De beroepskeuzetest
Dit kan niet kloppen!
‘Wat willen jullie later worden?’ vroeg juf Lu aan de klas.
Dat was makkelijk! Ik wilde wetenschapper worden. Ik zag mezelf in een labjas coole experimenten uitvoeren.
‘Jullie gaan vandaag een test doen, waaruit blijkt welke baan misschien voor jullie geschikt is’, zei juf Lu.
Al snel deed ik de test op de computer. Ik beantwoordde alle vragen en haalde diep adem toen ik op de knop ‘Klaar’ drukte.
Wetenschapper! Artiest! Astronaut! Ik dacht druk na. Die banen zouden geweldig zijn.
Maar geen van die banen kwam uit de test naar voren. Ik keek naar de lijst. Grafisch ontwerper klonk nog wel cool. Bakker? Ik dacht het niet! Evenementenplanner ook niet.
Maar het eerste resultaat verbaasde me het meest. Bovenaan de lijst stond bloemist.
Wat?! Iemand die bloemen schikt? dacht ik. Dit kan niet kloppen!
Maar ik wist dat ik iedere vraag eerlijk had beantwoord. Mijn wangen gloeiden. Ik wilde niet dat mijn vrienden mijn resultaten konden zien, dus sloot ik haastig de computer af.
‘Cool!’ zei mijn beste vriend, Dan. ‘Bij mij staat websiteontwerper bovenaan!’
‘Dat is geweldig’, mompelde ik. ‘Maar denk je echt dat uit deze test blijkt welke baan bij ons past?’
‘Ach, het is maar een test’, zei Dan schouderophalend. ‘Wat kwam er bij jou uit?’
Ik verstijfde van angst. ‘Volgens mij klopt het niet, want er kwam uit dat ik bloemist zou moeten worden.’
Mijn grootste angst kwam uit. Dan begon te lachen.
‘Ik wist dat je bloemenplukker zou worden! Jij vindt zulke rare dingen altijd leuk’, grapte Dan.
‘Echt niet!’ snauwde ik. ‘Ik houd niet eens van bloemen.’
Dan grijnsde en keerde weer terug naar zijn computer. Ik kreeg buikpijn. Ik schaamde me diep. Had de test gelijk? Had Dan gelijk?
Toen ik na school naar huis liep, schaamde ik me nog steeds voor mijn resultaten. Ik dacht na over dingen die ik leuk vond, zoals knutselen en pianospelen. Ik vond duidelijk andere dingen leuk dan sommige andere jongens uit mijn klas.
Misschien bén ik raar, dacht ik. Met tranen in mijn ogen liep ik naar binnen.
‘Wat is er, Jeff?’ vroeg papa. ‘Is er iets op school gebeurd?’
Ik ging zitten en vertelde hem over de beroepskeuzetest en dat ik me anders voelde dan andere jongens.
‘Weet je, Jeff,’ zei hij, ‘onze hemelse Vader heeft je jouw talenten gegeven. God houdt van jou en wil dat je ze ontwikkelt. En ik hou ook van jou! Je bent niet raar als je andere dingen leuk vindt dan je vrienden.’
‘Echt waar?’ vroeg ik.
Papa knikte. ‘Het is de bedoeling dat we allemaal anders zijn. Ik wil dat je van jezelf houdt. En bedenk dat de test alleen was om je een idee te geven van wat je misschien leuk zou lijken. Het betekent niet dat je dat werk ook echt gaat doen. Je mag zelf keuzes maken. Maar als je op een dag besluit om bloemist te worden, dan ga je dat vast geweldig doen!’
‘Bedankt, papa!’ Ik gaf hem een knuffel. Mijn buikpijn was verdwenen.
De volgende dag zaten Dan en ik te lunchen. ‘Jeff,’ zei hij, ‘het spijt me dat ik moest lachen. Ik weet zeker dat je welk werk dan ook geweldig zou doen!’
‘Bedankt, Dan’, zei ik. ‘Wie weet, misschien heb ik later wel een bloemenzaak en maak jij de website!’
‘Afgesproken’, zei Dan met een glimlach. ‘Misschien word ik wel jouw eerste klant!’
Illustratie, Mark Robison