هوشیعانا و هللویاه—عیسی مسیح زنده: قلب بازآوری و عید پاک
در این فصل هوشیعانا و هللویاه، هللویاه بخوان—چرا که او برای همیشه و همیشه، فرمانروایی خواهد کرد.
برادران و خواهران عزیز: با هوشیعانا و هللویاه، ما عیسی مسیح زنده را در این دوران بازآوری پیوسته و عید پاک، جشن می‌گیریم. با عشق کامل، نجات‌دهندهٔ ما به ما اطمینان خاطر می‌دهد: «در من آرامش داشته باشید. در اين دنيا با مشكلات و زحمات فراوان روبرو خواهيد شد؛ با اين حال شجاع باشيد، چون من بر دنيا پيروز شده‌ام.»۱
چند سال پیش، هنگامی‌که من و خواهر گانگ خانواده‌ای دوست‌داشتنی را ملاقات می‌کردیم، دختر کوچکشان، آیوی، با خجالت جعبهٔ ویولنش را بیرون آورد. کمان ویولن را برداشت، سفتش کرد و به روی آن رزین مالید. سپس کمان را به داخل جعبه برگرداند، تعظیم کرد و نشست. یک نوآموز مبتدی، او تمام چیزی که دربارهٔ ویولن می‌دانست را با ما به اشتراک گذاشته بود. حالا، سالها بعد، آیوی به زیبایی ویولن می‌زند.
در این دورهٔ فناپذیر، همهٔ ما کمی شبیه به آیوی و ویولنش هستیم. ما از آغاز، شروع می‌کنیم. ما با تمرین و پشتکار، رشد و پیشرفت می‌کنیم. با گذشت زمان، اختیار اخلاقی و تجربیات فناپذیر به ما کمک می‌کنند تا همچنان‌که در تاکستان نجات‌دهنده‌مان۲ کار می‌کنیم، بیشتر شبیه او شویم و راه پیمان او را دنبال کنیم.
سالگردها، از جمله همین جشن دویست ساله، الگوهای بازآوری را به ما نشان می‌دهند.۳ درحالی‌که بازآوری پیوستهٔ مژدۀ عیسی مسیح را جشن می‌گیریم، برای عید پاک نیز آماده می‌شویم. در هر دو، ما به خاطر بازگشت عیسی مسیح شادی می‌کنیم. او زندگی می‌کند—نه تنها در آن زمان، بلکه اکنون؛ نه فقط برای برخی، بلکه برای همه. او آمد و می‌آید تا دلشکستگان را التیام بخشد، اسیران را به رهایی برساند، کوران را بینایی دهد، و کوبیدگان را آزاد سازد.۴ این، هریک از ما هستیم. فارغ از گذشته‌مان، حالمان، و نگرانی‌هایمان برای آینده‌مان، وعده‌های بازخرید‌کنندهٔ او شامل حال [ما] می‌شود.
فردا، یکشنبهٔ نخل است. طبق باورها، نخل‌ها نمادی مقدس برای بیان شادی در سَروَر هستند، مانند ورود پیروزمندانهٔ مسیح به اورشلیم، جایی که «جمعیتی کثیر … با شاخه‌های نخل در دست به پیشواز او رفتند.»۵ (شاید برای شما جالب باشد که بدانید نسخه اصلی این نقاشی از هری اندرسن، در دفتر رئیس راسل ام. نلسون، درست پشت میز او، به دیوار آویخته شده است.) در کتاب مکاشفه آنهایی که خدا و برّه را ستایش می‌کنند، این کار را با «ردای سفید بر تن … و [با] شاخۀ نخل [در] دست» انجام می‌دهند.۶ همراه با «رداهای پرهیزکاری» و «تاج‌های شُکوه»، شاخه‌های نخل در نیایش وقفی معبد کرتلند شامل می‌شوند.۷
البته اهمیت یکشنبهٔ نخل از خوش‌آمدگویی جمعیت به عیسی با شاخه‌های نخل فراتر می‌رود. در یکشنبهٔ نخل، عیسی به طرزی وارد اورشلیم شد که مومنان آن را به عنوان تحقق نبوّت بجا آوردند. همانگونه که زکریا۸ و نویسندهٔ مزامیر از روی نبوّت پیش‌گویی کرده بودند، سَروَر ما سوار بر کره الاغی در حالی که جمعیت کثیری آگاهانه فریاد می‌زدند «هوشیعانا در عرش برین!» وارد اورشلیم شد.۹ هوشیعانا یعنی «نجات ببخش.»۱۰ سپس، همچون اکنون، شادمانی می‌کنیم [که] «متبارک باد او که به نام خداوند می‌آید.»۱۱
