Het waarom van het verbondspad
Het verbondspad is uniek en van eeuwig belang.
President Russell M. Nelson heeft zijn hele bediening Gods verbonden met zijn kinderen bestudeerd, en erin onderwezen. Hij is zelf een lichtend voorbeeld van iemand die het verbondspad volgt. In zijn eerste verklaring als president van de kerk zei president Nelson:
‘Uw toewijding aan het volgen van de Heiland, door verbonden met Hem te sluiten en u daaraan te houden, zal de deur opendoen naar elk geestelijk voorrecht en elke zegen die mannen, vrouwen, en kinderen overal ter beschikking staan.
‘[…] De verordeningen van de tempel en de verbonden die u sluit, zijn de sleutel tot het versterken van uw leven, uw huwelijk en gezin, en uw vermogen om de aanvallen van de tegenstander te weerstaan. Uw aanbidding in de tempel en uw werk in de tempel voor uw voorouders zullen u zegenen met meer individuele openbaring en gemoedsrust en zullen uw voornemen versterken om op het verbondspad te blijven.’1
Wat is het verbondspad? Het is het enige pad dat naar Gods celestiale koninkrijk voert. We begeven ons door de poort van de doop op dat pad en streven vervolgens ‘standvastig in Christus voorwaarts […], met volmaakt stralende hoop, en liefde voor God en voor alle mensen [de twee grote geboden] tot het einde’.2 In de loop van onze reis over het verbondspad (dat zich, tussen twee haakjes, tot voorbij het sterfelijk leven uitstrekt) ontvangen we alle verordeningen en verbonden met betrekking tot het heil en de verhoging.
Het overkoepelende verbond dat wij gesloten hebben, is Gods wil te doen ‘en gehoorzaam [te] zijn aan zijn geboden in alle dingen die Hij ons zal gebieden’.3 Dag in dag uit de beginselen en geboden van het evangelie van Jezus Christus volgen, is de levenskoers die ons het gelukkigst maakt en het meest voldoening schenkt. Daarmee alleen al voorkomen we veel problemen en smarten. Laat ik een vergelijking met sport trekken. In de tennissport bestaat er zoiets als ‘unforced errors’. Dat is bijvoorbeeld een speelbare bal in het net slaan, of bij het serveren een dubbele fout slaan. Unforced errors oftewel ongedwongen fouten worden als een blunder van de speler zelf beschouwd, in plaats van het gevolg van de vaardigheid van de tegenstander.
Al te vaak veroorzaken we onze problemen of moeilijkheden zelf, door slechte keuzes te maken. We zouden ze het resultaat van ‘ongedwongen fouten’ kunnen noemen. Als we ijverig het verbondspad volgen, mijden we op heel natuurlijke wijze heel wat ‘ongedwongen fouten’. We mijden verschillende vormen van verslaving. We trappen niet in de val van leugens en oneerlijk gedrag. We stappen niet in de afgrond van onzedelijkheid en ontrouw. We omzeilen mensen en dingen die, al zijn ze populair, ons lichamelijke en geestelijke welzijn in gevaar zouden brengen. We mijden keuzes waarmee we anderen zouden schaden of benadelen, en in plaats daarvan kweken we gewoonten als zelfdiscipline en dienstbaarheid.4
Ouderling J. Golden Kimball zou eens hebben gezegd: ‘Ik mag dan niet [altijd] het smalle, rechte pad bewandeld hebben, maar ik [probeer] het zo vaak mogelijk te kruisen.’5 Op een serieuzer moment zou broeder Kimball het er vast mee eens zijn geweest dat op dat pad blijven, en het niet alleen kruisen, ons de grootste hoop biedt op het uit de weg gaan van vermijdbare ellende aan de ene kant, en met succes omgaan met de onvermijdelijke smarten van het leven aan de andere kant.
Sommigen zullen misschien zeggen: ‘Ik kan zonder de doop het goede kiezen; ik heb geen verbonden nodig om eerzaam te zijn en succes te hebben.’ En het is waar dat er veel mensen zijn die zich misschien niet zelf op het verbondspad bevinden, maar wier gedrag wel de keuzes en bijdragen van mensen op dat pad weerspiegelt. Je zou kunnen zeggen dat zij de zegeningen oogsten van het volgen van een ‘verbondsovereenstemmend’ pad. Wat is dan het verschil met het verbondspad?
In feite is het verschil uniek, en van eeuwig belang. Het omvat de aard van onze gehoorzaamheid, de aard van Gods toewijding aan ons, de goddelijke hulp die we krijgen, de zegeningen die we ontvangen door als verbondsvolk bijeen te komen, en – het allerbelangrijkste – ons eeuwige erfgoed.
