پیامبری زنده برای آخرین زمان

توسط ارشد آلن دی.هِیْنی

از هفتادان

پدرِ آسمانی، الگوی آشکار ساختنِ حقیقت برای فرزندانش از طریق یک پیامبر را انتخاب کرده است.

وقتی پسر جوانی بودم، شنبه را دوست داشتم زیرا هر کاری که در آن روز انجام می‌دادم، یک ماجراجویی به نظر می‌رسید. فارغ از هر کاری که انجام می‌دادم، همیشه مهم‌ترین چیز قبل از آن، تماشای کارتون در تلویزیون بود. در یکی از آن صبح‌های شنبه، هنگامی که کنار تلویزیون ایستاده بودم و کانال‌ها را عوض می‌کردم، متوجه شدم که کارتونی که انتظار داشتم پیدا کنم، با پخش کنفرانس عمومی کلیسای عیسی مسیح مقدّسین آخرین زمان، جایگزین شده بود. در حالی که به تلویزیون نگاه می‌کردم و ناله می کردم که کارتونی وجود نداشت، مردی مو سفید با کت و شلوار و کراوات را دیدم که روی یک صندلی زیبا نشسته بود.

چیز متفاوتی در موردِ او وجود داشت، بنابراین از برادر بزرگترم پرسیدم: «این کیست؟»

او گفت، «این رئیس دیوید او. مَک کِی است؛ او یک پیامبر است.»

یادم می‌آید چیزی احساس کردم و به طریقی به این نتیجه رسیدم که او پیامبر است. بعد، چون یک پسرِ جوانِ دیوانۀ کارتون بودم، کانال را عوض کردم. اما هرگز فراموش نکردم که در آن لحظۀ کوتاه و غیرمنتظرۀ الهام، چه احساسی داشتم. با یک پیامبر، گاهی فقط یک لحظه زمان لازم است تاچیزی را بفهمیم.^۱

آگاهی از طریقِ وحی، که پیامبری زنده روی زمین وجود دارد، همه چیز را تغییر می‌دهد.^۲ آن باعث می‌شود که یک فرد توجه نکند به بحثی دربارۀ اینکه آیا پیامبر با وحی صحبت می‌کند یا نه، و یا آیا ما با توجیه، اندرزِ پیامبر را انکار می‌کنیم.^۳ چنین دانشی از طریقِ وحی، انسان را به اعتماد به یک پیامبر زنده دعوت می‌کند، حتی اگر به طور کامل آن را درک نکنیم.^۴ به هر حال، یک پدر کامل و مهربان آسمانی، الگوی آشکار ساختنِ حقیقت به فرزندانش را از طریقِ یک پیامبر انتخاب کرده است، یک مردی که هرگز به دنبال چنین گمارشِ مقدسی نبوده و برای آگاهی از نقص‌های خود نیازی به کمک ما ندارد.^۵ پیامبر کسی است که خدا شخصاً آماده کرده، فرا خوانده، اصلاح کرده، الهام بخشیده، سرزنش کرده، تقدیس کرده و تأیید و حمایت کرده است.^۶ به همین دلیل ما در پیروی از توصیه‌های نبوی هرگز از نظر روحی در خطر نیستیم.

چه بخواهیم چه نخواهیم، همۀ ما به نوعی در زندگی پیش از زمین انتخاب شدیم تا در این آخرین زمان متولّد شویم. دو واقعیت وجود دارد که با آخرین زمان مُرتَبِط است. اوّلین واقعیّت این است که کلیسای مسیح دوباره بر روی زمین تأسیس خواهد شد. دوّمین واقعیّت این است که همه چیز به راستی چالش برانگیز خواهد شد. کتاب مقدس نشان می‌دهد که در روزهای آخر «طوفانی بزرگ‌تر از تگرگ فرستاده خواهد شد تا محصولات زمین را نابود کند،»^۷ طاعون،^۸ «جنگ‌ها و شایعات جنگ‌ها، و تمامی زمین در آشوب خواهد بود، … و نابکاری فراوان خواهد شد.»^۹

وقتی یک کودک بودم، آن پیشگویی‌های آخرین زمان مرا می‌ترساند و باعث می‌شد که دعا کنم که آمدنِ دوبارۀ عیسی مسیح، در طول زندگی من رُخ ندهد—یعنی می‌خواهم اضافه کنم که این دعاها تا یک جایی هم موفقیت آمیز بوده است. اما اکنون برای برعکسِ آن دعا می‌کنم، با وجود اینکه چالش‌های پیش‌بینی شده، حتمی هستند،^۱۰زیرا وقتی مسیح برای سلطنت بازگردد، همۀ مخلوقات او «در آسایش و امنیّت زندگی [می‌کنند].»^۱۱