هفتهٔ پس از یکشنبهٔ نخل، یکشنبهٔ عید پاک است. رئیس راسل ام. نلسون به ما آموخت که عیسی مسیح «آمد تا بدهی‌ای را بپردازد که بدهکارش نبود چرا که ما بدهی‌ای داشتیم که نمی‌توانستیم پرداختش کنیم.»۱۲ حقیقتا، از طریق کفّارۀ مسیح، تمامی فرزندان خدا «با اطاعت از قوانین و آیین مژده … می‌توانند نجات یابند.»۱۳ در عید پاک ما هللویاه می‌خوانیم. هللویاه یعنی «ستایش باد بر سَروَر یَهوِه.»۱۴ ترجيع‌بند آواز هللویاه در اثر مسیح از هندل یک بیان محبوب از عید پاک است که او «شاهِ شاهان و سرورِ سروران» است.۱۵
اتفاقات مقدس مابین یکشنبهٔ نخل و یکشنبهٔ عید پاک شرح داستان هوشیعانا و هللویاه هستند. هوشیعانا تقاضای ما از خدا برای نجات یافتن است. هللویاه ابراز ستایش ما به سَروَر به خاطر امید برای رستگاری و بلندمرتبگی است. ما در هوشیعانا و هللویاه عیسی مسیح زنده را به عنوان قلب عید پاک و بازآوری آخرین زمان می‌شناسیم.
بازآوری آخرین زمان با تجلی خدا به انسان—ظهور تحت‌اللفظی خدای پدر و پسر او، عیسی مسیح، به پیامبر جوان جوزف اسمیت شروع می‌شود. جوزف پیامبر گفت: «اگر می‌توانستید به آسمان برای پنج دقیقه خیره شوید، بیشتر از خواندن تمام آنچه که در آن زمینه نوشته شده است، می‌دانستید.»۱۶ بخاطر اینکه آسمان‌ها مجددا گشوده شدند، ما آگاهیم و «به خدا، پدر جاویدان، و به پسر او، عیسی مسیح، و به روح‌القُدس ایمان داریم.»۱۷—همان الوهیّـت الهی.
در یکشنبهٔ عید پاک مورخ ۳ آوریل ۱۸۳۶، در نخستین روزهای بازآوری، عیسی مسیح زنده پس از وقف معبد کرتلند، پدیدار شد. آنهایی که او را در آنجا دیدند از او با توصیف تضادهای مکملی از آتش و آب گواهی دادند: «چشمانش مانند شعلۀ آتش بود؛ موی سرش سپید مانند برفِ ناب بود؛ رُخسارش فراتر از روشنی خورشید می‌درخشید؛ و صدایش همانند صدای خروش آب‌های بزرگ بود، یعنی صدای یَهُوه.»۱۸
در آن موقعیت، نجات‌دهندهٔ ما اعلام کرد، «من نخستین و آخرین هستم؛ من او هستم که زندگی می‌کند، من او هستم که کشته شد؛ من شفیع شما نزد پدر هستم.»۱۹ مجددا تضادهای مکمل—نخستین و آخرین، زنده و کشته شده. او الف و ی، آغاز و پایان،۲۰ نویسنده و تمام‌کنندۀ ایمان ما است.۲۱
به دنبال ظهور عیسی مسیح، موسی، الیاس و ایلیا نیز آمدند. با دستور الهی، این پیامبران بزرگ گذشته، کلیدها و اختیارات کشیشی را بازگرداندند. بدین گونه، «کلیدهای این انتظام … سپُرده [شدند]»۲۲ تا در کلیسای بازآوری شدهٔ او برای برکت تمامی فرزندان خدا وجود داشته باشند.
آمدن ایلیا در معبد کرتلند همچنین پیش‌بینی ملاکیِ عهد عتیق را به تحقق رساند مبنی بر اینکه ایلیا «پیش از فرا رسیدن روز عظیم و مَهیب خداوند» باز خواهد گشت.۲۳ به این ترتیب، ظهور ایلیا، هرچند نه بر حسب تصادف، با فصل عید فِصَح یهودی همزمان شد که سنتش بازگشت ایلیا را با احترام انتظار می‌کشد.