Toegewijde gehoorzaamheid
Allereerst de aard van onze gehoorzaamheid aan God. We doen meer dan alleen goede voornemens hebben, we nemen ons plechtig voor om te leven naar ieder woord dat uit de mond van God uitgaat. Hierin volgen wij het voorbeeld van Jezus Christus, die, door Zich te hebben laten dopen, ‘de mensenkinderen [toont] dat Hij Zich naar het vlees verootmoedigt voor de Vader, en getuigt tot de Vader dat Hij Hem gehoorzaam wil zijn in het onderhouden van zijn geboden.’6
Met verbonden richten wij ons op veel meer dan alleen vergissingen vermijden, of verstandige beslissingen nemen. We hebben het gevoel dat we God rekenschap verschuldigd zijn voor onze keuzes en levenswijze. We nemen de naam van Christus op ons. We richten ons op Christus – op moedig zijn in ons getuigenis van Jezus, en het ontwikkelen van Christus’ karakter.
Met verbonden wortelt gehoorzaamheid aan evangeliebeginselen zich diep in onze ziel. Ik ken een echtpaar van wie de vrouw niet actief in de kerk was toen ze trouwden, en de man was geen lid van de kerk. Laat ik ze in plaats van hun echte namen te gebruiken maar Mary en John noemen. Toen er kinderen in beeld kwamen, voelde Mary een sterke aandrang om ze, zoals het in de Schriften wordt genoemd, ‘in de onderwijzing en de terechtwijzing van de Heere’ op te voeden.7 John ondersteunde dat. Mary getroostte zich enkele belangrijke offers om thuis te blijven zodat zij ze geregeld het evangelie kon bijbrengen. Ze zorgde ervoor dat het gezin ten volle baat bij bezoek aan en activiteit in de kerk zou hebben. Mary en John werden voorbeeldige ouders, en hun kinderen (allen energieke jongens) groeiden op met geloof in, en toewijding aan, evangeliebeginselen en -normen.
Johns ouders, de grootouders van de jongens, waren blij met de heilzame levens en prestaties van hun kleinzoons. Maar vanwege hun weerstand tegen de kerk wilden ze dat succes uitsluitend aan de ouderschapsvaardigheden van John en Mary toeschrijven. Hoewel John geen lid van de kerk was, liet hij die inschatting niet over zijn kant gaan. Hij hield vol dat ze de vruchten van de evangelieleringen zagen – zowel wat zijn zoons in de kerk meemaakten, als wat er thuis gebeurde.
John zelf werd beïnvloed door de Geest, door de liefde en het voorbeeld van zijn vrouw, en de aansporingen van zijn zoons. Na verloop van tijd liet hij zich dopen, tot vreugde van de wijkleden en zijn vrienden.
Hoewel het leven voor hen en hun zoons niet zonder moeilijkheden is geweest, bevestigen Mary en John van harte dat het evangelieverbond ten grondslag ligt aan de zegeningen die ze krijgen. Ze hebben gezien dat de woorden van de Heer tot Jeremia zowel in het leven van hun kinderen als in hun eigen leven in vervulling gingen: ‘Ik zal Mijn wet in hun binnenste geven en zal die in hun hart schrijven. Ik zal hun tot een God zijn en zíj zullen Mij tot een volk zijn.’8
Met God verbonden
Een ander uniek aspect van het verbondspad is onze band met de Godheid. De verbonden die God zijn kinderen aanbiedt, doen meer dan ons alleen leiden. Ze binden ons aan Hem. En met Hem kunnen wij alles overwinnen.9
In een artikel van een slecht geïnformeerde journalist las ik dat wij dopen voor de doden doen door microfilms in water onder te dompelen. Alle namen op de microfilms worden dan als gedoopt beschouwd. Die benadering zou efficiënt zijn, maar houdt geen rekening met de oneindige waarde van elke ziel, of met het essentiële belang van een persoonlijk verbond met God.
Jezus heeft gezegd: ‘Ga in door de nauwe poort; want nauw is de poort en smal is de weg die tot het leven leidt, en weinigen zijn er die hem vinden.’10 Figuurlijk gesproken, is de poort zo nauw dat er maar één persoon tegelijk door kan. Ieder verbindt zich persoonlijk om God te volgen, en God sluit daarop een persoonlijk verbond met ieder, op naam, waar we in tijd en eeuwigheid onvoorwaardelijk op kunnen vertrouwen. Met de verordeningen en verbonden is ‘de macht der goddelijkheid […] kenbaar’ in ons leven.11
Goddelijke hulp
Dit brengt ons bij een beschouwing van een derde bijzondere zegening van het verbondspad. God geeft een vrijwel onbevattelijke gave aan hen die verbonden sluiten, om ze te helpen zich eraan te houden: de gave van de Heilige Geest. Die gave is het recht op het voortdurende gezelschap, de bescherming en leiding van de Heilige Geest.12 De Heilige Geest, die ook wel de Trooster genoemd wordt, ‘vervult met hoop en volmaakte liefde’.13 Hij ‘weet alle dingen en geeft getuigenis van de Vader en van de Zoon’,14 en wij verplichten ons om hun getuigen te zijn.15
