จากเพื่อนถึงเพื่อน
พระผู้เป็นเจ้าอยู่ที่นั่นไหม?
โดย เอ็ลเดอร์ไวอังกินา ซิคาเฮมา
แห่งสาวกเจ็ดสิบ
จากการให้สัมภาษณ์กับ ริชาร์ด รอมนีย์
เ มื่อผมอายุห้าขวบ ครอบครัวของผมเดินทางจากตองกาไปนิวซีแลนด์เพื่อรับการผนึกในพระวิหาร ตอนแรก เราแล่นเรือจากตองกาไปฟิจิ สมาชิกศาสนจักรที่เดินทางไปกับเราร้องเพลงตลอดทาง เกิดพายุขึ้น คลื่นใหญ่กว่าเรือที่เราอยู่! เมื่อพายุใหญ่ขึ้น เราก็ร้องเพลงให้ดังขึ้น ในที่สุดพายุก็ผ่านไป
เมื่อเราไปถึงฟิจิอย่างปลอดภัย เราต้องนั่งรถบัสไปสนามบิน แล้วเราก็ขึ้นเครื่องไปนิวซีแลนด์
หลังจากเครื่องบินลงจอดที่นิวซีแลนด์ เรานั่งรถบัสอีกสองชั่วโมง เป็นเช้าที่อากาศเย็นและมีเมฆน้อย ทุกคนบนรถบัสกำลังคุยกัน เสียงดังมาก! จากนั้นเราเข้าใกล้พระวิหาร และทันใดนั้น รถบัสก็เงียบสนิท ทุกคนรีบไปมองที่ด้านข้างของรถบัส ผมคิดว่ารถบัสจะคว่ำ!
พ่อยกผมขึ้นตรงหน้าต่างรถบัสเพื่อที่ผมจะได้เห็นทัศนียภาพที่สวยงามของพระวิหาร พระวิหารดูเหมือนลอยอยู่ในเมฆ ดูเหมือนสวรรค์
แม้ว่าจะเกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน แต่วันนี้ผมก็ยังรู้สึกได้ถึงวิญญาณที่พิเศษเหมือนเดิม เรารู้ว่าเรากำลังมองดูพระนิเวศน์ของพระผู้เป็นเจ้า เมื่อก่อนเคยเห็นแต่ในรูปเท่านั้น เราประหลาดใจ ผมจำได้ว่าเคยคิดว่า พระผู้เป็นเจ้าอยู่ที่นั่นไหม? และอย่างรวดเร็วผมก็คิดว่า นี่คือพระนิเวศน์ของพระผู้เป็นเจ้า แน่นอน พระองค์ประทับที่นั่น เราอาจไม่เห็นพระองค์ในพระวิหาร แต่เรารู้ว่าเราสัมผัสได้ถึงพระวิญญาณของพระองค์ที่นั่น
การเดินทางไปพระวิหาร
ตามเขาวงกตเพื่อช่วยให้ครอบครัวไปถึงพระวิหาร !
ภาพประกอบโดย มิตช์ มิลเลอร์