بسیاری از خانواده‌های متدین یهودی جایی را در میز فِصَح خود برای ایلیا آماده می‌کنند. بسیاری فنجانی را جهت دعوت و خوش‌آمدگویی او لبالب پر می‌کنند. و برخی، در طول شام عید فِصَح، فرزندی را به سوی در، که بعضا نیمه باز است، می‌فرستند تا ببیند آیا ایلیا بیرون و منتظر دعوت شدن به داخل است.۲۴
به منظور به تحقق پیوستن پیش‌بینی و به عنوان بخشی از بازآوریِ وعده داده شدهٔ همه چیز،۲۵ ایلیا همان‌طور که وعده داده شده بود، در عید پاک و شروع عید فِصَح آمد. او اختیار پیوند دادن را برای وصل کردن خانواده‌ها به یکدیگر در زمین و آسمان آورد. همانگونه که مورونی به جوزف پیامبر آموخت، ایلیا «در دل فرزندان وعده‌های داده شده به پدران را خواهد کاشت، و دل فرزندان بسوی پدرانشان برخواهد گشت. مورونی آموزشش را با گفتن این جمله ادامه داد که اگر چنین نبود، تمام زمین با آمدن سَروَر مطلقا به نابودی کشیده می‌شد.۲۶ روح ایلیا، که جلوه‌ای از روح‌القدس است، ما را به سوی نسل‌هایمان—گذشته، حال و آینده—در شجره‌نامه‌هایمان، تاریخچه‌هایمان و خدمت معبدمان، جذب می‌کند.
اجازه دهید به طور خلاصه آنچه را که عید فِصَح نشان می‌دهد، به یاد آوریم. عید فِصَح، رهایی فرزندان اسرائیل از ۴۰۰ سال بندگی را به یاد می‌آورد. کتاب خروج بازگو می‌کند که چطور این رهایی، پس از بلای وزغ‌ها، شپش‌ها، مگس‌ها، مرگ چارپایان، دمل‌ها، تگرگ و آتش، ملخ، و تاریکی‌ای غلیظ، اتفاق افتاد. بلای آخر، نخست‌زاده‌های آن سرزمین را تهدید به مرگ می‌کرد، ولی نه در خاندان اسرائیل، اگر—اگر که آن خانواده‌ها خون برهٔ نخست‌زادهٔ بی‌عیبی را بر سرِدر خانه‌هایشان می‌گذاشتند.۲۷
فرشتهٔ مرگ از خانه‌هایی که با خون نمادین بره علامت‌گذاری شده بودند، عبور کرد.۲۸ آن نادیده انگاشتن یا چشم‌پوشی کردن، نشان‌دهندهٔ عیسی مسیح است که سرانجام بر مرگ غلبه می‌کند. به راستی، خون کفاره‌دهندهٔ برهٔ خدا، به شبان نیکویمان قدرت می‌دهد تا مردمش را در هر کجا و در هر شرایطی در امنیتِ گله‌اش در هر دو سوی پرده، گرد هم آورد.
به طرز قابل توجهی، کتاب مورمون «قدرت و رستاخیز مسیح»۲۹ — جوهر عید پاک — را بر حسب دو بازآوری توصیف می‌کند.
اول، بازآوری شامل بازآوری جسمی «پیکر فراخور و کامل» ما می‌شود؛ «هر عضو و مفصلی،» «حتی یک موی سر گُم نخواهد شد.»۳۰ این وعده به کسانی امید می‌دهد که اعضایشان را از دست داده‌اند؛ کسانی که توانایی دیدنشان، شنیدنشان یا راه رفتنشان را از دست داده‌اند؛ یا کسانی که فکر می‌کردند در اثر بیماری‌های طاقت‌فرسا، بیماری‌های روحی، یا سایر ظرفیت‌های کاهش یافته، از دست رفته‌اند. او ما را پیدا می‌کند. او ما را کامل می‌کند.
یک وعدهٔ ثانوی عید پاک و کفّارهٔ سَروَر این است که از نظر روحی، «همۀ چیزها به نظم فراخور خودشان بازآورده خواهند شد.»۳۱ این بازآوری روحی، بازتاب کارها و امیال ماست. مثل نان بر آب،۳۲ «آنچه [را] که نیکو»، «پرهیزکار»، «دادگر» و «مهربان» است، باز می‌آورد.۳۳ تعجبی نیست که آلمای پیامبر از کلمهٔ بازآوری کردن ۲۲ بار۳۴ استفاده می‌کند و ما را ترغیب می‌کند تا «با دادگری رفتار [کنیم]، با پرهیزکاری داوری [کنیم]، و پیوسته کار نیکو [کنیم].»۳۵
به خاطر آن‌که «خدا خودش برای گناهان جهان کفّاره می‌دهد،»۳۶ کفّارهٔ سَروَر نه تنها آنچه که بود، بلکه آنچه که می‌تواند باشد را نیز می‌تواند کامل کند. به خاطر آن‌که او دردها، رنج‌ها، بیماری‌ها و «همه‌گونه … وسوسه‌ها[ی]» ما را می‌داند،۳۷ او با رحمت می‌تواند ما را مطابق با ضعف‌هایمان، یاری دهد.۳۸ به خاطر آن‌که خدا «خدایی کامل، خدایی دادگر، و نیز خدایی مهربان» است، برنامهٔ رحمت می‌تواند «درخواست‌های دادگری را برآورده کند.»۳۹ ما توبه می‌کنیم و هرکاری بتوانیم انجام می‌دهیم. او ما را «در آغوش مهرش»۴۰ تا ابد فرا می‌گیرد.
