Het eeuwige beginsel van liefde

Ouderling Hugo Montoya

van de Zeventig

Onze hemelse Vader houdt van al zijn kinderen. Hij is er voor ieder kind.

Het eeuwige beginsel van liefde manifesteert zich als we de twee grote geboden naleven: God liefhebben met heel ons hart, ziel, verstand en kracht, en onze naaste liefhebben als onszelf.¹

Ik herinner mij mijn eerste winter in Utah maar al te goed: overal lag sneeuw. Afkomstig uit de Sonorawoestijn genoot ik de eerste paar dagen met volle teugen, maar daarna besefte ik dat ik vroeg moest opstaan om de oprit sneeuwvrij te maken.

Op een ochtend, tijdens een sneeuwbui, stond ik zwetend sneeuw te schuiven toen ik mijn overbuurman zijn garage zag openen. Hij is ouder dan ik, dus dacht ik dat ik hem zou kunnen helpen als ik snel doorwerkte. Daarom riep ik naar hem: ‘Broeder, hebt u hulp nodig?’

Hij glimlachte en zei: ‘Dank u, ouderling Montoya.’ Toen haalde hij een sneeuwblazer uit zijn garage, startte de motor, en verwijderde in een mum van tijd alle sneeuw voor zijn huis. Daarna stak hij met zijn machine de straat over en vroeg aan mij: ‘Broeder, hebt u hulp nodig?’

Met een glimlach zei ik: ‘Ja, dank u.’

We helpen elkaar omdat we elkaar liefhebben. De noden van mijn broeder worden mijn noden, en mijn noden worden zijn noden. Ongeacht welke taal mijn broeder spreekt of uit welk land hij komt, we houden van elkaar omdat we broeders zijn, kinderen van dezelfde Vader.

Toen hij bediening aankondigde, zei president Russell M. Nelson: ‘We introduceren een nieuwere en heiliger manier om voor anderen te zorgen.’² Voor mij betekent heiliger persoonlijker, dieper, meer naar de wijze van de Heiland: ‘[Heb] liefde onder elkaar’,³ op persoonlijke wijze.

Het is niet genoeg om geen struikelblok voor anderen te zijn; het is niet genoeg om een mens in nood langs de straat op te merken en hem of haar voorbij te lopen. Laten we elke gelegenheid aangrijpen om onze medemens te helpen, zelfs als het de eerste en laatste keer is dat we hem of haar zien.

Waarom is liefde voor God het eerste grote gebod?

Ik denk dat dit komt om wat Hij voor ons betekent. We zijn zijn kinderen, Hij ziet toe op ons welzijn, we zijn van Hem afhankelijk, en zijn liefde beschermt ons. Zijn plan sluit keuzevrijheid in. Daarom maken we soms fouten.

Ook staat Hij toe dat we beproefd en verleid worden. Maar of we nu fouten maken of voor verleiding vallen, het plan voorziet in een Heiland, zodat we verlost kunnen worden en in de tegenwoordigheid van God kunnen terugkeren.

Tegenspoed kan leiden tot twijfel of de beloften die ons zijn gedaan wel in vervulling zullen gaan. Vertrouw alstublieft op onze Vader. Hij houdt Zich altijd aan zijn beloften. En wij kunnen openstaan voor wat Hij ons wil leren.

Zelfs als we het goede doen, kunnen onze omstandigheden van goed in kwaad veranderen, van geluk in verdriet. God verhoort onze gebeden volgens zijn oneindige barmhartigheid en liefde, en volgens zijn timing.

De beek waaruit Elia dronk, droogde op.⁴
Nephi’s boog van fijn staal brak.⁵
Een kleine jongen werd gediscrimineerd en van school gestuurd.
Een langverwachte baby stierf kort na de geboorte.

Omstandigheden veranderen.

Als omstandigheden van goed en positief in slecht en negatief veranderen, kunnen we toch gelukkig zijn, omdat geluk niet afhankelijk is van de omstandigheden, maar van onze houding ten opzichte van die omstandigheden. President Russell M. Nelson heeft gezegd: ‘De vreugde die we voelen heeft weinig te maken met onze omstandigheden en alles met waar we ons in het leven op richten.’⁶

We kunnen gaan zitten wachten tot onze omstandigheden veranderen, of we kunnen nieuwe omstandigheden zoeken en teweegbrengen.

Elia ging naar Zarfath, waar een weduwe hem eten en drinken gaf.⁷
Nephi maakte een boog van hout en ging op jacht.⁸
De jongen zat onder het raam te luisteren en aantekeningen te maken. Nu is hij leerkracht op een basisschool.
Het echtpaar heeft groot geloof in de Heiland, Jezus Christus, en vertrouwen in het heilsplan gekregen. Hun liefde voor de langverwachte baby die plotseling stierf, is groter dan hun verdriet.