Op het verbondspad vinden we ook de essentiële zegeningen van vergeving en reiniging van zonde. Die hulp kunnen we alleen door goddelijke genade, via de Heilige Geest, krijgen. ‘Welnu, dit is het gebod’, zegt de Heer, ‘bekeer u, alle einden der aarde, en kom tot Mij en laat u dopen in mijn naam, zodat u door het ontvangen van de Heilige Geest kunt worden geheiligd, zodat u ten laatsten dage vlekkeloos voor mijn aangezicht kunt staan.’16
Vergader met het verbondsvolk
Ten vierde, wie het verbondspad volgen, doen buitengewone zegeningen op in verscheidene door God ingestelde bijeenkomsten. Her en der in de Schriften staan profetieën over een letterlijke vergadering van de vanouds verstrooide stammen van Israël naar hun erflanden.17 De vervulling van die profetieën en beloften is nu gaande in de vorm van de vergadering van het verbondsvolk in de kerk, het koninkrijk van God op aarde. President Nelson legt uit: ‘Als we het over de vergadering hebben, hebben we het over deze fundamentele waarheid: ieder kind van onze hemelse Vader […] verdient het om de boodschap van het herstelde evangelie te horen.’18
De Heer gebiedt leden van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen: ‘Sta op en laat uw licht schijnen, opdat het een standaard voor de natiën zal zijn; en opdat de vergadering in het land Zion, en in zijn ringen, een bescherming zal zijn en een toevlucht voor de storm en voor de verbolgenheid, wanneer die onversneden wordt uitgestort op de gehele aarde.’19
Er is op de dag des Heren in het huis van gebed ook een wekelijkse vergadering van het verbondsvolk ‘opdat [wij onszelf] beter onbesmet van de wereld zul[len] kunnen bewaren’.20 Het is een bijeenkomst om van het avondmaalsbrood en -water te nemen ter gedachtenis van de verzoening van Jezus Christus, en een tijd om ‘te vasten en te bidden en met elkaar te spreken over het welzijn van [onze] ziel’.21 Als tiener was ik het enige lid van de kerk in mijn klas op de middelbare school. Ik vond het fijn dat ik op school veel goede vrienden had, maar ik merkte dat ik me elke week toch sterk op de sabbatsbijeenkomst verliet om mijn geestelijke en zelfs mijn lichamelijke batterijen weer op te laden. In de huidige pandemie voelen we des te meer hoe het is om deze regelmatige verbondsbijeenkomst niet te kunnen houden. En we kijken halsreikend uit naar de tijd dat we weer zoals voorheen bijeen kunnen komen.
Ten slotte vergadert het verbondsvolk in de tempel, het huis des Heren, om verordeningen, zegeningen en individuele openbaring te ontvangen die alleen daar beschikbaar zijn. De profeet Joseph Smith heeft gezegd: ‘Wat was het doel van het vergaderen van […] Gods volk in enig tijdperk van de wereld? […] Het belangrijkste doel was een huis voor de Heer te bouwen waar Hij de verordeningen van zijn huis en de heerlijkheden van zijn koninkrijk aan zijn volk kon openbaren en de mensen de weg naar het eeuwig heil kon wijzen. Want er zijn bepaalde verordeningen en beginselen die verricht moeten worden in een gebouw dat voor dat doel is gebouwd.’22
Beërf de verbondsbeloften
Uiteindelijk beërven we de zegeningen van Abraham, Izak en Jakob, de ultieme zegeningen van het heil en de verhoging die alleen God ons kan geven, alleen als we het verbondspad volgen.23
Vaak slaan Schriftuurlijke verwijzingen naar het verbondsvolk op de letterlijke nakomelingen van Abraham oftewel het ‘huis van Israël’. Maar het verbondsvolk omvat ook allen die het evangelie van Jezus Christus omarmen.24 Paulus heeft uitgelegd:
‘Want u allen die in Christus gedoopt bent, hebt zich met Christus bekleed. […]
‘En als u van Christus bent, dan bent u Abrahams nageslacht en overeenkomstig de belofte erfgenamen.’25
Wie hun verbonden trouw zijn, zullen ‘tevoorschijn […] komen in de opstanding van de rechtvaardigen’.26 Zij zijn ‘tot volmaking gekomen door Jezus, de Middelaar van het nieuwe verbond. […] Dezen zijn het van wie het lichaam celestiaal is, van wie de heerlijkheid die van de zon is, ja, de heerlijkheid van God, de hoogste van allen.’27 ‘Daarom, alle dingen zijn van hen, hetzij leven of dood, of tegenwoordige dingen, of toekomende dingen, ze zijn alle van hen, en zij zijn van Christus, en Christus is van God.’28
Laten wij gehoor geven aan de oproep van de profeet om op het verbondspad te blijven. Nephi zag ons en onze tijd, en schreef: ‘En het geschiedde dat ik, Nephi, de macht van het Lam van God zag, dat die neerdaalde op de heiligen van de kerk van het Lam en op het verbondsvolk van de Heer dat op het gehele aardoppervlak was verspreid; en zij waren gewapend met gerechtigheid en met de macht van God in grote heerlijkheid.’29
Net zoals Nephi ‘verheugt mijn ziel zich in de verbonden van de Heer.’30 Op deze paaszondag getuig ik van Jezus Christus, wiens opstanding onze hoop is, en de verzekering van alles wat ons beloofd is voor het tot het einde toe volgen van het verbondspad. In de naam van Jezus Christus. Amen.