“Ang Pinakaimportanting Bahin sa Pasko sa Pagkabanhaw: Ang Buhi nga siJesukristo,” Alang sa Kalig-on sa mga Kabatan-onan, Mar. 2021, 2–5.
Ang Pinakaimportang Bahin sa Pasko sa Pagkabanhaw: Ang Buhi nga si Jesukristo
Sa pagsaulog sa Pasko sa Pagkabanhaw, magmaya kita nga si Jesukristo buhi karon ug alang kanatong tanan.
Gikan sa usa ka pakigpulong sa Abril 2020 nga kinatibuk-ang komperensya.
Niining panahon sa Pasko sa Pagkabanhaw, nagsaulog kita sa buhi nga Jesukristo. Uban sa hingpit nga gugma, gisiguro kanato sa atong Manluluwas: nga “Kanako makabaton kamo og kalinaw. Dinhi sa kalibutan aduna kamoy kagul-anan: apan sumalig kamo; gidaug ko na ang kalibutan” (Juan 16:33).
Sa pagsaulog sa Pasko sa Pagkabanhaw, nagmaya kita nga si Jesukristo buhi—dili lang kaniadto, apan karon, dili para sa uban, apan sa tanan. Mianhi Siya ug moanhi aron sa pag-ayo sa nasakitan, paghaw-as sa mga nabilanggo, pag-ayo sa mga buta, ug paghatag og kagawasan sa mga nasamaran (tan-awa sa Lucas 4:18). Kana matag usa kanato. Ang iyang makatubos nga mga saad magamit, bisan unsa pay atong kagahapon, atong karon, o mga kabalaka sa atong umaabut.
Hosana ug Aleluya
Sa Dominggo sa Lukay, si Jesus madaugon nga misulod sa Jerusalem nga nagsakay og asno ug daghang “katawhan … nanguhag mga palwa sa palmera, ug nangadto sila sa pagsugat kaniya.”(Juan 12:12–13; tan-awa usab sa Mateo 21:8–9; Marcos 11:8–10). Sa naandan, ang mga lukay sagradong simbolo sa pagpahayag sa kalipay diha sa atong Ginoo. Ang mga matinud-anon nakaila niini isip ang katumanan sa panagna ug tuyo nga misinggit, “Hosanna sa kahitas-an” (Mateo 21:9). Ang hosanna nagpasabot og “palihug luwasa kami” (tan-awa sa Giya ngadto sa mga Kasulatan, “Hosanna”).
Sa semana human sa Dominggo sa Lukay mao ang Pasko sa Pagkabanhaw. Si Presidente Russell M. Nelson mitudlo nga si Jesukristo “mianhi aron bayaran ang utang nga wala Niya utanga, tungod kay nakautang kita og dili nato mabayaran.”1 Gani, pinaagi sa Pag-ula ni Kristo, ang tanang anak sa Dios “mahimo nga maluwas, pinaagi sa pagsunod sa mga balaod ug mga ordinansa sa Ebanghelyo”(Mga Artikulo sa Hugot nga Pagtuo 1:3). Sa Pasko sa Pagkabanhaw, manganta kita og aleluya. Ang aleluya nagpasabut og “dayegon ninyo ang Ginoo.” (tan-awa sa Bible Dictionary, “Hallelujah”).
Ang sagradong mga hitabo sa Dominggo sa Lukay ug Pasko sa Pagkabanhaw mao ang istorya mahitungod sa hosana ug aleluya. Ang hosana maoy atong pangamuyo sa Dios alang sa pagluwas. Ang aleluya nagpahayag sa atong pagdayeg ngadto sa Ginoo alang sa paglaum sa kaluwasan ug kahimayaan. Diha sa hosana ug aleluya atong giila ang buhi nga Jesukristo isip pinakaimportanting bahin sa Pasko sa Pagkabanhaw.
Pagpahiuli ug Pagkabanhaw
Niadtong Dominggo sa Pagkabanhaw, Abril 3, 1836, sa unang mga adlaw sa Pagpahiuli, ang buhi nga Jesukristo mipakita dihang gipahinungod ang Kirtland Temple. Kadtong mga nakakita Kaniya didto mipamatuod bahin Kaniya pinaagi sa managsukwahing pulong sa pagkumpara niini sama sa kalayo ug tubig: “Ang iyang mga mata ingon sa usa ka siga sa kalayo; ang buhok sa iyang ulo puti sama sa lunsay nga yelo; ang iyang panagway mihayag labaw sa kahayag sa adlaw; ug ang iyang tingog ingon sa dahunog sa dagko nga mga katubigan, gani ang tingog ni Jehova” (Doktrina ug mga Pakigsaad 110:3).
Niana nga okasyon mipahayag ang Manluluwas, “Ako mao ang sinugdanan ug ang katapusan; Ako mao siya kinsa nabuhi, Ako mao siya kinsa gipatay; Ako mao ang inyong manlalaban ngadto sa Amahan” (Doktrina ug mga Pakigsaad 110:4). Usab, managsukwahing pulong sa pagkumpara—sinugdanan ug katapusan, buhi ug gipatay. Siya ang Alpha ug Omega, ang sinugdanan ug ang katapusan, (tan-awa sa Pinadayag 1:8; 3 Nephi 9:18; Doktrina ug mga Pakigsaad 19:1; 38:1; 45:7), ang mag-uugmad ug maghihingpit sa atong pagtuo (tan-awa sa Mga Hebreohanon 12:2; Moroni 6:4).
Human nga mipakita si Jesukristo, si Moises, Elias, ug Elijah miabut usab. Pinaagi sa balaang direksyon, kining bantugang mga propeta sa karaan mipahiuli sa mga yawe sa pagkapari ug awtoridad. Sa ingon niana, “ang mga yawe niini nga kapaigoan gitugyan” (Doktrina ug mga Pakigsaad 110:16) diha sa Iyang gipahiuli nga Simbahan alang sa pagpanalangin sa tanan nga anak sa Dios.
Sa ingon nga kahulugan, ang Basahon ni Mormon naghulagway sa “gahum ug pagkabanhaw ni Kristo” (Alma 41:2)—sa kahulugan sa Pasko sa Pagkabanhaw—kon hisgutan ang duha ka pagpahiuli.
Una, ang pagkabanhaw naglakip sa pisikal nga pagpahiuli sa atong “tukma ug hingpit nga bayanan”; “matag bahin sa lawas ug lutahan,” gani bisan buhok sa ulo dili mawala”.(Alma 40:23). Kini nga saad naghatag og paglaum niadtong nawad-an og mga bahin sa lawas; sa nawad-an sa panan-aw, pangdungog, o sa dili kalakaw; o nawad-an sa maayong pangisip tungod sa sakit, o ubang kakulangan sa kapasidad. Siya makakita kanato. Siya moayo kanato.
Ang ikaduhang saad sa Pasko sa Pagkabanhaw ug ang Pag-ula sa atong Ginoo mao nga, sa espiritwal, “ang tanan nga mga butang ipahiuli sa ilang tukma nga pagkahan-ay” (Alma 41:4). Kini nga espiritwal nga pagpahiuli makita sa atong mga buhat ug tinguha. Mopahiuli kini “niana nga maayo,” “matarung,” “makiangayon,” ug “maloloy-on” (Alma 41:13). Mao diay nga si propeta Alma naggamit sa pulong nga pagpahiuli sa 22 ka higayon2 dihang siya nag-awhag nato sa “paghimo niini sa makiangayon, sa paghukom nga matinud-anon, ug paghimo sa maayo sa kanunay” (Alma 41:14).
Kay “ang Dios sa iyang kaugalingon miula sa iyang dugo alang sa mga sala sa kalibutan” (Alma 42:15), ang Pag-ula sa Ginoo makapahiuli dili lang sa unsay anaa apan usab sa unsay pweding mahimo. Kay Siya nahibalo sa atong mga sakit, mga kasakit, sa atong mga “pagtintal sa matag matang” (Alma 7:11), Siya, uban sa kalooy, motabang kanato sumala sa atong mga kakulangan (tan-awa sa Alma 7:12). Kay ang Dios “usa ka mahingpit, makiangayon nga Dios, ug usa ka maloloy-on nga Dios usab,” ang plano sa kalooy makahimo sa “pagtagbaw sa mga gipangayo sa kaangayan” (Alma 42:15). Maghinulsol kita ug mobuhat kutob sa mahimo. Sa walay kinutuban Siya mopalibut kanato sa kahangturan “sa mga bukton sa iyang gugma” (2 Nephi 1:15).
Pagkanta sa mga Awit sa Walay Katapusan nga Kalipay
Uban kaninyo, niining Pasko sa Pagkabanhaw, mopamatuod ko kabahin sa Dios, atong Mahangturon nga Amahan, ug sa Iyang Hinigugmang Anak, ang buhi nga Jesukristo. Ang mga tawo nga mortal bangis nga gilansang sa krus ug nabanhaw sa wala madugay. Apan ang buhi nga Jesukristo lamang sa Iyang hingpit nga matang sa pagkabanhaw nagdala gihapon sa mga marka sa linansangan sa Iyang mga kamot, mga tiil, ug kilid. Siya lamang ang makasulti nga, “Ako mikulit kaninyo diha sa mga palad sa akong mga kamot” (Isaias 49:16; 1 Nephi 21:16). Siya lamang ang makasulti nga: “Ako mao siya kinsa gibayaw. Ako si Jesus nga gilansang sa krus. Ako ang Anak sa Dios” (Doktrina ug mga Pakigsaad 45:52).
Niini nga panahon, makakat-on kita og daghan sa kamaayo sa Dios ug sa atong balaanong potensyal aron ang gugma sa Dios molambo diri kanato samtang magtinguha kita Kaniya ug magtinabangay.“ Ug mahinabo nga ang mga matarung pagapundukon gikan diha sa tanan nga mga nasud, ug moadto sa Zion, mag-awit sa mga awit sa walay katapusan nga hingpit nga kalipay” (Doktrina ug mga Pakigsaad 45:71). Niining panahon sa hosana ug aleluya, kantaha ang aleluya—kay Siya maghari hangtud sa kahangturan! Isinggit ang hosana, sa Dios ug Kordero!