Als ik vragen hoor zoals: ‘Hemelse vader, hoort U mijn gebed? En is het waar dat U daarboven op mij [en ieder ander kind] let?’,⁹ dan antwoord ik: ‘Hij was, Hij is, en Hij zal er altijd voor u en mij zijn. Ik ben zijn zoon, Hij is mijn Vader, en ik leer een goede vader te zijn, zoals Hij dat is.’

Mijn vrouw en ik doen ons best om er altijd voor onze kinderen te zijn, onder elke omstandigheid en op wat voor manier dan ook. Ieder kind is uniek; hun waarde in Gods ogen is groot. En wat voor problemen, zonden en zwakheden ze ook hebben, God heeft ze lief, en wij ook.

Toen ik deze roeping als algemeen autoriteit kreeg, waren mijn kinderen en hun kinderen vlak vóór onze reis naar Salt Lake City bij ons thuis voor een thuisavond. We uitten onze liefde en dankbaarheid. Na de les gaf ik al mijn kinderen een priesterschapszegen. Iedereen was in tranen. Na de zegens uitte mijn oudste zoon namens iedereen zijn dankbaarheid voor de grote liefde die we ze vanaf hun geboorte hadden geschonken.

Zegen uw kinderen, of ze nu 5 of 50 zijn. Wees bij hen betrokken; wees voor hen beschikbaar. Hoewel voorzien in het levensonderhoud van kinderen een taak is die God ons heeft opgelegd, mogen we niet vergeten vreugdevolle tijd met onze kinderen door te brengen.

Onze hemelse Vader houdt van al zijn kinderen. Hij is er voor ieder kind. Ik weet niet hoe Hij het doet, maar Hij doet het. Hij en zijn Eerstgeborene zijn één in het werk en de heerlijkheid van de Vader, namelijk ‘de onsterfelijkheid en het eeuwige leven van de mens tot stand te brengen’.¹⁰ Zij hebben ons de Heilige Geest gestuurd om ons te leiden, te waarschuwen en zo nodig te troosten.

Hij droeg zijn geliefde Zoon op deze prachtige aarde te scheppen. Hij onderrichtte Adam en Eva en gaf hun keuzevrijheid. Hij stuurt al jaren boodschappers, zodat we zijn liefde en geboden kunnen ontvangen.

Hij was in het heilige bos om de oprechte vraag van de jonge Joseph te beantwoorden en noemde hem bij naam. Hij zei: ‘Dit is mijn geliefde Zoon. Hoor Hem!’¹¹

Ik geloof dat Gods liefde voor ons in haar meest verheven vorm zich in Gethsémané heeft gemanifesteerd. Daar bad de Zoon van de levende God: ‘Mijn Vader, als het mogelijk is, laat deze drinkbeker aan Mij voorbijgaan. Maar niet zoals Ik wil, maar zoals U wilt.’¹²

Ik heb gemerkt dat het kleine beetje dat ik van de verzoening van Jezus Christus begrijp, mijn liefde voor de Vader en zijn Zoon vergroot. Het vermindert mijn lust tot zonde en ongehoorzaamheid, en het vergroot mijn gewilligheid om een beter mens te worden en beter te leven.

Jezus wandelde zonder angst en twijfel naar Gethsémané. Hij vertrouwde op zijn Vader en wist dat Hij de wijnpers alleen zou moeten treden. Hij doorstond alle pijn en alle vernedering. Hij werd beschuldigd, veroordeeld en gekruisigd. In weerwil van zijn eigen smart en lijden aan het kruis had Jezus oog voor de noden van zijn moeder en zijn geliefde discipel. Hij heeft zijn leven geofferd.

Op de derde dag is Hij verrezen. Het graf is leeg; Hij bevindt Zich aan de rechterhand van zijn Vader. Zij hopen dat wij ervoor kiezen om onze verbonden na te komen en in hun tegenwoordigheid terug te keren. Deze tweede staat is niet onze uiteindelijke staat; we horen hier niet thuis. Eigenlijk zijn we eeuwige wezens die tijdelijk in de sterfelijkheid verblijven.

Jezus is de Christus, de Zoon van de levende God. Hij leeft, en omdat Hij leeft, zullen al Gods kinderen uit het graf herrijzen. Dankzij zijn zoenoffer kunnen we allemaal bij Hen wonen. In de naam van Jezus Christus. Amen.