Doen wat er het meest toe doet
Als we Jezus Christus tot het middelpunt van ons leven maken, worden we met geestelijke kracht, voldoening en vreugde gezegend.
Onlangs had een goede vriendin van me het idee dat ze een vrouw in haar wijk moest bezoeken. Ze zette die ingeving aan de kant want ze kende die zuster nauwelijks. Het kon niet kloppen. Maar omdat de gedachte steeds maar terugkwam, besloot ze ernaar te handelen. Ze voelde zich wat ongemakkelijk over dat bezoek, dus besloot ze om iets voor die zuster mee te nemen om haar eigen spanning te verminderen. Ze kon immers niet met lege handen gaan! Ze kocht daarom een doos ijs en zo ging ze op weg voor een naar haar idee lastig bezoekje.
Ze belde bij de zuster aan en spoedig deed die open. Mijn vriendin overhandigde haar het ijs in een bruine papieren zak en ze raakten in gesprek. Al snel begreep mijn vriendin waarom dit bezoek nodig was. Terwijl ze voor het huis zaten, vertelde de vrouw over een hele berg problemen waar ze tegenaan liep. Na een uur praten in de zon zag mijn vriendin dat het ijs door de papieren zak heen smolt.
Ze riep uit: ‘Het spijt me dat je ijs gesmolten is!’
De vrouw antwoordde vriendelijk: ‘Geen probleem. Ik heb een lactose-intolerantie.’
In een droom zei de Heer tegen de profeet Lehi: ‘Gezegend bent u, Lehi, wegens de dingen die u hebt gedaan.’1
Een discipel van Jezus Christus zijn houdt meer in dan slechts hopen of geloven. Er is inspanning, beweging en toewijding voor nodig. Het vereist dat we iets doen; dat we ‘daders van het Woord en niet alleen hoorders’ zijn.2
Wat was in het geval van het gesmolten ijs het allerbelangrijkste? Het ijs? Of dat mijn vriendin gewoon iets deed?
Ik had een fijne ervaring met een lieve jongevrouw die me heel oprecht vroeg: ‘Zuster Craven, hoe weet je of er ook maar iets van de kerk waar is? Ik voel namelijk niets.’
Ik gaf niet direct antwoord maar stelde eerst wat vragen. ‘Vertel me eens over je persoonlijke Schriftstudie.’
Ze antwoordde: ‘Ik lees niet in de Schriften.’
Ik vroeg: ‘Lezen jullie thuis samen? Gebruiken jullie Kom dan en volg Mij samen?’
‘Nee’, zei ze.
Ik vroeg naar haar gebeden: ‘Wat voel je wanneer je bidt?’
Haar antwoord: ‘Ik bid niet.’
Mijn antwoord op haar vraag was eenvoudig: ‘Als je iets wilt weten, dan moet je iets doen.’
Geldt dat niet voor alles wat we willen leren of weten? Ik nodigde mijn nieuwe vriendin uit om het evangelie van Jezus Christus te gaan doen: bidden, studeren, anderen dienen en op de Heer vertrouwen. Bekering komt niet voort uit niets doen. Bekering komt door de macht van de Heilige Geest wanneer wij echt moeite doen om iets te weten te komen door te vragen, te zoeken en te kloppen. Bekering is het gevolg van doen.3
In de Leer en Verbonden zegt de Heer af en toe: ‘Het [doet] er niet toe.’4 Dat zette me aan het denken, want als sommige dingen er niet toe doen, of er weinig toe doen, zijn er beslist ook dingen die er het meest toe doen. Wanneer wij proberen iets te doen, kunnen we ons afvragen: wat doet er het meest toe?
Adverteerders gebruiken vaak kreten als ‘Essentieel’ of ‘Noodzakelijk’ om ons het idee te geven dat we hun product nodig hebben voor ons welzijn. Maar is wat ze verkopen echt essentieel? Is het echt noodzakelijk? Doet het er echt toe?
Hier zijn wat ideeën ter overweging. Wat doet er het meeste toe?
-
Hoeveel ‘likes’ we voor onze posts op sociale media krijgen? Of hoezeer we door onze hemelse Vader geliefd en gewaardeerd worden?
-
De laatste modetrend volgen? Of respect voor ons lichaam tonen door ons fatsoenlijk te kleden?
-
Antwoorden op het internet zoeken? Of door de Heilige Geest antwoorden van God ontvangen?
-
Meer willen? Of tevreden zijn met wat we gekregen hebben?
President Russell M. Nelson heeft gezegd:
‘Met de Heilige Geest als gezelschap kijk jij dwars door de celebritycultuur heen die onze samenleving zo in zijn ban heeft. Jij kunt slimmer zijn dan eerdere generaties ooit zijn geweest. […]
‘Stel een norm voor de rest van de wereld!’5
Het vergt inspanning om je te blijven richten op de zaken die essentieel voor blijvende vreugde zijn. Satan wil niets liever dan dat wij onze eeuwige waarden opzij leggen en kostbare tijd, talenten of geestelijke kracht verkwisten aan dingen die er niet toe doen. Laten wij allemaal gebedsvol overwegen wat ons afleidt van de dingen die er het meest toe doen.
