‘Hij heeft van mij een visser van mensen gemaakt’, Voor de kracht van de jeugd, februari 2023.
Hij heeft van mij een visser van mensen gemaakt
Colby Merryman uit Topsham (Maine, VS) is kreeftenvisser en een visser van mensen.
In zijn tienertijd ging Colby’s wekker iedere ochtend om 4.00 uur, zodat hij om 5.00 uur op de boot kon zitten. Colby is namelijk een derde-generatie kreeftenvisser uit Maine (VS). Hij moest om 5.00 uur met zijn vader op het water zijn voor een succesvolle kreeftenvangst.
De kreeftenvissers
Colby heeft veel tijd en moeite in zijn eigen vergunning moeten stoppen. In de loop van een paar jaar trainde hij 200 dagen en 1.000 uur op het water. Hij moest leren varen en navigeren. Daarnaast moest hij de veiligheidsrichtlijnen en industriële voorschriften leren.
Hij vertelt: ‘Ik was 6 toen ik voor het eerst met mijn vader ging vissen. Al op die jonge leeftijd kreeg ik de taak om zwaar elastiek om de scharen van de kreeften te binden.’
Colby’s vader nam hem in dienst toen hij 14 was. En op 15-jarige leeftijd kocht hij zijn eigen boot. Hij heeft ook een opleiding tot monteur en timmerman gevolgd ter voorbereiding op zijn werk in de kreeftenhandel.
Kreeftenvissen maakt een leuk en leerzaam deel van zijn leven uit. Hij heeft zijn eigen boot leren besturen en hij heeft geleerd verantwoording te nemen voor de keuzes die hij op het water en aan de wal maakt. ‘Kreeftenvissen is zwaar lichamelijk werk en kan gevaarlijk zijn’, vertelt hij.
De veiligheidsrichtlijnen die hij van zijn vader heeft geleerd, beschermen hem lichamelijk, net als de geboden van de Heer hem geestelijk beschermen. Als ze gedurende het kreeftenseizoen hard en veilig werken, komt hun familie iedere zomer bij elkaar voor een ‘groot kreeftenfeest’ ter ere van hun erfgoed van kreeftenvissen.
Vissers vernoemen hun boot vaak naar een belangrijke vrouw in hun leven. Colby heeft zijn boot ‘Angelica Jewel’ genoemd, naar zijn twee zussen. Later heeft hij zijn boot, auto en uitrusting verkocht om zijn zending te bekostigen.
Seminarie op het water
Toen Colby oud genoeg was voor het seminarie, ontstond er een tijdsconflict. Het vissen begon om 5.00 uur en nam uren in beslag. Het seminarie begon om 6.00 uur. Hij kon onmogelijk op twee plekken tegelijk zijn. Of misschien toch wel?
Colby deed om 6.00 uur online mee met het seminarie. Op die manier kon hij zowel zijn taken uitvoeren als geestelijk onderwijs genieten. ‘Het begin van de dag was altijd geestelijk opbouwend’, zegt hij. ‘Ik vond het heerlijk om tijdens het seminarie op het water te zijn. Het was daar kalm en vredig en ik voelde de Geest van de Heer.’
Hij luisterde en overpeinsde, las de Schriften en nam deel aan de bespreking met zijn leerkrachten en klasgenoten. Om 6.45 uur ging hij weer vissen.
Natuurlijk was het niet altijd ideaal om het seminarie op een vissersboot te volgen. De motor was luid en storend. De boot deinsde en iedereen was druk bezig met al het werk dat gedaan moest worden. Soms verhinderde stormachtig weer een goede verbinding. ‘Het was moeilijk om op de boot aan het seminarie deel te nemen’, zegt hij. ‘Het zou makkelijker zijn geweest om het niet te doen. Maar ik ben zo blij dat ik elke dag de tijd heb genomen voor het seminarie.’
Geestelijke lessen over vissen
Niet alle lessen op de boot gingen over vissen. ‘Door op een boot te werken, leer je veel over het evangelie’, vertelt hij. ‘Er zijn zoveel overeenkomsten. Mijn vader leerde me onder andere op het water, het weer en de navigatieapparatuur te vertrouwen.’
Hij vergeleek dat met het volgen van de Heilige Geest in de stormen van het leven en zei dat de Heilige Geest net als navigatieapparatuur werkt. ‘Ik begrijp nu waarom het zo belangrijk is om de ingevingen van de Heilige Geest en de stem van de Heer te horen en te volgen.’
‘Het is niet altijd makkelijk om een discipel van Jezus Christus te zijn’, zegt hij, ‘maar het is de moeite waard.’
Vissers van mensen
Colby is nu op zending in Provo (Utah). Hij ervaart nu wat het betekent om een ‘visser van mensen’ te zijn. Christus riep gewone, alledaagse vissers als apostelen om zijn evangelie te verkondigen. Colby, ofwel ouderling Merryman, zegt: ‘Hierdoor weet ik dat iemand als ik de Heiland kan volgen wanneer Hij roept. Ik voel dat de Heiland mij heeft geroepen om een visser van mensen te zijn, een net van evangelielicht uit te gooien en de mensen aan te trekken die bereid zijn om Hem te volgen.’
Terugblikkend op het seminarie op de vissersboot, zegt ouderling Merryman dat het ‘van invloed is geweest op [z]ijn zending’. Tijdens het seminarie leerde hij veel waardevolle verhalen uit de Schriften. Die verhalen en lessen hebben hem voorbereid om door de Geest in het evangelie te onderwijzen. ‘Ik gebruik de lessen die ik tijdens het seminarie heb geleerd iedere dag.’
Ouderling Merryman erkent ook de geestelijke invloed van zijn moeder, die zijn gezin tot het evangelie heeft gebracht. Hij vertelt: ‘Mijn moeder was de eerste visser van mensen. Ze deelde het licht van het evangelie met mijn vader. Dankzij haar heeft ons gezin thuis de zegeningen van de tempel en het evangelie van Jezus Christus ontvangen.’
‘Ik weet dat het herstelde evangelie van Jezus Christus waar is’, zegt ouderling Merryman. ‘Het verandert het leven van mensen. Ik heb het gezien bij de mensen die ik op zending heb onderwezen. Het evangelie volgen heeft me geholpen om me te bekeren en dichter tot Jezus Christus te komen.’