Usa ka Hingpit nga Kahayag sa Paglaum
Tungod kay ang Pagpahiuli mipamatuod sa sukaranang kamatuoran nga ang Dios tinuod nga naglihok niini nga kalibutan, kita mahimong molaum, kita kinahanglang molaum, bisan kon nag-atubang sa labing malisud nga mga kalisdanan.
Sa miaging Oktubre, gidapit kita ni Presidente Russell M. Nelson sa paglantaw niining komperensya sa Abril 2020 pinaagi sa atong tagsa-tagsa nga paglingi sa nangagi aron makita ang gahum sa kamot sa Dios diha sa pagpahiuli sa ebanghelyo ni Jesukristo. Si Sister Holland ug ako seryusong midawat nianang propetikanhong pagdapit. Among gihanduraw nga nagpuyo kami sa sayong bahin sa mga 1800, nagsusi sa relihiyusong mga tinuohan sa maong panahon. Nianang gihanduraw nga kahimtang, nangutana mi sa among kaugalingon, “Unsa may kulang dinhi? Unsay atong gipangandoy nga duna unta kita? Unsay atong gilauman nga ihatag sa Dios agig tubag sa atong espirituhanong pangaliya?”
Usa ka butang, nakaamgo mi nga duha ka siglo ang milabay maglaum gayud kaha unta kami sa pagpahiuli sa mas tinuod nga konsepto bahin sa Dios kay sa gituohan sa kadaghanan niadtong panahona, diin Siya daw gisalipdan sa gatusan ka tuig nga mga sayop ug walay pagsinabtanay. Hulamon nako ang mga pulong ni William Ellery Channing, usa ka inilang relihiyusong tawo niadtong panahona, kita unta molantaw sa “maamumahon nga kinaiya sa Dios,” nga gikonsiderar ni Channing nga mao “ang unang mahinungdanong doktrina sa Kristiyanismo.”1 Ang maong doktrina moila unta sa Dios nga usa ka mapinanggaong Amahan sa Langit, kay sa usa ka bangis nga maghuhusga nga mopaluwat og higpit nga hustisya o usa ka agalon nga kaniadto aktibong miapil sa paggiya dinhi sa yuta apan karon nalinga na sa mga butang sa laing kalibutan.
Oo, ang among mga gilauman sa 1820 mao unta ang pagkaplag sa Dios nga nakigsulti ug naggiya pareho ka dayag karon sama sa Iyang gibuhat sa unang panahon, usa ka tinuod nga Amahan, sa labing mahigugmaong mithi niana nga pulong. Siya siguradong dili gayud ang walay pagbati nga tigmando kinsa mipili og pipila lang ka tawo nga luwason ug dayon ang nahabiling tawhanong pamilya itagana alang sa kalaglagan. Dili, Siya mao ang binuhat kansang matag lihok, pinaagi sa balaang pamahayag, gihimo “alang sa kaayohan sa kalibutan; kay siya naghigugma sa kalibutan”2 ug sa tanan nga lumulupyo niini. Kana nga gugma mao ang Iyang pinakadakong rason nga gipadala si Jesukristo, ang Iyang Bugtong Anak, dinhi sa kalibutan.3
Kabahin ni Jesus, kon nagpuyo pa unta kami niadtong unang katuigan sa ika-19 nga siglo, nakaamgo unta kami uban sa dakong kahingawa nga ang mga pagduda sa pagkatinuod sa kinabuhi sa Manluluwas ug sa Pagkabanhaw nagsugod na sa paggamot panahon sa Kakristiyanohan. Busa, maglaum kaha unta kami nga adunay moabut nga ebidensya sa tibuok kalibutan nga mopamatuod sa biblikanhong pagsaksi nga si Jesus mao ang Kristo, ang Anak mismo sa Dios, Alpha ug Omega, ug ang