De leerkracht van onze zoon leerde de 8- en 9-jarigen in haar klas om ‘baas over je brein’ te zijn. Ze herinnerde haar jonge leerlingen er zo aan dat zij controle hadden over hun gedachten en daarom ook over wat ze deden. Ik herinner mezelf eraan dat ik de baas over mijn brein ben, als ik merk dat ik afdwaal naar dingen die er minder toe doen.
Een middelbare scholier vertelde me onlangs dat het onder sommige jongeren in de kerk populair is om de geboden te veronachtzamen met een bewust plan om zich later te bekeren. ‘Het is een soort heldendaad’, hoorde ik. Natuurlijk zal de Heer hen altijd vergeven die zich nederig bekeren, ‘met een oprechte bedoeling’.6 Maar we mogen nooit op zo’n minachtende manier gebruikmaken van de verzoening van de Heiland. We kennen de gelijkenis van het ene verloren schaap. Natuurlijk verlaat een herder de 99 andere schapen om dat ene schaap te vinden dat is afgedwaald. Maar kunt u zich de vreugde van de goede Herder indenken over de 99 die niet willen afdwalen? Zij die bij elkaar blijven en elkaar helpen om hun verbonden na te komen? Kunt u zich voorstellen hoe het in de wereld of op school, op uw werk of thuis zou zijn als gehoorzaamheid populair was? Er wordt niet verwacht dat we het leven perfect doen, maar dat we vreugde vinden terwijl we ons best doen om de verbonden die we met de Heer hebben gesloten na te leven.
Nu de wereld meer twijfelt aan Gods bestaan, en verwarring en druk toenemen, is dit een tijd waarin we heel dicht bij de profeet moeten blijven. Omdat hij de woordvoerder van de Heer is, kunnen wij erop vertrouwen dat hij erop aandringt, ons aanraadt en bepleit dat wij de dingen doen die er het meest toe doen.
Al is het soms niet makkelijk, er is altijd een manier om het juiste te doen. De maag van een jongevrouw die op school met een groepje vrienden stond te praten, kromp ineen toen het gesprek overging op kritiek op de normen van de kerk. Ze besefte dat ze haar mond niet kon houden. Ze moest iets doen. Vol respect sprak ze over de liefde van onze hemelse Vader en zei ze dat Hij de geboden heeft gegeven om zijn kinderen te zegenen en beschermen. Het was veel makkelijker voor haar geweest als ze niets had gedaan. Maar wat deed er het meest toe? Eén zijn met de groep? Of als getuige van God staan ‘te allen tijde en in alle dingen en op alle plaatsen’?7
Willen wij dat de herstelde kerk van Jezus Christus uit het duister tevoorschijn komt, dan moeten wij uit het duister tevoorschijn komen. Wij vrouwen die verbonden naleven, moeten ons evangelielicht overal ter wereld laten stralen door op te staan en op te vallen. Wij doen dit samen als dochters van God. Wij zijn een leger van 8,2 miljoen vrouwen van 11 jaar en ouder die allemaal hetzelfde werk verrichten. Wij vergaderen Israël door deelname aan het werk van heil en verhoging: we proberen het evangelie van Jezus Christus na te leven, zorgen voor behoeftigen, bieden allen het evangelie aan en verenigen families voor eeuwig.8 Het evangelie van Jezus Christus is een evangelie van actie en van vreugde! Laten we ons vermogen om te doen wat er het meest toe doet niet onderschatten. Ons goddelijk erfgoed geeft ons de moed en het vertrouwen waardoor we alles kunnen doen en zijn wat onze hemelse Vader voor ogen heeft.
Het jongerenthema van dit jaar staat in Spreuken 3:5–6:
‘Vertrouw op de Heere met heel je hart, en steun op je eigen inzicht niet.
‘Ken Hem in al je wegen, dan zal Híj je paden rechtmaken.’
Een kernelement van vertrouwen op de Heer is voorwaarts gaan in het geloof dat Hij ons zal leiden, zelfs als wij niet alle antwoorden hebben.
Zusters, het gaat niet om het ijs. En het gaat er niet om dat we meer doen. Het gaat erom dat we doen wat ertoe doet. Het gaat erom dat we de leer van Christus toepassen in ons streven om meer zoals Hij te worden.
Hoe meer we ons best doen om op het verbondspad te blijven, des te meer zal ons geloof in Jezus Christus groeien. Hoe meer ons geloof groeit, des te meer zullen we ernaar verlangen ons te bekeren. En hoe meer we ons bekeren, des te meer zullen we onze verbondsrelatie met God versterken. Die verbondsrelatie brengt ons naar de tempel, want volharden tot het einde doen we door tempelverbonden na te komen.
Als we Jezus Christus tot het middelpunt van ons leven maken, zullen we doen wat er het meest toe doet. Dan worden we met geestelijke kracht, voldoening en vreugde gezegend! In de naam van Jezus Christus. Amen.