คุณพ่อของดานิโล
คุณพ่อเพิกเฉยต่อคำหยาบคายของพวกเขาได้อย่างไร?
ดานิโลรีบเข้าไปในห้องโถงของโรงเรียน คุณพ่อกำลังล้างถังขยะอยู่ข้างหน้าเขา ดานิโลหวังว่าคุณพ่อจะไม่เห็นเขา เขาก้มศีรษะลง พยายามทำตัวกลืนไปกับนักเรียนคนอื่นๆ เขารู้สึกอับอายที่คุณพ่อเป็นภารโรงของโรงเรียน
“อรุณสวัสดิ์ ลูก” คุณพ่อพูดเมื่อดานิโลเดินผ่านไป
ดานิโลเดินเร็วขึ้นและแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน แต่เด็กคนอื่นๆ สังเกตเห็นแล้ว
“เฮ้ ดานิโล” เด็กชายเรียก “นั่นพ่อนาย เป็นคนกวาดขยะของโรงเรียน! บางทีพ่ออาจต้องการให้นายช่วยนะ”
“อย่าใจร้ายกับดานิโล” เด็กชายอีกคนพูดแทรก “คุณซานโตสทำได้มากกว่ากวาดขยะ ดูสิ เขาล้างถังขยะได้ด้วย!”
พวกเด็กชายต่างหัวเราะ
ดานิโลแทบรอไม่ไหวที่จะไปโรงเรียนมัธยมในปีหน้า บางทีการล้อเล่นอาจจะหายไป เขามองข้ามไหล่ คุณพ่อทำงานพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า คุณพ่อเพิกเฉยต่อคำหยาบคายของพวกเขาได้อย่างไร?
ดานิโลวิ่งเข้าไปในหอประชุม ทางโรงเรียนจัดให้มีการประชุมเพื่อประกาศรางวัลครูดีเด่นประจำปี นาธาเนียลและฟรานเซส เพื่อนสนิทของเขาช่วยจองที่นั่งให้เขา
“นายคิดว่าครูเลือกใคร” นาธาเนียลถาม
“ฉันหวังว่าจะเป็นคุณโอคัมโป” ฟรานเซสกล่าว
“เธอเก่งมาก” นาธาเนียลกล่าว “แต่ฉันชอบคุณตอร์เรสมากที่สุด นายอยากให้ใครชนะล่ะ ดานิโล?”
ดานิโลนึกถึงครูของเขา “ฉันชอบครูทุกคน ให้เลือกแค่คนเดียวคงเป็นเรื่องยาก”
อาจารย์ใหญ่ลุกขึ้นยืน การประชุมเริ่มขึ้นแล้ว!
“ถึงเวลาประกาศรางวัลครูแห่งปี” อาจารย์ใหญ่กล่าว “ปีนี้ เรามีครูที่ยอดเยี่ยมหลายคน แต่สุดท้ายแล้ว ตัวเลือกของเรากลับแตกต่างออกไปเล็กน้อย” เขาชูโล่ขึ้น “ครูแห่งปีของเราคือคุณซานโตส ภารโรงของโรงเรียนเรา!”
ดานิโลแทบไม่อยากจะเชื่อ! คุณพ่อของเขาได้เป็นครูแห่งปี? แต่เขาไม่ใช่ครูด้วยซ้ำ!
คุณพ่อของดานิโลเดินไปที่หน้าหอประชุม ทุกคนต่างปรบมือและให้กำลังใจเขา อาจารย์ใหญ่จับมือเขา จากนั้นเขาจึงพูดว่า “บางคนอาจไม่คิดว่าคุณซานโตสเป็นครู แต่เขาสอนเราทุกวันจากแบบอย่างของเขา ทุกเช้าเขามาถึงโรงเรียนก่อนใคร หลังเลิกเรียน เขามักจะเป็นคนสุดท้ายที่ออกจากโรงเรียน ทุกงานมีเกียรติถ้าคุณทำงานหนักและทำงานอย่างมีความสุข นี่คือสิ่งที่แองเจโล ซานโตสสอนเรา นั่นคือเหตุผลที่แองเจโล ซานโตสได้เป็นครูแห่งปี”
ดานิโลนึกถึงคุณพ่อของเขาที่กำลังเทขยะ เขารู้ดีว่าคุณพ่อทำงานหนักเพียงใด และเขาก็ไม่ยอมให้สิ่งที่คนอื่นพูดมารบกวนจิตใจ บางทีเขาอาจช่วยดานิโลเรียนรู้วิธีทำเช่นนั้นได้
หลังจากการประชุมสิ้นสุดลง ดานิโลลุกขึ้นยืน “ไปก่อนเลย ไม่ต้องรอ” เขาบอกเพื่อน
ดานิโลเดินไปที่หน้าหอประชุม ผู้คนยืนล้อมรอบคุณพ่อของเขา จับมือและตบหลังคุณพ่อ แต่ละคนขอบคุณเขาสำหรับการเป็นแบบอย่างของเขา ดานิโลรออยู่ที่รอบนอกของผู้คนที่รายล้อมจนทุกคนจากไป
คุณพ่อของเขาเงยหน้าขึ้นจากโล่และยิ้ม
“ใครจะคิดว่าพ่อจะได้รับรางวัลใช่ไหม?” คุณพ่อถาม “พ่อเป็นภารโรงของโรงเรียน”
“ผมภูมิใจมากครับคุณพ่อ” ดานิโลรีบวิ่งไปข้างหน้าและกอดคุณพ่อ คุณพ่อของเขา ครูแห่งปี
ภาพประกอบโดย จิมมี โฮลเดอร์