‘Samen onbevreesd’, Voor de kracht van de jeugd, juni 2022.
Kom dan en volg Mij
Samen onbevreesd
Naomi en Ruth hadden niet veel. Maar ze hadden elkaar en hun geloof in God.
Illustraties, Katy Dockrill
Haar hele wereld was ingestort. Naomi, een rechtschapen Israëlitische vrouw uit het Oude Testament, had haar man en haar twee zoons verloren (zie Ruth 1:2–5).
Dat betekende in de tijd en plaats waarin ze woonde een regelrechte financiële ramp. In die cultuur en tijd was het moeilijk voor een vrouw om zelf de kost te verdienen. Als haar echtgenoot overleed, kwam de zorg op haar zoons neer.
Maar toen die ook stierven, bleef Naomi zonder steun achter, ver van huis en van haar volk. Dus trok zij met haar schoondochters naar Israël.
Naomi dacht echter aan het welzijn van haar schoondochters. Ze zei dat ze terug moesten gaan naar Moab, waar hun families voor hen konden zorgen.
Maar ze hielden van hun schoonmoeder. Ze antwoordden: ‘Voorzeker, wij keren met u terug naar uw volk’ (Ruth 1:9–10). Ze wilden bij Naomi blijven.
Naomi spoorde ze ondanks hun protesten aan om naar huis terug te keren. Na de nodige tranen besloot één schoondochter weg te gaan.
De andere werd echter nog vastberadener. Ze sprak deze woorden uit die in de Schriften een groot voorbeeld zijn van trouw:
‘Dring er bij mij niet langer op aan u te verlaten en terug te gaan, bij u vandaan. Want waar u heen gaat, zal ik ook gaan, en waar u overnacht, zal ik overnachten. Uw volk is mijn volk en uw God mijn God’ (Ruth 1:16).
Deze trouwe vrouw en schoondochter was Ruth. Ze had geen idee dat haar blijk van trouw en liefde voor Naomi een reeks gebeurtenissen in gang zou zetten die de hele wereld tot zegen zou zijn.
Waar Ruth mee te maken kreeg
Laat één ding duidelijk zijn: Ruth bezat geen financiële middelen. Ze kon financieel niet voor Naomi en zichzelf zorgen. Ruth had eigenlijk het beste naar huis kunnen terugkeren, zoals Naomi had gezegd. Door bij elkaar te blijven, zouden ze het financieel moeilijk krijgen. En toch wilde Ruth Naomi niet aan haar lot overlaten. Ze was zeer trouw.
Ruth kreeg met nog meer moeilijkheden te maken. Ze had zich enige tijd na haar huwelijk tot de God van Israël, Jezus Christus, bekeerd. Ze kwam uit Moab, waar het volk andere goden aanbad. Ruth was bereid om naar een vreemd land (Bethlehem) te reizen, waar ze een buitenstaander met een andere religieuze achtergrond en opvoeding zou zijn. Dat deed ze zonder enig zicht op hulp of zekerheid.
Maar ze had haar geloof in God en trouw aan Naomi.
Zegeningen door getrouwheid
Bij hun aankomst in Bethlehem stelde Ruth voor naar de akkers te gaan om aren te lezen (graan oprapen dat na de eerste oogst was achtergebleven), zodat ze te eten hadden.
Toen Ruth aan het aren lezen was, ontmoette ze Boaz. Hij was een belangrijk man en een ver familielid van Naomi’s echtgenoot. Boaz had medelijden met Ruth. Hij had gehoord over Ruths trouw aan Naomi en de God van Israël (zie Ruth 2:11–12).
Ruth mocht op de akkers van Boaz blijven aren lezen, waardoor zij en Naomi genoeg te eten hadden. Naomi zag een kans om Ruth te helpen. Ze stelde voor dat Ruth zich als mogelijke echtgenote van Boaz aanbood.
Ruth antwoordde naar verwachting: ‘Alles wat u zegt, zal ik doen’ (Ruth 3:5).
Boaz trouwde met Ruth (zie Ruth 4:13), wat Naomi en Ruth bescherming en zekerheid bood. Bovendien kregen Boaz en Ruth een zoon, die een voorouder van Jezus Christus was (zie Ruth 4:17 en Johannes 7:42).
Naomi en Ruth bleven eens berooid achter. Maar ze hadden elkaar. ‘Uw schoondochter, die u liefheeft,’ zeiden enkele vrouwen tegen Naomi, ‘[is] beter voor u dan zeven zonen’ (Ruth 4:15).
Wat ze hadden, namelijk elkaar en de Heer, was alles wat ze nodig hadden.