bugtong Manunubos nga mailhan niining kalibutan. Apil unta sa among labing kinasingkasing nga mga gilauman nga moabut ang laing ebidensya base sa kasulatan, butang nga mahimong laing tugon ni Jesukristo, nga mopadako ug mopalapad sa among kahibalo sa Iyang milagroso nga pagkatawo, talagsaong pagpangalagad, maulaong sakripisyo, ug mahimayaong Pagkabanhaw. Sa tinuod ang maong dokumento mao ang “pagkamatarung … [nga gipakanaog] gikan sa langit; ug kamatuoran [nga gipadala] gikan sa yuta.”4
Sa pagpaniid sa Kristohanong kalibutan nianang panahona, maglaum kaha unta kami nga makakaplag og tawo nga tugotan sa Dios nga may tinuod nga katungod sa pagkapari nga mobunyag namo, mohatag sa gasa sa Espiritu Santo, ug mopahigayon sa tanang mga ordinansa sa ebanghelyo nga gikinahanglan alang sa kahimayaan. Niadtong 1820, maglaum kaha unta kami nga makita ang katumanan sa makaagni nga mga saad ni Isaias, Miqueas, ug ubang karaang mga propeta kabahin sa pagbalik sa harianong balay sa Ginoo.5 Maghinam-hinam kaha unta kami nga makakita sa himaya sa balaan nga mga templo nga matukod pag-usab, uban sa Espiritu, mga ordinansa, gahum, ug katungod sa pagtudlo sa mahangturong mga kamatuoran, pag-ayo sa personal nga mga samad, ug pagbugkos sa mga pamilya sa kahangturan. Mangita kaha unta ako bisan asa og tawo nga adunay katungod sa pagsulti ngari kanako ug sa akong minahal nga Patricia nga ang among kaminyoon sa ingon niana nga kahimtang gibugkos alang sa karon ug sa kahangturan, nga dili na gayud makadungog o makadawat sa makahamok nga tunglo nga “hangtud ang kamatayon mobulag kaninyo.” Ako nasayud nga “sa balay sa [atong] Amahan anaay daghang puy-anan,”6 apan, para kanako, kon maswertehan man ako nga makapanunod sa usa niana, kana para kanako walay kalainan sa gubaon nga payag kon si Pat ug ang akong mga anak dili nako makauban aron mag-ambit nianang panulundon. Ug alang sa among mga katigulangan, ang uban nabuhi ug namatay sa karaang panahon nga wala gani makadungog sa ngalan ni Jesukristo, maglaum kaha unta kami nga mahiuli ang labing makiangayon ug maloloy-on nga biblikanhong konsepto—ang naandang buhat sa mga buhi sa paghalad og makaluwas nga mga ordinansa alang sa nangamatay na nila nga kaliwatan.7 Walay naandan nga buhat nga akong mahunahuna nga labawng makapakita sa kaanindot sa pagpakabana sa usa ka mahigugmaong Dios alang sa tanan Niyang mga anak sa kalibutan dili igsapayan kon kanus-a man sila nabuhi ug bisan diin sila namatay.
Nan, ang among lista sa mga gilauman sa 1820 mahimong daghan pa, apan tingali ang pinakaimportante nga mensahe sa Pagpahiuli mao nga ang ingon nga mga gilauman wala unta makawang. Nagsugod didto sa Sagradong Kakahoyan ug nagpadayon hangtud karon, kining mga pangandoy nagsugod sa pagkatuman ug nahimo, sama sa gitudlo ni Apostol Pablo ug sa uban, tinuod nga sinipit sa kalag, sigurado ug lig-on.8 Ang kanhi nga gilauman lang karon nahimo na nga kasaysayan.
