De paarse teddybeer
Liam vond zijn kerstcadeau niet leuk.
Op kerstochtend werd Liam extra vroeg wakker. Hij ging stilletjes de woonkamer in met zijn twee kleine zusjes, Holly en Sarah. Daar hingen zeven zelfgemaakte kerstkousen op een rij. Sommige waren klein en breed. Sommige lang en dun. En sommige waren zo oud dat hun kleur was verbleekt. Maar wat Liam het belangrijkste vond, was dat er lekkere snoepjes in elke kous zaten.
Liam pakte zijn kous en keerde die om. Hij fronste zijn wenkbrauwen. Er zaten één zuurstokje, een sinaasappel en maar een handjevol snoepjes in.
‘Is dit alles?’ vroeg hij.
Holly en Sarah fronsten ook hun wenkbrauwen. Toen grijnsde Liam. Misschien betekende dit dat hij een heel mooi cadeau zou krijgen! Hij hoopte op dat nieuwe videospelletje dat al zijn vrienden speelden.
Maar toen Liam zijn cadeautje eindelijk uitpakte, werd zijn teleurstelling alleen maar groter. Het was een paarse teddybeer. De teddybeer was zelfgemaakt, met zwarte knopen als ogen en een kleine geborduurde glimlach.
‘Vrolijk kerstfeest, Liam’, zei mama met een brede glimlach.
Liam glimlachte niet. Dit was niet het cadeau dat hij wilde.
Zijn jongere zusjes kregen ook knuffeldieren, en zijn drie oudere zussen ook. Maar Liam voelde zich daar niet beter door. Dit was de slechtste kerst ooit!
‘Wat is er aan de hand?’ vroeg zijn oudere zus Erin na het ontbijt. ‘Je bent de hele ochtend al humeurig.’
‘Ik vind mijn cadeautje niet zo leuk’, zei hij. ‘Het is alleen maar een teddybeer die mama heeft gemaakt. Waarom heeft ze me niet iets gegeven wat ik wil?’
Erin glimlachte. ‘Kom maar mee.’
Ze nam hem mee naar mama’s slaapkamer en wees naar de oude naaimachine op tafel.
‘Dat is mama’s naaimachine’, zei hij. ‘En dan?’
‘Wat zie je nog meer?’
Liam fronste zijn wenkbrauwen. Hij zag naainaalden, gekleurd garen en wat opgevouwen stukjes stof. Hij zag ook een zak met vulling, zo zacht en pluizig als een wolk.
‘Ik weet dat je wilde dat mama met Kerstmis iets anders voor je had gekocht,’ zei Erin, ‘maar daar hebben we niet genoeg geld voor. Ik vind de knuffelbeer die mama voor mij heeft gemaakt geweldig. Daaruit blijkt hoeveel ze van me houdt.’
‘Wat bedoel je?’
‘Het kost tijd om een knuffel te maken. Het vergt geduld. Mama heeft urenlang aan deze tafel gezeten om speelgoed voor ons allemaal te maken. Ze heeft ervoor gezorgd dat we allemaal een cadeautje hebben gekregen. Denk je niet dat dit betekent dat ze van ons houdt?’
Liam raakte de paarse stof aan die mama had gebruikt om zijn teddybeer te maken. Misschien had Erin gelijk. Een mooi cadeautje hoeft niet duur te zijn. In het jeugdwerk had Liam geleerd dat Jezus het grootste geschenk was, en dat Jezus in een eenvoudige stal geboren was.
Liam rende weg om mama te zoeken. Hij gaf haar een grote knuffel. ‘Bedankt voor de teddybeer’, zei hij.
Hij vond de teddybeer niet meer zo stom. Zelfs als er helemaal geen cadeautjes waren geweest, voelde hij de liefde die bij hem thuis heerste. En daardoor was het een bijzondere Kerstmis.
Illustraties, Debby Rahmalia