در مشارکت با سَروَر
مژدهٔ احیاء شدۀ عیسی مسیح، اصل شراکت کامل بین زن و مرد، هم در زندگی دنیوی و هم در ابدیّت را اعلام می‌کند.
همسر عزیزم در همان چند ماه اول ازدواجمان ابراز تمایل کرد که موسیقی بخواند. به قصد راضی کردن او، تصمیم گرفتم یک سورپرایز بزرگ و صمیمانه را برای (همسر) عزیزم ترتیب دهم. به فروشگاه آلات موسیقی رفتم و برایش پیانو خریدم. من با هیجان رسید خرید را در جعبه‌ای با یک پاپیون زیبا گذاشتم و به او دادم و یک واکنش عالی از قدردانی نسبت به شوهر بسیار دوست داشتنی و مهربان او انتظار داشتم.
وقتی آن جعبۀ کوچک را باز کرد و محتویات آن را دید، با محبت به من نگاه کرد و گفت: «اوه، عزیزم، تو فوق العاده‌ای! اما اجازه بده از تو یک سوال بپرسم: آیا این یک هدیه است یا یک بدهی؟» پس از مشاوره در مورد سورپرایز، تصمیم گرفتیم خرید(پیانو) را لغو کنیم. ما همانطور که در مورد بسیاری از جوانان تازه ازدواج کرده صادق است با بودجۀ دانشجویی زندگی می‌کردیم. این تجربه به من کمک کرد تا اهمیت اصل مشارکت کامل در یک رابطۀ زناشویی را درک کنم و اینکه چگونه به کارگیری آن می‌تواند به من و همسرم کمک کند تا یک دل و هم فکر باشیم.۱
مژدهٔ احیاء شدۀ عیسی مسیح، اصل شراکت کامل بین زن و مرد، هم در زندگی دنیوی و هم در ابدیّت را اعلام می‌کند. اگرچه هر کدام دارای صفات و مسئولیت‌های خاصی هستند، زن و مرد نقش‌های مرتبط و اساسی را در برنامۀ شادمانی خدا برای فرزندانش ایفا می‌کنند.۲ این از همان ابتدا آشکار بود، زمانی که سَروَر اعلام کرد که «این شایسته نیست که مرد تنها باشد؛ ازاينرو، [او] یک یاور برایش خلق می‌کند.»۳
در برنامهٔ سَروَر، یک «یاور» همراهی بود که شانه به شانۀ آدم با مشارکت کامل راه می‌رفت.۴ در واقع، حوا یک برکت آسمانی در زندگی آدم بود. او از طریق فطرت الهی و ویژگی‌های روحانی‌اش، به آدم الهام بخشید تا با او همکاری کند تا به برنامۀ شادمانی خدا برای همۀ بشریّت دست یابد.۵
اجازه دهید دو اصل اساسی را در نظر بگیریم که مشارکت بین زن و مرد را تقویت می‌کند. اصل اول این است که ما همه، نزد خدا یکسان هستیم.۶ بر اساس اصول مژده، تفاوت زن و مرد وعده‌های جاویدان را که به خدابه پسران و دختران خود می‌دهد، تحت‌الشعاع قرار نمی‌دهد. یکی از دیگری در جاودانگی‌ها برای جلال سِلیستیال امکانات بیشتری ندارد.۷ خود منجی از همۀ ما، فرزندان خدا، دعوت می‌کند، « که به سوی او [بیاییم]، از نیکی او بهره‌مند [شویم]؛ و او هیچ کسی را که سوی او آید رد نمی‌کند.»۸ بنابراین، در این زمینه، همۀ ما در نزد او یکسان محسوب می‌شویم.
وقتی همسران این اصل را درک می‌کنند و آنها را به کار می‌گیرند، خود را به عنوان رئیس یا معاون خانواده‌شان قرار نمی‌دهند. در رابطۀ زناشویی برتری یا حقارتی وجود ندارد و نه جلو تر از، و نه پشت سر هم، راه می‌روند. آنها در کنار هم، یکسان، (به عنوان) فرزندان الهی خدا راه می‌روند. آنها از نظر فکر، آرزو و هدف با پدر آسمانی ما و عیسی مسیح، یکی می‌شوند،۹ واحد خانواده را با همدیگر رهبری و هدایت می‌کنند.
