‘Alles verdragen’, Voor de kracht van de jeugd, juli 2024.
Alles verdragen
Tegenspoed maakt deel uit van het plan van onze hemelse Vader. Maar wat doe je als onheil vanuit het niets opduikt?
Illustraties, Paulina Wyrt
Ik was er die noodlottige ochtend meermaals zeker van dat ik zou sterven. Ik voelde me machteloos en hopeloos toen ik al dat bloed – mijn bloed – op het pad zag gutsen en de tanden en klauwen van de grizzlybeer tekeer voelde gaan.
Een perfecte ochtend
Wat een groot contrast met de twee uur daarvoor. Op een van de mooiste dagen van die zomer, was ik in opperbeste stemming aan een trailrun in het hoogland in het westen van Wyoming (VS) begonnen. De lucht was fel kobaltblauw gekleurd, de heuvels waren bekleed met wilde bloemen en het was fris, maar aangenaam. Het was een perfecte dag om 24 kilometer in de bergen te hardlopen.
Dit was een typische training. Ik probeerde mijn kracht en conditie op te bouwen voor een marathon twee maanden later. Hardlopers krijgen meer kracht door herhaaldelijk korte afstanden te rennen. Zo krijgen ze een groter uithoudingsvermogen en daardoor meer doorzettingsvermogen.
Ik wist niet dat ik al gauw alle kracht en al mijn doorzettingsvermogen nodig zou hebben om voor mijn leven te vechten.
Een onverwachtse aanval
Nu ik erop terugkijk, had ik het kunnen zien aankomen. De Heer heeft ons tenslotte gezegd dat Hij door de macht van de Heilige Geest ons ‘toekomstige dingen’ zal verkondigen (zie Johannes 16:13). Ouderling Gary E. Stevenson van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd: ‘De Heilige Geest [kan] u helpen door u te waarschuwen voor lichamelijk en geestelijk gevaar.’ En dat deed Hij ook.
Na een paar minuten hardlopen, keek ik naar de grond en zag ik iets. Mijn hart ging tekeer toen ik de onmiskenbare pootafdruk van een beer in de modder voor me zag. Het was een duidelijke waarschuwing. Stom genoeg vertelde ik mezelf dat er inderdaad een beer hierlangs was gekomen, maar dat die inmiddels wel ver weg zou zijn. Niets om me zorgen over te maken, toch? En dus rende ik verder.
Minder dan een uur later bereikte ik de top van een kleine heuvel en rende ik vanaf daar naar een open plek in een dichtbebost gebied. Ik sloeg aan de voet van de heuvel een bocht om en hoorde zo’n hard gekraak dat mijn nekharen er overeind van gingen staan. Ik stond meteen stil en keek voorzichtig naar links. Toen verstijfde ik van angst. Het geluid, dat ik al snel als knappende takken herkende, kwam snel dichterbij. Wat ik toen zag, zal ik nooit vergeten: een volwassen grizzlybeer die recht op me af denderde!
De gruwelijke aanval die daarop volgde, had mij het leven moeten kosten. Dit was duidelijk een erg boze beer, die ik had gestoord bij zijn zoektocht naar eten, toen ik op volle snelheid de open plek op rende. Op het moment waarop ik zeker wist dat ik zou sterven, sprak ik het meest oprechte gebed van mijn leven uit. Toen daalden de barmhartigheden van de hemel neer.
Op onverklaarbare wijze brak de beer zijn meedogenloze aanval af en rende het bos in. Dat was goed nieuws! Het slechte nieuws was dat de beer mij met zijn tanden en klauwen zestien diepe wonden had toegebracht en dat ik onder het bloed zat alleen in een bos, 18 kilometer van de dichtstbijzijnde weg vandaan, zonder enige hoop op hulp.
Een beslissend moment
Ik stond plotseling voor een belangrijk kantelmoment. Als je zo’n moment nog niet hebt meegemaakt, dan gaat dat zeker nog komen. Tegenspoed maakt deel uit van het plan van onze hemelse Vader. Gelukkig geldt dat niet voor de aanval van een beer. In ieder geval niet voor de meesten van ons! Maar op een gegeven moment zul je je misschien overrompeld voelen door de tegenspoed die je meemaakt. Het is een hopeloos gevoel dat de Heer ooit levendig als ‘de kaken van de hel’ die ‘wijd tegen u worden opengesperd’ omschreef (Leer en Verbonden 122:7).
Op die tweesprong in moeilijke tijden moet je een beslissing nemen. Je kunt opgeven, gaan liggen en sterven; of je kunt op de een of andere manier al je moed en kracht verzamelen en moedig verdergaan, met het vertrouwen dat de Heer zijn deel zal doen als jij jouw deel doet. De Heer legde het doel van beproevingen aan Joseph Smith uit toen hij in de gevangenis in Liberty zat: ‘Al deze dingen [zullen] u ondervinding geven en [zullen] voor uw bestwil zijn’ (Leer en Verbonden 122:7).
En dat is ook echt zo. Ze polijsten en verfijnen je naarmate je sterker en veerkrachtiger wordt. Daarom zei de Heer tegen Joseph, en zegt Hij tegen jou, om in tijden van beproeving en tegenspoed ‘op uw weg’ vol te houden (Leer en Verbonden 122:9). Als je blijft volhouden, al is het maar strompelend, dan zul je merken dat zelfs jouw kleine beetje kracht door die van de Heer meer dan geëvenaard wordt. Zoals beloofd is Hij ‘machtig […] om te redden’ (2 Nephi 31:19).
Houd vol
En dat is precies wat er met mij gebeurde. In plaats van het op te geven, besloot ik op te staan. Ik was vastbesloten in leven te blijven en dat betekende dat ik hulp nodig had. Toen ik bijna twee kilometer het pad was afgestrompeld, kwam ik de enige andere mensen in de wijde omtrek van het bos tegen. Dat ik ze op wonderbaarlijke wijze tegenkwam, leidde er uiteindelijk toe dat ik met een helikopter werd gered, drie levensreddende operaties onderging en meer inzicht kreeg in de zegen om vastberaden ‘op uw weg’ vol te houden.
Ouderling Dunn vond hulp, werd gered en onderging drie levensreddende operaties.
Door deze ervaring is mijn kracht, vastberadenheid en geloof gegroeid. Ik ben er ook sterker door geworden en het heeft mij voorbereid om met andere moeilijkheden om te gaan. Ik ben ervan overtuigd dat als je ‘alles verdraagt […], alles gelooft […], alles hoopt […], in alles volhardt’ (1 Korinthe 13:7, NBV21), je de veerkracht en kracht zult ontwikkelen die je nodig hebt om moeilijkheden te doorstaan. Je zult zien dat de hand van de Heer je de kracht zal geven om alles aan te kunnen wat er op je pad komt, zelfs als dat de ‘kaken van de hel’ zijn.