امروز ما بازآوری و رستاخیز را جشن می‌گیریم. من به خاطر بازآوری پیوستهٔ کمال مژدۀ عیسی مسیح با شما شادمانی می‌کنم. همان‌طور که ۲۰۰ سال پیش در این بهار آغاز شد، روشنی و وحی همچنان از طریق پیامبر زندهٔ سَروَر و کلیسای او که به نام او خوانده می‌شود—کلیسای عیسی مسیح مقدّسین آخرین زما —و از طریق وحی و الهام شخصی توسط هدیهٔ آسمانی روح‌القدس، ادامه پیدا می‌کنند.
در این فصل عید پاک، من همراه با شما دربارهٔ خدا، پدر جاویدانمان، و پسر محبوبش، عیسی مسیح زنده، گواهی می‌دهم. انسان‌های فناپذیر بی‌رحمانه به صلیب کشیده شدند و سپس از مرگ برخاستند. ولی تنها عیسی مسیح زنده در شکل از مرگ برخاستهٔ کاملش است که هنوز اثرات به صلیب کشیده شدن را در دست‌ها، پاها و پهلوهایش با خود دارد. فقط او می‌تواند بگوید «من تو را بر کف دست‌هایم نقش کرده‌ام.»۴۱ فقط او می‌تواند بگوید: «من او هستم که بالا برده شد. من عیسایی هستم که به صلیب کشیده شد. من پسر خدا هستم.»۴۲
مانند آیوی کوچک و ویولنش، ما هنوز به نوعی در حال آغاز کردن هستیم. حقیقتا «آنچه را [که] هیچ چشمی ندیده، هیچ گوشی نشنیده، و به هیچ اندیشه‌ای نرسیده، خدا برای دوستداران خود مهیا کرده است.»۴۳ در این زمان، همان‌طور که در طلب خدا هستیم و به یکدیگر نزدیک می‌شویم، چیزهای بسیاری هست که دربارهٔ نیکی خدا و پتانسیل‌های الهی خودمان برای آن‌که عشق خدا در ما رشد کند، می‌توانیم یاد بگیریم. به روش‌ها و در مکان‌های جدیدی، می‌توانیم به صورت انفرادی و با یکدیگر، خط روی خط و مهربانی روی مهربانی بگذاریم.
برادران و خواهران عزیز در همه جا، هنگامی‌که ما یکدیگر را ملاقات می‌کنیم و با یکدیگر یاد می‌گیریم، ایمان و نیکی شما مرا سرشار از یک حس ماجراجویی مژده و قدردانی می‌کند. گواهی و سفر مژدهٔ شما، گواهی و سفر مژدهٔ مرا پربار می‌کند. دلواپسی‌ها و خوشی‌های شما، عشق شما به خانوادهٔ خدا و اجتماع مقدّسین، و درک حاصل از زندگی شما از حقیقت و روشنی بازآوری شده، و در قلب آن، عیسی مسیح زنده، کمال مژدهٔ بازآوری شدهٔ مرا بالاتر می‌برد. ما با یکدیگر، توکّل می‌کنیم، «در میان ابر و آفتاب، سَروَر، با من بمان.»۴۴ ما متحدانه می‌دانیم که در میان بارها و مراقبت‌هایمان، می‌توانیم برکات بسیارمان را بشماریم.۴۵ در جزئیات روزمره و چیزهای کوچک و ساده، می‌توانیم چیزهایی بزرگی را ببینیم که در زندگی ما به وقوع پیوسته‌اند.۴۶
«و چنین خواهد گذشت که پرهیزکاران از میان همۀ ملت‌ها گردهم آورده خواهند شد، و با خواندن سرودهای شادی ابدی، به صهیون خواهند آمد.»۴۷ در این فصل هوشیعانا و هللویاه، هللویاه بخوان—چرا که او برای همیشه و همیشه، فرمانروایی خواهد کرد. فریاد بزن هوشیعانا، به خدا و بره! به نام مقدس و منزه عیسی مسیح، آمین.