در یک مشارکت برابر، «عشق مالکیت نیست، بلکه مشارکت است … بخشی از آن مشارکت درخلق است که گمارش انسانی ماست.»۱۰ «با مشارکت واقعی، زن و شوهر در یگانگی همرنگ «فرمانروایی ابدی» که «بدون روشهای قهری» همراه با زندگی روحانی به سوی آنها و آیندگانشان «تا ابد و همیشه» جریان خواهد یافت، ادغام می‌شوند.»۱۱
دومین اصل مرتبط، قانون طلایی است که توسط منجی در موعظۀ روی کوه تعلیم داده شده است: «و با دیگران آن چنان رفتار كنید كه می‌خواهید آنها با شما رفتار كنند.»۱۲ این اصل حاکی از نگرش متقابل، پیوند دو سویه، وحدت و دارای اتّکای متقابل است و مبتنی بر دوّمین فرمان بزرگ است: «همسایۀ خود را مانند خود دوست بدار.»۱۳ با سایر صفات مسیحی مانند رنج طولانی، ملایمت، فروتنی و مهربانی ادغام می‌شود.
برای درک بهتر کاربرد این اصل، می‌توانیم به پیوند مقدس و جاویدی که خدا بین والدین اول ما، آدم و حوا برقرار کرده، نگاه کنیم. آنها تبدیل به یک جسم شدند،۱۴ بُعدی از وحدت را ایجاد کرد که به آنها اجازه داد با احترام، قدردانی و عشق در کنار هم قدم بردارند، خود را فراموش کنند و در سفر به جاودانگی به دنبال رفاه همکدیگر باشند.
همین ویژگی‌ها همان چیزهابی هستند که ما امروز در یک ازدواج متحّد برای آن تلاش می‌کنیم. از طریق پیوند (ابدی) معبد، یک زن و یک مرد وارد نظم مقدس ازدواج در پیمان جدید و ابدی می‌شوند. از طریق این نظم کشیشی، برکات جاویدان و قدرت الهی به آنها داده می‌شود تا امور خانوادگی خود را همانطور که طبق پیمان‌هایی که بسته اند، اداره کنند. از آن نقطه به بعد، آنها به طور متقابل و با مشارکت کامل با سَروَر، به ویژه در رابطه با هر یک از مسئولیت‌های تعیین شده الهی آنها در پرورش و ریاست در خانواده خود، به جلو حرکت می‌کنند.۱۵ پرورش و سرپرستی، مسئولیت‌های در رابطه و همزمان هستند، به این معنی که مادران و پدران «موظف به یاری به یکدیگر به صورت شُرَکایی برابر هستند»۱۶ و یک رهبری متعادل در خانۀ خود را به اشتراک می‌گذارند.
«پرورش به معنای تغذیه، تعلیم و حمایت» اعضای خانواده که با کمک به آنها برای «یادگیری حقایق مژده و رشد ایمان به پدر آسمانی و عیسی مسیح» در محیطی پر از عشق، انجام می‌شود. ریاست به معنای «کمک به هدایت اعضای خانواده، بازگشت به سکونت در حضور خدا است. این کار با خدمت و آموزش با نرمی و فروتنی و عشق خالص انجام می‌شود.» همچنین شامل «رهبری اعضای خانواده در دعای منظّم، مطالعۀ مژده، و دیگر جنبه‌های عبادت است. والدین در اتحّاد با الگوی عیسی مسیح کار می‌کنند تا این [دو مسئولیت بزرگ] را انجام دهند.۱۷
توجه به این نکته مهم است که فرمانداری در خانواده از الگوی سرنیایی پیروی می‌کنند و از برخی جهات با رهبری کشیشی در کلیسا متفاوت‌اند.۱۸ الگوی سرنیایی مستلزم آن است که همسران و شوهران برای انجام مسئولیت‌های خود در خانواده مستقیماً در برابر خدا پاسخگو هستند. این امر مستلزم مشارکت کامل — یک انطباق مشتاقانه با هر اصل درستکاری و مسئولیت پذیری است — و فرصت‌هایی برای توسعه در محیطی پر از عشق و کمک متقابل فراهم می‌کند.۱۹ این مسئولیت‌های خاص به معنای سلسله مراتب نیست و به طور مطلق هرگونه سوء استفاده یا استفادۀ نادرست از اقتدار را منتفی می‌کند.
