพื่อนบ้านเดินมาเปิดประตู ข้าพเจ้าก้มศรีษะพร้อมกับพูดว่าขอโทษที่กดปุ่มทั้งหมด ข้าพเจ้าสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก
เพื่อนบ้านของเราใจดี เธอพูดว่า “ตราบใดที่หนูจะไม่ทำมันอีก ฉันก็คิดว่าไม่เป็นไร”
หลังจากข้าพเจ้าบอกเธอว่าขอโทษ ข้าพเจ้ารู้สึกดี และข้าพเจ้าก็ไม่กดปุ่มทั้งหมดบนลิฟต์อีกเลย
ประสบการณ์นี้ช่วยให้ข้าพเจ้าเรียนรู้เกี่ยวกับการกลับใจ ข้าพเจ้ารู้ตัวว่าทำอะไรผิด ข้าพเจ้ารู้สึกเสียใจและขออภัย และข้าพเจ้าจะไม่ทำมันอีก จากนั้นข้าพเจ้ารู้สึกมีความสุข! การกลับใจสามารถทำให้ท่านมีความสุขได้เช่นกัน
ภาพประกอบโดย อาลิสซา ทอลเลนท์