کار معبد و تاریخ نیاکان — یعنی هر‌دو در اصل یکی بوده و یکسان هستند
تمرکز اصلی برنامه پدر آسمانی ما متحد کردن خانواده برای این زندگی و برای جاودانگی است.
من برای ادمهٔ ساخت معابد که در این «انتظام کمال زمان‌ها» انجام می‌شود بسیار سپاسگزارم (اصول‌و‌پیمان‌ها ۱۱۲۸: ۱۸). از همان اوایل روزهای احیای کلیسا، مقدّسین با ایمان برای دریافت آیین‌های معبد و پیمان‌ها، ایثارهای زیادی را انجام داده‌اند. با دنبال روی از نمونهٔ عالیِ آنها، در سال ۱۹۷۵ من و همسر عزیزم، اِوِلیا، به همراه پدر و مادر عزیزمان، و پس از ایثارهای اقتصادی بسیار برای سفر کردن از مکزیکو سیتی، در معبد مِسا، آریزونا به عنوان زن و شوهر جاودان پیوند یافتیم. در آن روز، هنگامی که ما توسط اقتدار کشیشی در خانۀ سَروَر متحد شدیم، ما حقیقتاً نمایی کوچک از آسمان را تجربه کردیم.
کار و هدف معابد
آن تجربه به من این اجازه را داد تا خیلی بهتر درک کنم که چگونه، پس از سه سال کار سخت و ایثاری بزرگ، در بهار سال ۱۸۳۶ مقدسین در کرتلند، اوهایو، سرانجام معبد زیبای خود — یعنی اولین معبد در این دوره را تکمیل کردند. در ماه مارس همان سال، بیش از هزار نفر در معبد و درب‌های ورودی آن برای مراسم وقف جمع شده بودند. پیامبر جوزف اسمیت برخاست تا دعای وقف را که با وحی دریافت کرده بود انجام دهد (رجوع کنید به اصول و پیمان‌ها ۱۰۹). او در آن از ارزانی شدن برکات بسیاری عالی بر کسانی که بطور شایسته وارد معابد سَروَر می‌شوند را شرح داد. سپس کُر سرودِ «روح خدا» را خواند وجمع کلیسا هوشیعانا گویان برپا خواست: «با چنان [قدرتی که] به نظر می‌رسید … آوازی از پیروزی و شادی سرمی‌دهند» (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], 307).
یک هفته بعد پیامبر حضور سَروَر را در معبد توصیف کرده، که گفت:
«زیرا بنگرید، من این خانه را پذیرفته‌ام، و نام من اینجا خواهد بود، و من خودم را در رحمت بر مردمم در این خانه آشکار خواهم کرد. …
«و شُهرت این خانه در سرزمین‌های خارج پراکنده خواهد شد؛ و این آغاز برکتی است که بر سر مردم من برون ریخته خواهد شد» (اصول‌و‌پیمان‌ها ۱۱۰: ۷، ۱۰).
پس از این رؤیت و دیگر رؤیت‌ها، ایلیّای پیامبر، که بدون چشیدن مرگ به بهشت بُرده شده بود، در برابر پیامبر جوزف اسمیت و الیور کاودری ایستاده و گفت:
«بنگرید، آن زمان، که از دهان ملاکی گفته شد، کاملاً فرا رسیده است — با گواهی دادن این که او [پیامبر ایلیّا]، پیش از فرا رسیدنِ آن روز بزرگ و دهشت انگیز سَروَر، فرستاده خواهد شد —
«تا دل های پدران را به سوی فرزندان برگرداند، و فرزندان را به سوی پدران، مبادا تمامی زمین با یک نفرین ضربه خورَد —
«بنابراین، کلیدهای این انتظام به دستان شما سپُرده شده‌اند، و با این شما می‌توانید بدانید که آن روز بزرگ و دهشت انگیز سَروَر نزدیک، بلکه دم دَر است» (اصول‌و‌پیمان‌ها۱۱۰: ۱۴- ۱۶).
معبد و تاریخ نیاکان
پس از اینکه سَروَر کلیدهای پیوند را به جوزف اسمیت احیاء کرد، کار رستگاری برای افراد زنده و همچنین آنان که مرده‌اند، در دوره‌ٔ ما آغاز شد (رجوع کنید به اول قرنتیان ۱۵: ۲۲، ۲۹؛ اصول و پیمان‌ها ۱۲۸: ۸-۱۸).
رئیس بوید کِی. پَکِر آموزش داد: «این رویداد بسیار مهم که بر کل جهان تأثیر می‌گذارد، مورد توجه جهانیان قرار نگرفت، اما سرنوشتِ هر روحی را که تا به اکنون زندگی کرده یا خواهد کرد را تحت تاثیر قرار خواهد داد. همه چیز بی صدا شروع به شکل گرفتن‌کرد. کلیسا شروع به گذاشتن تمرکز خود بر ساخت معابد کرد.
«در جهانی که همه چیز در نقاط مختلف جهان شروع به شکل گرفتن‌کرد، به گونه‌ای که تصور می‌شد یکباره بوده‌اند، مردم، و سازمان‌ها و جوامع علاقه‌مند به دنبال کردن نسب شناسی شدند. تمام اینها از زمان ظهور ایلیّا در معبد کرتلند رخ داد» (معبد مقدّس [۱۹۸۰]، ۱۴۱).
