« គ្រឹះដ៏មាំមួន » ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០២១ ទំព័រ ១៤–១៥ ។
គ្រឹះដ៏មាំមួន
ជញ្ជាំងដែលត្រូវឡើង
រចនារូបភាពដោយ អាលីហ្សា ភីធើរសិន
យុវនារីម្ភៃនាក់បានឈរក្បែរខ្ញុំ មើលទៅជញ្ជាំងឈើកម្ពស់ជិត ៥ ម៉ែត្រ ។ ឧបសគ្គរបស់យើងគឺត្រូវជួយយុវនារីគ្រប់គ្នាឲ្យឡើងដល់កំពូល ។ សម្រាប់យុវនារីជាច្រើន នេះគឺជាឆ្នាំដំបូងរបស់ពួកគេនៅឯជំរំយុវនារី ។ យុវនារីដែលមានអាយុច្រើន និងខ្ញុំគឺជាអ្នកដឹកនាំយុវវ័យ ប៉ុន្ដែយើងមិនដែលចូលរួមក្នុងសកម្មភាពដូចនេះឡើយ ។ យើងទាំងអស់គ្នាស្ដាប់តាមវិន័យក្នុងការចូលរួមលេង ។
យុវនារីម្នាក់ៗត្រូវតែឡើងជញ្ជាំងនោះ ។ កាលណាយុវនារីណាម្នាក់ឡើងបានហើយ នាងអាចឈរនៅលើទីវាល ហើយជួយទាញយុវនារីផ្សេងទៀតឲ្យឡើង ។ ប៉ុន្ដែ ប្រសិនបើនាងប៉ះបាតទី នាងលែងអាចជួយលើកយុវនារីទាំងប៉ុន្មានទៀតហើយ ។
ដំបូងយើងរាងពិបាក ប៉ុន្ដែមិនយូរប៉ុន្មាន យើងបានធ្វើការរួមគ្នា ហើយចាប់ផ្ដើមទាញយុវនារីទាំងឡាយឲ្យឡើងលើ ។ យុវនារីមួយចំនួនបានខ្លាចពេលត្រូវគេទាញឡើងខ្ពស់ ទោះបីមានការការពារសុវត្ថិភាពហើយក្ដី ។ យុវនារីផ្សេងទៀតបានភ័យ ពេលប្រើកម្លាំងរបស់គេផ្ទាល់ដើម្បីឡើងដល់កំពូល ។ វាតម្រូវឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាបង្កើនការទុកចិត្ត និងការគាំទ្រដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ។ នៅទីបំផុត យើងបានបញ្ចប់ឧបសគ្គនេះដោយជោគជ័យ ។
នៅពេលយុវនារីចុងក្រោយគេបានចុះ យើងបានប្រជុំពិភាក្សាគ្នាពីមេរៀនជាច្រើនមកពីសកម្មភាពជញ្ជាំងនេះ ។
យើងទាំងអស់គ្នាប្រឈមមុខនឹងរឿងដែលមើលទៅមិនអាចយកឈ្នះបាន ។ ប៉ុន្ដែ យើងពុំនៅតែឯងទេ ។ មានមនុស្សទាំងអស់នៅជុំវិញយើងដើម្បីជួយលើក និងផ្ដល់ការគាំទ្រ ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគង់នៅទីនោះដើម្បីប្រទានជំនួយ និងកម្លាំង នៅពេលយើងងាកទៅរកទ្រង់ ។
មេហ្គាន ប៊ី រដ្ឋអូហៃអូ ស.រ.អា
« ខ្ញុំបានសន្យាថា ខ្ញុំនឹងមក »
ខ្ញុំតែងតែចង់ចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយមនុស្សដទៃ ប៉ុន្ដែអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ខ្ញុំមិនមានជោគជ័យទេ ។ រហូតដល់ខ្ញុំក្លាយជាមិត្តភក្ដិរបស់ក្មេងប្រុសម្នាក់ឈ្មោះ ធីអាហ្គោ ។ យើងបានរស់នៅក្បែរគ្នា ដូច្នេះយើងដើរទៅផ្ទះបន្ទាប់ពីចេញពីសាលារាល់ថ្ងៃជាមួយគ្នា ។
ថ្ងៃមួយ យើងបានដើរតាមផ្លូវផ្សេងទៅផ្ទះ ហើយបានដើរកាត់សាលជំនុំ ជាកន្លែងដែលខ្ញុំទៅព្រះវិហារ ។ ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ថា ខ្ញុំជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រជាយូរមកហើយ ។ ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ពីអ្វីដែលយើងជឿ ហើយថាគ្រួសារខ្ញុំទទួលបានពរជ័យយ៉ាងណាដោយសារតែដំណឹងល្អ ។ ខ្ញុំបានអញ្ជើញធីអាហ្គោឲ្យមកព្រះវិហារនៅថ្ងៃអាទិត្យនោះ ហើយគាត់បាននិយាយថា គាត់នឹងមក ។
ថ្ងៃអាទិត្យបានមកដល់ ហើយខ្ញុំបានរង់ចាំគាត់នៅព្រះវិហារយ៉ាងអន្ទះសា ប៉ុន្ដែគាត់មិនបានមកនោះទេ ។ ក្រោយមកនៅសប្ដាហ៍នោះ ខ្ញុំបានអញ្ជើញគាត់ម្ដងទៀត ។ វាបានកើតឡើងដូច្នេះរយៈពេលពីរទៅបីខែ ប៉ុន្ដែគាត់តែងមានពាក្យដោះសាជានិច្ច ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំពុំឈប់អញ្ជើញគាត់នោះទេ ។
នាព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យមួយ ខ្ញុំបាននៅក្នុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ ហើយមើលទៅឃើញធីអាហ្គោឈរនៅទីនោះ ។ ខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលដែលបានឃើញគាត់ ប៉ុន្ដែគាត់បានមកអង្គុយក្បែរខ្ញុំ ហើយនិយាយថា « ខ្ញុំបានសន្យាថា ខ្ញុំនឹងមក ! »
ខ្ញុំបានណែនាំគាត់ឲ្យស្គាល់ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ហើយពួកគេបានចាប់ផ្ដើមបង្រៀនគាត់ ។ ក្រោយមក គាត់បានទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ ឥឡូវ យើងទាំងពីរនាក់កំពុងរៀបចំខ្លួនទៅបេសកកម្ម ។ ខ្ញុំរីករាយណាស់ ដែលខ្ញុំមិនបោះបង់គាត់ !
មែរី អ័រ ប្រេស៊ីល
ទុកចិត្តលើពេលវលារបស់ព្រះ
ម្ដាយមីងរបស់ខ្ញុំបានលែងលះគ្នា នៅពេលដែលមានតែកូនប្រុសច្បងរបស់គាត់ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ ដើម្បីរក្សាចំណងគ្រួសារឲ្យសុខសាន្ដជាមួយនឹងឪពុកបង្កើតរបស់កូនៗគាត់ គាត់ចង់សុំការអនុញ្ញាតពីឪពុកនោះឲ្យកូនៗផ្សេងទៀតរបស់ពួកគាត់បានជ្រមុជទឹក ។ ជាអកុសល ឪពុកនោះមិនផ្ដល់ការអនុញ្ញាតឲ្យអស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំ ។
ទីបំផុត ម្ដាយមីងរបស់ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តថា គាត់ចង់ឲ្យកូនៗជ្រមុជទឹក ទោះគ្មានការអនុម័តពីឪពុករបស់ពួកគេក្ដី ។ ប៉ុន្ដែក្រោយពីម្ដាយមីង និងបងប្អូនជីដូនមួយរបស់ខ្ញុំបានតមអាហារ និងអធិស្ឋានអំពីការសម្រេចចិត្តនេះ គ្រប់គ្នាបានទទួលការបំផុសគំនិតថា ពួកគេគួរតែបន្ដរង់ចាំ ។
នៅសប្ដាហ៍ដដែលនោះ ឪពុកបង្កើតរបស់បងប្អូនជីដូនមួយខ្ញុំបានប្រាប់ម្ដាយមីងរបស់ខ្ញុំថា គាត់ចង់ឲ្យកូនៗជួបជាមួយនឹងអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ហើយទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ ខ្ញុំនៅតែចងចាំដល់អំណរដែលខ្ញុំមាន ពេលម្ដាយខ្ញុំបានប្រាប់ខ្ញុំពីដំណឹងនេះ ។ ខ្ញុំដឹងថា ព្រះវរបិតាសួគ៌បានប្រទានពរដល់បងប្អូនជីដូនមួយរបស់ខ្ញុំ បន្ទាប់ពីបានរង់ចាំដោយអំណត់អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ។
យើងមិនដឹងជានិច្ចថា ពេលណាព្រះអម្ចាស់នឹងឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់យើងនោះទេ ប៉ុន្ដែខ្ញុំដឹងថា ទ្រង់នឹងឆ្លើយតប ។ ខ្ញុំមិនដឹងថាហេតុអ្វីព្រះវរបិតាសួគ៌សព្វព្រះទ័យឲ្យបងប្អូនជីដូនមួយរបស់ខ្ញុំរង់ចាំដើម្បីទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនោះទេ ប៉ុន្ដែខ្ញុំពិតជាដឹងថា ទ្រង់បានប្រទានពរពួកគេ ដោយសារតែសេចក្ដីស្មោះត្រង់របស់ពួកគេ ។
ប្រេ ចេ ហ្វ្លូរីដា ស.រ.អា