Mao kana ang atong paglingi sa 200 ka tuig nga kaayo sa Dios ngadto sa kalibutan. Apan unsa man ang atong paglantaw sa unahan? Aduna pa kitay mga gilauman nga wala pa matuman. Gani samtang kami namulong, kita nakiggubat sa COVID-19 maong “tanan kinahanglang motabang,” usa ka ligdong nga pahinumdom nga ang usa ka bayrus nga liboan ang kagamay kay sa lugas sa balas9 makapaluhod sa tibuok nga mga populasyon ug tibuok kalibutang ekonomiya. Atong giampo kadtong nawad-an og mga minahal sa kinabuhi niining moderno nga hampak, ingon man niadtong kasamtangang natakbuyan o anaa sa peligro. Kita sa tinuod nag-ampo alang niadtong naghatag og talagsaon nga pag-atiman alang sa kahimsug. Kon ato na kining mabuntog—ug mahimo nato kini—hinaut nga parehas kitang mopasalig sa pagluwas sa kalibutan gikan sa bayrus sa kagutom, pagluwas sa mga kasilinganan ug kanasuran gikan sa bayrus sa kakabus. Hinaut nga kita maglaum og mga eskwelahan diin ang mga estudyante tudloan—dili mahadlok nga pusilon—ug alang sa gasa sa personal nga dignidad sa matag anak sa Dios, nga dili mahugawan sa bisan unsa nga matang sa paghusga sa kagikan, kaliwatan, o relihiyon. Luyo niining tanan mao ang atong walay hunong nga paglaum alang sa mas dakong debosyon ngadto sa duha ka labing dagko sa tanang mga sugo: paghigugma sa Dios pinaagi sa pagtuman sa Iyang tambag ug paghigugma sa atong mga silingan pinaagi sa pagpakita og kaayo ug kalooy, pasensya ug pagpasaylo.10 Kining duha ka dagkong mando sa gihapon—ug sa kanunay—mao lang ang bugtong tinuod natong paglaum aron mahatagan ang atong mga anak og mas maanindot nga kalibutan kay sa ilang nailhan karon.11
Dugang sa pagbaton niining tibuok kalibutan nga mga tinguha, daghan dinhi sa nanambong karon adunay lawom nga personal nga mga gilauman: paglaum nga molambo ang kaminyoon, o usahay paglaum nga maminyo lang; paglaum nga mabuntog ang pagkaadik; paglaum nga mobalik ang nahisalaag nga anak; paglaum nga mahunong ang hilabihan kadaghang emosyonal ug pisikal nga mga kasakit. Tungod kay ang Pagpahiuli mipamatuod sa sukaranang kamatuoran nga ang Dios tinuod nga naglihok niini nga kalibutan, kita mahimong molaum, kita kinahanglang molaum, bisan kon nag-atubang sa labing malisud nga mga kalisdanan. Mao kana ang gipasabot sa kasulatan dihang si Abraham milaum bisan sa diha nga dili na unta angayang molaum12—mao nga, siya mituo bisan sa tanang rason nga dili angayang motuo—nga siya ug si Sara makaanak bisan kon murag imposible kaayo kadto nga mahitabo. Busa, mangutana ko, “Kon daghan sa atong mga gilauman sa 1820 nag-anam og katuman uban sa usa ka bidlisiw sa langitnong kahayag ngadto sa usa ka yano nga batan-on nga nag-ampo sa kakahoyan sa amihanang bahin sa New York, nganong dili man kita molaum nga ang matarung nga mga tinguha ug Kristohanong mga pangandoy mahimo gihapong matubag sa Dios sa tanang paglaum sa talagsaon, milagroso nga paagi?” Kitang tanan kinahanglan nga motuo nga kon unsa man ang atong gitinguha diha sa katarung sa umaabot, sa ubang paagi, maato ra gihapon.
Mga kaigsoonan, nasayud kita unsa ang pipila sa mga relihiyuso nga kakulangan sa sayong bahin sa ika-19 nga siglo. Dugang pa, nahibalo kita bahin sa relihiyusong mga pagkulang karon hinungdan nga ang kagutom ug paglaum sa uban wala gihapon matubag. Kita nasayud nga daghan nianang kakulang sa katagbawan nagpahilayo sa uban gikan sa naandan nga eklisyastikanhong mga institusyon. Kita usab nasayud, sama sa gisulat sa nasagmuyo nga manunulat, nga “daghang mga lider sa relihiyon [niadtong panahona] daw walay nahibaloan” sa pagtubag niining pagkunhod, mihatag og “lasaw nga tambal sa espiritu, kaaktibo sa kawsa nga walay bili, pagsulti og dili maayo nga gilitok sa paagi nga morag maayo paminawon, [o usahay kana lang] pagyawit og walay pulos nga butang”13—ug kanang tanan nahitabo sa panahon nga ang kalibutan nagkinahanglan og mas daghan pa, dihang ang bag-ong henerasyon angayang makadawat og mas daghan pa, ug dihang sa panahon ni Jesus Iyang gitanyag kay mas daghan pa. Isip mga disipulo ni Kristo, kita sa atong panahon mahimong molabaw pa sa karaang Israel kinsa mituaw “Ang among mga bukog nangauga, ug ang among paglaum nawagtang.”14 Sa tinuod, kon kita sa katapusan mawad-an og paglaum, mawala ang atong katapusang makapalahutay nga bahandi. Didto sa ganghaan mismo sa impyerno nga gisulat ni Dante ang pasidaan sa tanang nagpanaw pinaagi sa iyang Divina Commedia: “Biyai ang tanang paglaum,” siya miingon, “kamo nga mosulod dinhi.”15 Tinuod nga kon mawala ang paglaum, ang mahabilin kanato mao lamang ang nagdilaab nga impyerno sa atong palibot.