از همان روز،۳ آوریل، ۱۸۳۶، دل‌های فرزندان شروع به برگشت به‌دل‌های پدر اتسان شد. پس از آن، آیین‌ها موقتی نبوده، بلکه دائمی شدند. قدرت پیوند همراه ما بود. هیچ اقتداری از نظر ارزش بالاتر از آن نیست. آن قدرت یک محتوا و یک جاودان ماندگاری می‌دهد به همهٔ آیین‌هایی که با اقتدار حقیقی برای زندگان و مردگان انجام می‌شود» (آماده‌شدن برای ورود به معبد مقدّس [۲۰۰۲], ۲۸).
برادران و خواهران عزیز، ساخت و استفاده صحیح معابد در هر دوره‌ای، نشانهٔ کلیسای حقیقی عیسی مسیح بوده است. پس از وقف معبد سالت لیک در سال ۱۸۹۳، رئیس ویلفورد وودراف، اعضای کلیسا را تشویق کرد که تا حدی که امکان دسترسی به سوابق اجدادشان دارند، برگردند و آنها را پیدا کنند. تا نام‌ها را به معبد آورده و آیین بلندمرتبگی و رستگاری را اجرا کنند (رجوع کنید به Teachings of Presidents of the Church: Wilford Woodruff [۲۰۰۴], ۱۷۴).
کار معبد و تاریخ نیاکان — یعنی هر‌دو در اصل یکی بوده و یکسان هستند
یک سال بعد (۱۸۹۴)، همان رئیس وودراف بر ایجاد انجمن نسب شناسی یوتا نظارت کرد. صد سال بعد، در سال ۱۹۹۴، ارشد راسل اِم. نلسون، که در آن زمان از اعضای مجمع دوازده رسول بود، گفت: «رویدادهای آن سال تاریخی، پایه گذار اصل یکی بودن پژوهش تاریخ نیاکان و خدمات معبد در کلیسا شد» (The Spirit of Elijah، Ensign، نوامبر،۱۹۹۴, ۸۵).
کار تاریخ نیاکان
برادران و خواهران عزیز، سَروَر ما را به عنوان اعضای کلیسای خود تشویق می‌کند تا تاریخ نیاکان خود را حفظ کرده، اجداد خود را شناسایی کنیم، و ترتیبات لازم را برای دریافت آیین‌های مژده در معابد را انجام دهیم و به پیشرفت آنها در مسیر پیمان کمک کنیم تا آنها بتوانند با یک خانواده جاویدان متبارک شوند. این تمرکز اصلی برنامه پدر آسمانی ما است: متحد کردن خانواده برای این زندگی و برای جاودانگی.
برای آنهایی از شما که احساس می‌کنید توانایی انجام این کار را ندارید، شما باید بدانید که تنها نیستید. همهٔ ما می‌توانیم به ابزارهایی که کلیسا آماده کرده است و در مراکز FamilySearch پیدا می‌شوند، و قبلاً آنها را به عنوان مراکز تاریخ نیاکان می‌شناختیم، رجوع کنیم. این مراکز FamilySearch به نحوی طراحی شده‌اند که تقریباً هر فردی، با کمی کمک، می‌تواند اطلاعات اجداد خود را پیدا کرده و آنها را به درستی سازمان دهی کند تا بتوانند آنها را به خانۀ سَروَر ببرند. لطفاً با مشاوران تاریخ نیاکان در بخش یا شعبه خود، تماس گرفته تا در تمامیه مراحل شما را راهنمایی کنند.
همان طور که از راهنمایی‌های پیامبران پیروی کرده و چگونگی نحوه استفاده از تاریخ نیاکان را یادگرفته و آئین‌های معبد را برای اجداد خود انجام دهیم، شادی زیادی را تجربه خواهیم کرد تا حدی که نخواهیم از انجام آن دست بکشیم. روح در قلب ما جاری خواهد شد، توانایی‌های ما را برای انجام آن بیدار خواهد کرد و ما را در جستجوی نام اجدادمان راهنمایی خواهد کرد. اما بیایید به خاطر داشته باشیم که تاریخ نیاکان خیلی بیشتر از جست و جوی اسم، تاریخ، و یا یک مکان است. باعث اتحاد خانواده‌ها و احساس شادی ناشی از رساندن آئین‌های مژده به آنها می‌شود.
من بسیار آموزه‌های الهام گرفتهٔ پیامبر عزیزمان، رئیس راسِل اِم. نِلسون را دوست دارم، ایشون گفتند: «معبد در مرکز تقویت ایمان و استحکام معنوی ما قرار دارد زیرا منجی و اصول او قلب اصلی معبد هستند. هر آنچه در معبد تعلیم داده می‌شود، از طریق آموزش و از طریق روح، درک ما را از عیسی مسیح افزایش می‌دهد. آئین‌های اساسی او ما را از طریق پیمان‌های مقدّس کشیشی به او متصل می‌کنند. سپس، وقتی که ما به پیمان‌های خود وفادار می‌مانیم، او به ما قدرت شفابخش و تقویت کنندۀ خود را اِعطا می‌کند. («معبد و بنیاد روحانی شما»، لیاحونا، نوامبر، ