Een gebed tijdens het onweer
BOEM! Buiten donderde het. Alexis verstopte zich onder haar deken. Maar de donder hield niet op. Alexis rilde. Toen stond ze op en ging naar papa.
‘Papa’, zei ze. ‘Ik ben bang.’
Papa gaf Alexis een knuffel. ‘Wat vervelend’, zei hij. ‘Ik weet dat onweer eng kan zijn. Maar hierbinnen zijn we veilig.’
Alexis dacht daarover na. ‘Ik voel me nu niet veilig. Kunnen we samen bidden?’
‘Dat is een goed idee.’
Alexis en papa gingen op hun knieën. Papa pakte haar hand. Tijdens het bidden hield hij die vast.
‘Lieve hemelse Vader, help Alexis alstublieft om zich tijdens het onweer veilig te voelen.’
Alexis hield papa’s hand stevig vast. Ze voelde zich vredig. Ze was niet bang meer.
‘Ik voel me beter’, zei Alexis.
‘Mooi’, zei papa. ‘Laat me je nu weer instoppen.’
Alexis kroop in bed. Papa trok haar dekentje tot aan haar kin. Hij kuste haar voorhoofd.
‘Ik hou van jou, papa’, zei Alexis. ‘Bedankt dat we samen konden bidden.’
Papa glimlachte. ‘Graag gedaan. Ik hou ook van jou.’
Illustraties, Alessia Girasole