“Ang Perpekto nga Party ni Papa,” Higala, Ene. 2024, 18–19.
Ang Perpekto nga Party ni Papa
Unsaon na lang kon ang ulan dili motuang?
Kini nga istorya nahitabo sa Samoa.
Ngitngit, nagdag-om nga mga panganod nga naglutawlutaw sa kalangitan. Si Alex mitutok niini.
BOOM!
Daghang dalugdog pa ang mipaka. Dagko, bug-at nga mga lusok sa ulan ang nangatagak bisan asa.
Milingo-lingo si Alex. Dili kini maayo. Dili gayod maayo. Usahay, sa Samoa, moulan og pipila ka adlaw nga walay hunong-hunong. Apan ganahan siya nga mahimong perpekto ang adlaw sa iyang lolo!
Misulod si Alex sa iyang lawak ug miluhod kilid sa iyang higdaanan.
“Pinalanggang Langitnong Amahan,” miingon siya. “Palihog papahawaa ang ulan sa dili pa magsugod ang party alang sa adlaw ni Papa ugma. Amo na nga napadala ang mga pagdapit. Sa ngalan ni Jesukristo, amen.”
Sa dihang mibarog si Alex, nakit-an niya si Mama ug Papa nga nagbarog sa iyang pultahan. Nagpahiyom sila.
“Nanghinaot ko nga dili nimo igsapayan nga nadungog namo ang imong pag-ampo,” miingon si Mama.
Mipahiyom si Alex. “OK ra na. Ganahan lang ko nga mahimong espesyal ugma alang kang Papa. Lahi ra gayod kon kinahanglan kita nga naa sa sulod. Wala kitay lugar para mosayaw!”
Gipislit ni Papa ang abaga ni Alex. “Bisan unsa pa man ang panahon, makahibalo si Papa kon unsa nimo siya ka pinangga.”
Pagka sunod buntag, si Mama ug Papa mihangyo ni Alex sa pagsulti sa pag-ampo sa pamilya. Kusog pa gihapon kaayo ang ulan. Ug mora og kini dili gihapon mohunong.
“Palihog panalangini ang ulan nga mopahawa na sa dili pa magsugod ang party,” siya miingon. “Ug palihog panalangini kaming tanan nga malingaw ra. Labi na gayod si Papa!”
Gibantayan ni Alex ang langit tibuok buntag. Sa taas nga panahon, walay nausab. Apan adunay usa ka katingalahan nga butang nga nahitabo.
“Tan-awa!” Misinggit si Alex. “Usa ka pat-ak nga asul sa langit!” Ang iyang pamilya midagan sa nataran. Ang mga panganod nagsugod sa pagkawagtang.
Paglabay sa pipila ka oras, ang tanang panganod nawala! Bisan ang mga lim-aw sa yuta nangauga. Nagdali si Alex sa pagdayan-dayan sa nataran. Moabot na si Papa ug ang ubang mga bisita sa dili madugay.
Pag-abot ni Papa, nasurpresa siya. Gitan-aw niya ang mga suga, ang mabulokon nga mga bitay, ug ang tanan nga bisita. “Ang tanan nindot kaayo tan-awon,” miingon siya. “Salamat kaayo!”
Ang party lingaw kaayo sama sa gilaoman ni Alex. Misayaw sila sa mga paboritong kanta ni Papa. Ang pagkaon lami—labi na ang tam-is nga coconut bread. Nakakanta pa gani si Alex kauban ni Papa.
Ang labing nindot nga bahin, hinuon, mao ang higayon alang sa Siva Taualuga. Kini nga sayaw kanunay nga ipasundayag sa labing importante nga tawo nianang adlawa. Ug, segurado, mao na si Papa!
Si Papa mibarog aron mosayaw, apan dayon mitan-aw kang Alex. “Dali kuyogi ko, Alex!” Mitawag si Papa. Milukso si Alex ug misayaw tupad ni Papa. Sa wala madugay ang uban misayaw usab.
Miyuko si Papa aron mogakos ni Alex. “Imo kong gipabati nga espesyal kaayo karong adlawa,” miingon si Papa. “Kini mao ang perpekto nga birthday party.”
Pagka human sa party, mihangad si Alex sa langit. Ang baga nga itom nga mga panganod mibalik. Ang ulan misugod na usab sa pagbundak nila. Apan niining higayona, wala na magpakabana si Alex. Nakahibalo siya nga ang Langitnong Amahan mitabang nga ang panahon magpabiling nindot nga igo ra sa party ni Papa.
“Salamat Nimo alang niining nindot nga panahon,” nag-ampo si Alex. “Ug salamat Nimo alang sa niana kamaayo nga Papa.”
Mga paghulagway pinaagi ni Augusto Zambonato