‘Jonalin vestigt haar hoop op de tempel’, Voor de kracht van de jeugd, april 2023.
Jonalin vestigt haar hoop op de tempel
Jonalin was niet zo enthousiast als haar vriendinnen over de nieuw te bouwen tempel in Amerikaans-Samoa – totdat haar gevraagd werd om op de eerstespadesteking te spreken.
Foto’s, Sam Solaita
Op zekere dag kreeg Jonalin Y. een onverwacht telefoontje.
De eerstespadesteking van de Pago Pagotempel (Amerikaans-Samoa) kwam eraan, en gebiedsleiders vroegen de 16-jarige Jonalin om tijdens die plechtigheid haar getuigenis van de tempel te geven. Er was echter een probleempje. Jonalin was nog nooit naar een tempel geweest. Ze wilde dolgraag aan haar familie verzegeld worden, maar ze had geen idee of dat wel ging gebeuren.
‘Toen ze aankondigden dat er hier een tempel zou worden gebouwd, stond ik niet te springen’, zegt Jonalin. Waarom zou ik er blij over zijn, dacht ik, mijn vader is geen lid van de kerk en we kunnen ons toch niet laten verzegelen. Daar zou een tempel geen verandering in brengen.’
De familie van Jonalins moeder is al meerdere generaties bij De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Haar moeder vertelde haar en haar vier broers en zussen over het evangelie van Jezus Christus, en ze hadden zich laten dopen toen ze 8 jaar waren. Haar vader had er evenwel voor gekozen om niet tot de kerk toe te treden.
Zolang Jonalin zich kon herinneren, had haar familie geprobeerd haar vader tot het evangelie van Jezus Christus te bekeren. Zij en haar moeder, drie zussen en broer hadden hem vaak uitgenodigd om mee naar de kerk te gaan, en hij ging mee als hij niet hoefde te werken. Ze houden ook thuisavond en nodigen hem uit voor kerkactiviteiten. Er waren talloze zendelingen bij hen over de vloer geweest, maar Jonalins vader had nog geen stappen gezet die hem dichter bij het evangelie hadden gebracht.
Dat was de reden dat Jonalin in de war was geraakt toen ze haar hadden gevraagd om over de tempel te spreken. Al haar vriendinnen leken enthousiaster over de tempel dan zij was en die konden niet wachten om er met hun hele familie naartoe te gaan. ‘Ik weet nog dat ik dacht: Ik ben het meisje met een vader die geen lid van de kerk is. Waarom overkomt mij dit?’, zegt Jonalin.
Een verandering van hart
Al gauw begonnen Jonalins gevoelens over de tempel te veranderen. ‘Wat mijn hart veranderde, was dat mij werd gevraagd om mijn getuigenis te geven’, zegt ze. ‘Het was Gods manier om me te laten weten dat de tempel een zegen is. Ik wist dat het zijn manier was om mijn twijfelende hart gerust te stellen.’
‘Ik heb gehoord dat de tempel mooi en vredig is’, zegt ze. ‘Dat wil ik heel graag zelf ervaren. Toen ik nadacht over wat ik zou kunnen zeggen, drong het tot me door hoe geweldig het zou zijn om zo dicht bij huis een tempel te hebben. En het vergrootte mijn hoop dat ons gezin op een dag, volgens Gods timing, in de tempel verzegeld zal worden.’
Jonalin doet haar best om op Gods timing te vertrouwen en niet op die van haar. ‘Gods werken zijn ondoorgrondelijk’, zegt ze. ‘Hij wist wat de juiste tijd was om in Amerikaans-Samoa een tempel te bouwen, een tijd waarin iedereen zich in wanhoop bevond vanwege de pandemie, een tijd waarin zovelen de tempel nodig hadden, en een tijd waarin Hij wist dat ik heel graag aan mijn familie verzegeld wilde worden. Zijn timing is de perfecte tijd.’
De blijdschap van het evangelie
Jonalin zou heel graag zien dat haar vader zich laat dopen, omdat het evangelie een enorme zegen voor haar is. ‘Ik pas de evangelieleringen graag op school toe, en het helpt echt’, zegt Jonalin. ‘Ik ben erg dankbaar dat ik lid ben en vind het fantastisch dat ik deel uitmaak van dit grote, wonderbare werk.’
Jonalin praat ook met haar vriendinnen, van wie de meesten lid van de kerk zijn, over de vreugde van het evangelie. ‘Als ik mij ergens zorgen over maak, sta ik ’s morgens vroeg op en geniet ik van de mooie lucht. Dat werkt heel therapeutisch’, zegt ze. Soms krijg ik dan het gevoel dat ik een paar aantekeningen moet maken, bijvoorbeeld over dingen die ik in de kerk leer. Dan stuur ik die aantekeningen in een groeps-chat naar mijn vrienden en vriendinnen. Ik heb een vriendin die geen lid is, en om haar met een kloppend hartje te zien reageren – dat is echt fijn, en daar geniet ik van.’
Hoop op de toekomst
Jonalin vertelt haar vriendinnen over haar geloof, en ze hoopt nog steeds dat haar vader zich in de toekomst tot het evangelie van Jezus Christus zal bekeren. ‘God ziet mijn hart en weet hoe graag ik wil dat mijn vader zich laat dopen’, zegt ze. Maar ze begrijpt ook dat haar vader keuzevrijheid heeft. ‘Er waren momenten dat ik God vroeg waarom mijn vader er zo lang over deed. Maar de reactie van onze hemelse Vader blijft hetzelfde: wees geduldig. Dus heb ik geduld.’
‘Ik bid dat mijn familie eens voor eeuwig verzegeld zal worden’, zegt Jonalin. ‘Ik weet dat het evangelie werkt. Mijn familie heeft er zo veel aan gehad. Ik getuig dat God onze gebeden hoort. Ik ben blij dat ik deel van zijn werk uit mag maken. Mijn vaste voornemen is om volgens zijn wil te blijven leven.’