تجربۀ آدم و حوا پس از خروج از باغ عدن، به زیبایی مفهوم وابستگی متقابل مادر و پدر را در پرورش و سرپرستی خانواده‌شان نشان می‌دهد. همانطور که در کتاب موسی تعلیم داد، آنها با هم کار کردند تا با عرق جبین خود زمین را زراعت کردند تا سلامت جسمانی خانواده خود را تامین کنند؛۲۰ آنها فرزند به دنیا آوردند؛۲۱ آنها با هم نام سَروَر را صدا زدند و صدای او را «از جانب باغ عدن» شنیدند؛۲۲ آنها احکامی را که سَروَر به آنها داده بود پذیرفتند و با هم برای اطاعت از آنها کوشیدند.۲۳ آنها سپس «[اینها] را به پسران و دخترانشان هویدا ساختند»۲۴ و با هم بر حسب نیازشان «از یاری خواستن از خدا دست بر نداشتند.».۲۵
برادران و خواهران عزیزم، پرورش و سرپرستی فرصت‌هایی هستند، نه محدودیت‌های انحصاری. یک نفر در قبال کاری می‌تواند مسئولیت داشته باشد اما می‌تواند تنها کسی نباشد که آن کار را انجام می‌دهد. وقتی والدین دوست داشتنی این دو مسئولیت اصلی را به خوبی درک کنند، با هم برای محافظت و مراقبت از سلامت جسمی و عاطفی فرزندانشان تلاش خواهند کرد. آنها همچنین با پرورش‌شان با کلام نیک سَروَر، همانطور که به پیامبرانش نازل شده است به آنها کمک می‌کنند تا با خطرات معنوی روزگار ما روبرو شوند.
اگرچه زن و شوهر از یکدیگر در مسئولیت‌های تعیین‌شدۀ الهی حمایت می‌کنند، «ناتوانی جسمی، مرگ یا دیگر مقتضیات ممکن است سازگاری بر حسب مورد را ایجاب کنند.»۲۶ گاهی اوقات یکی از همسران یا دیگری مسئولیت بازی در هر دو نقش را به طور همزمان، چه به صورت موقت و چه دائم، بر عهده خواهند داشت.
اخیراً با خواهر و برادری آشنا شدم که هر کدام در این شرایط زندگی می‌کند. به عنوان والدین مجرد، هر یک از آنها، در حوزۀ خانوادۀ خود و با مشارکت سَروَر، تصمیم گرفته‌اند زندگی خود را وقف مراقبت معنوی و دنیوی فرزندان خود کنند. آنها خاطرۀ پیمان‌های معبد خود را که با سَروَر بسته‌اند و پیمان‌های جاودان او را علی‌رغم طلاق‌هایشان از دست نداده‌اند. هر دو در همه چیز از سَروَر کمک خواسته‌اند، زیرا پیوسته در تلاش برای تحمّل چالش‌های خود و قدم زدن در مسیر پیمان هستند. آنها اعتماد دارند که سَروَر به نیازهای آنها رسیدگی خواهد کرد، نه تنها در این زندگی، بلکه در سراسر جاودانگی. هر دوی آنها فرزندان خود را با آموزش ملایمت، نرمی و عشق خالص حتی در شرایط دشوار زندگی، پرورش داده‌اند. از آن جایی که من می‌دانم، این دو پدر و مادر مجرد، خدا را مقصر بدبختی‌های خود نمی‌دانند. در عوض، آنها با روشنایی کاملی از امید و اطمینان به برکاتی که سَروَر برای آنها در نظر گرفته است، چشم انتظار هستند.۲۷
برادران و خواهران، منجی الگوی کامل وحدت و هماهنگی هدف و اصول را با پدر ما در آسمان گذاشت. او برای شاگردانش دعا کرد و گفت: «تا همهٔ آنان یکی باشند؛ آن‌چنان‌که تو، ای پدر، در من هستی، و من در تو، و آنان نیز در ما یکی باشند؛ … تا آنها یکی باشند آن‌چنان‌که ما یکی هستیم.»۲۸
من به شما گواهی می‌دهم که همانطور که ما — زنان و مردان — با هم در یک مشارکت واقعی و برابر کار می‌کنیم، از وحدتی که منجی تعلیم داده است، در حین انجام مسئولیت‌های الهی در روابط زناشویی خود لذت خواهیم برد. به نام مسیح به شما قول می‌دهم که قلب‌ها «در یگانگی و در مهر به یکدیگر به هم بافته شده،»۲۹ ما در سفر خود به سوی زندگی جاودان شادی بیشتری خواهیم یافت، و ظرفیت ما برای خدمت به یکدیگر و با یکدیگر به طور قابل توجه‌ای چند برابر خواهد شد.۳۰ من به نام مقدّس منجی عیسی مسیح بر این حقایق گواهی می‌دهم، آمین.