Busa, kon ang atong buko-buko nasampig na sa paril ug, sama sa giingon sa himno, “kon napakyas ang uban pagtabang,”16 usa sa atong labing gikinahanglan nga hiyas mao kining bililhon nga gasa sa paglaum nga dili gayud mabulag sa atong pagtuo sa Dios ug sa atong gugma sa uban.
Niining duha ka siglo nga anibersaryo, kon kita molingi sa unsay tanang nadawat nato ug magmaya sa pagkaamgo sa daghan nga gilauman nga natuman, akong ipalanog ang sentimento sa matahum nga batan-on nga sister missionary kinsa misulti kanamo didto sa Johannesburg pipila ka bulan ang milabay, “[Kita] wala moabut niining gilay-ona aron igo lang mohunong dinhi.”17
Gamit ang kaugalingong mga pulong sa usa sa labing makapadasig nga mga panamilit nga natala sukad sa kasulatan, ako mosulti duyog ni propeta Nephi ug nianang batan-on nga sister:
“Akong hinigugma nga mga kaigsoonan [ug mga sister], human kamo [makadawat niining unang mga bunga sa Pagpahiuli], ako mangutana kon ang tanan natuman ba? Tan-awa, ako moingon nganha kaninyo, Wala. …
“… Kamo kinahanglan gayud mopadayon sa unahan uban ang pagkamakanunayon kang Kristo, magbaton sa usa ka hingpit nga kahayag sa paglaum, ug usa ka gugma sa Dios ug sa tanan nga mga tawo. … Kon kamo mopadayon[,] … miingon ang Amahan: Kamo makabaton og kinabuhi nga dayon.”18
Ako nagpasalamat, akong mga kaigsoonan ug mga sister, sa tanan nga gihatag kanato niining katapusan ug pinakamahinungdanon sa tanang dispensasyon, ang dispensasyon sa gipahiuli nga ebanghelyo ni Jesukristo. Ang mga gasa ug mga panalangin nga modagayday gikan niana nga ebanghelyo mahinungdanon kaayo para kanako—ang tanan—busa sa tinguha nga magpasalamat sa akong Langitnong Amahan alang niini, ako adunay “mga saad nga tumanon, ug mga milya nga pagalakton sa dili pa ako matulog, ug mga milya nga pagalakton sa dili pa ako matulog.”19 Hinaut nga kita mopadayon sa unahan nga adunay gugma sa atong mga kasingkasing, maglakaw diha sa “kahayag sa paglaum”20 nga modan-ag sa dalan sa balaanon nato nga pagpaabot sulod sa 200 ka tuig na karon. Ako mopamatuod nga ang umaabot mahimong puno sa mga milagro ug buhong sa mga panalangin sama sa nangagi. Anaa kanato ang tanan nga rason nga molaum sa mga panalangin gani mas dagko kay sa ato nang nadawat tungod kay kini mao ang buhat sa Labawng Makakagahum nga Dios, kini ang Simbahan nga adunay padayon nga pagpadayag, kini ang ebanghelyo sa walay kinutuban nga grasya ug kaayo ni Kristo. Ako mosaksi sa tanan niining mga kamatuoran ug sa mas daghan pa sa ngalan ni Jesukristo, amen.