شرایط فعلی در جهان باعث وحشت برخی شده است. ما به عنوان فرزندان پیمانِ خدا، نیازی به تعقیب این یا آن نداریم تا بدانیم چگونه از این دوران پر دردسر گذر کنیم. ما نیازی نداریم بترسیم.^۱۲ اصول و مبانی که ما باید از آنها پیروی کنیم تا از نظر روحی زنده بمانیم و از نظر جسمی تحمّل کنیم، در سخنان یک پیامبر زنده آمده است.^۱۳ به همین دلیل است که رئیس اِم. راسِل بَلارد اعلام کرد که «داشتن پیامبر خدا در میان ما چیز کمی نیست.»^۱۴

رئیس راسل ام. نلسون گواهی داده است که «الگوی دیرینۀ خدا در تعلیم فرزندانش از طریق پیامبران به ما اطمینان می‌دهد که او هر پیامبری را برکت خواهد داد و کسانی را که به اندرز‌های نبوی توجه می‌کنند، برکت خواهد داد.»۱۵ پس کلید، پیروی از پیامبر زنده است.^۱۶ برادران و خواهران، برخلاف کتاب‌های مصوّر قدیمی و ماشین‌های کلاسیک، تعالیم نبوی با افزایش سن، ارزش بیشتری پیدا نمی‌کنند. به همین دلیل است که نباید از سخنان پیامبران گذشته، برای رد تعالیم پیامبران زنده استفاده کنیم.^۱۷

من عاشق تمثیل‌هایی هستم که عیسی مسیح برای آموزشِ مبانیِ مژده استفاده می‌کرد. من می‌خواهم امروز صبح یک تمثیل واقعی را با شما به اشتراک بگذارم.

یک روز به کافه‌تریا در دفتر مرکزی کلیسا رفتم تا ناهار بخورم. بعد از گرفتن یک سینی غذا، وارد قسمتِ غذاخوری شدم و متوجه میزی شدم که هر سه نفر از اعضای ریاست اوّل سرِ آن نشسته بودند و یک صندلی خالی هم داشت. عدمِ اعتماد به نفسِ من باعث شد که یک تغییرِ مسیرِ سریع بدهم و از آن میز دور شوم و سپس صدای پیامبرمان، رئیس راسل ام. نلسون را شنیدم، که گفت: «آلن، یک صندلی خالی اینجاست. بیا پیش ما بنشین.» من هم همین کار را انجام دادم.

نزدیک پایان ناهار، از شنیدن صدای قروچ قروچ بلند، متعجب شدم، و وقتی به بالا نگاه کردم، دیدم که رئیس نلسون بطری پلاستیکی آب خود را مستقیماً بالا نگه داشته و سپس آن را صاف‌کرده و دربِ آنرا سرِجایش گذاشت.

رئیس دالین اچ. اوکس سپس سؤالی را که من می‌خواستم بپرسم، پرسید: «رئیس‌ نلسون، چرا بطری پلاستیکی آب خود را صاف کردید؟»

او پاسخ داد: «این، کار را برای کسانی که با مواد قابل بازیافت کار می‌کنند، آسان‌تر می‌کند زیرا فضای زیادی در ظرفِ بازیافت، اِشغال نمی کند.»

در حین فکر کردن به آن پاسخ، دوباره همان صدای قروچ قروچ را شنیدم. من به سمت راستِ خود نگاه کردم و رئیس اوکس، بطری پلاستیکی آب خود را درست مانند رئیس نلسون، صاف‌ کرده‌ بود. سپس صدایی از سمت چپِ خود شنیدم و رئیس هِنری بی. آیرینگ بطری پلاستیکی آب خود را با استفاده از روشی دیگر در حالیکه بطری بشکلِ افقی بود، آن‌را می‌فشُرد، و این تلاشِ بیشتری نسبت به زمانی که بطری را بشکلِ عمودی می فشُرد، لازم داشت. با توجه به این موضوع، رئیس نلسون با مهربانی روش بطریِ ایستاده را به او نشان داد تا راحت تر بطری را صاف کند.

در آن زمان، به سمتِ رئیس اوکس خم شدم و به آرامی پرسیدم، «آیا صاف کردن بطری آب پلاستیکیِ شما، یک نیاز بازیافت جدیدِ کافه تریا است؟»

رئیس اوکس با لبخندی بر لب پاسخ داد، «خوب، آلن، تو باید از پیامبر پیروی کنی.»

من مطمئن هستم که رئیس نلسون، در آن روز، اصولِ جدیدی مبتنی بر بازیافت را در کافه تریا اعلام نکرد. اما ما می‌توانیم از پاسخ بی درنگ^۱۸ رئیس اوکس و رئیس آیرینگ به مثال رئیس‌ نلسون و توجه رئیس‌ نلسون برای کمک به آموزش راه بهتر به دست‌اندرکاران، بیاموزیم.^۱۹

چند سال پیش، اَرشد نیل‌ اِی. ماکسوِل، مشاهدات و توصیه‌هایی را به اشتراک گذاشت که به طور پیشگویانه در مورد زمان ما کاملاً قابلِ توجه است:

«در ماه‌ها و سال‌های آینده، رویدادها احتمالاً هر یک از اعضا را ملزم خواهند کرد که تصمیم بگیرند که آیا از ریاست‌ِ اوّل پیروی خواهند کرد یا نه. توقّفِ بیشتر بین دو نظر برای اعضا دشوارتر خواهد بود. …

«… بیایید سابقه‌ای به جا بگذاریم تا انتخاب‌ها روشن باشد، و به دیگران اجازه دهیم در برابرِ اندرزهای نبوی هر کاری که می‌خواهند انجام دهند. …

«عیسی گفت از درختِ انجیر درسی بیاموزید: هر وقت شاخه‌های آن جوانه می‌زنند «تابستان نزدیک است.» … به این ترتیب هشدار داد که تابستان در راه است، پس از گرما شکایت نکنیم!»^۲۰

نسلِ در حالِ ظهور، در زمانی رشد می‌کند، که برگهای انجیرِ بیشتری وجود دارد و گرمای بیشتری وجود دارد. این واقعیت، مسئولیتِ سنگین‌تری را بر نسلی که از قبل رشد کرده است، تحمیل می‌کند، به ویژه در مورد پیروی از اندرزهای نبوی. هنگامی که والدین اندرزهای پیامبرِ زنده را نادیده می‌گیرند، نه تنها برکت‌های قول داده شده برای خود را از دست می‌دهند، بلکه به طرزِ غم انگیزتری به فرزندانِ خود آموزش می‌دهند که آنچه پیامبر می‌گوید مهم نیست یا اینکه می‌توان اندرزهای نبوی را بدون نگرانی از سوء تغذیۀ معنوی آن به شکلی مهجور برداشت کرد.

ارشد ریچارد اِل. ایوانز یک بار مشاهده کرد: «بعضی از والدین به اشتباه احساس می‌کنند که می‌توانند در رفتار و انطباق، اندکی آرامش داشته باشند … که می‌توانند بدون تأثیرگذاری بر خانواده یا آیندۀ خانواده‌شان، دربارۀ اصول اولیه، سخت گیری نکنند. اما اگر والدین کمی از مسیر خود خارج شوند، احتمالاً فرزندان از الگوی والدین فراتر خواهند رفت.»^۲۱

ما به عنوانِ نسلی که وظیفۀ مقدّس آماده سازیِ نسلِ در حالِ ظهور را برای نقشِ پیشگویی شدۀ خود در آخرین زمان بر عهده داریم،^۲۲ نقشی که باید در زمانی که نفوذِ دشمن در اوج خود است، ایفا شود،^۲۳ نمی‌توانیم منبع سردرگمی در موردِ اهمیتِ پیروی از نصایحِ نبوی، باشیم. این همان توصیه‌ای است که به نسلِ در حالِ ظهور اجازه می‌دهد تا «دشمن را در حالی که هنوز در دور دست است» ببیند؛ و آنگاه [آنها می‌توانند] آماده شوند» تا در برابرِ حملۀ دشمن مقاومت کنند.^۲۴ انحرافاتِ به ظاهر کوچک، غفلتِ آرام، یا انتقادهای زمزمه‌آمیز ما در پاسخ به توصیه‌های نبوی ممکن است منجر به تنها راه رفتنِ خطرناکِ ما در نزدیکیِ لبۀ مسیرِ پیمان شود؛ اما هنگامی که دشمن در زندگی نسل در حال ظهور بزرگ‌نمایی می‌کند، چنین اقداماتی ممکن است بر آن‌ها تأثیر بگذارد که آن مسیر را به کلی ترک کنند. چنین نتیجه‌ای بهای بسیار بالایی برای یک نسل است.^۲۵

برخی از شما ممکن است احساس کنید در تلاشِ خود برای پیروی از مشاورۀ رئیس راسل ام. نلسون کوتاهی کرده‌اید. اگر چنین است، پس توبه کنید، دوباره شروع به پیروی از توصیۀ پیامبر برگزیدۀ خدا کنید. حواس‌پرتی کارتون‌های کودکانه را کنار بگذارید و به مسح شدۀ سَروَر اعتماد کنید. شاد باشید زیرا بارِ دیگر «در اسرائیل نبی‌ای هست.»^۲۶

حتی اگر مطمئن نیستید، من شاهد این هستم که می‌توانیم بر [نفوذِ دشمنِ آخرین زمان غلبه] و حتی در میانشان رشد کنیم. ما مقدّسین آخرین زمان هستیم و این روزهای بزرگی هستند. ما مشتاق آمدن به زمین در این زمان بودیم، زیرا مطمئن بودیم که در مواجهه با مِه‌های تاریک‌تر و گیج‌کننده‌ترِ دشمن، دچار لغزش نخواهیم شد.^۲۸ بلکه از کسی که به طورِ خاص مجاز است به ما و به تمامِ جهان بگوید، «سرور، خدا چنین می‌گوید»، مشورت بگیریم.»^۲۸ به نام مقدسِ پیامبری که خدا او را برانگیخت، قدوس [بنی] اسرائیل،^۲۹ همانا عیسی مسیح، آمین.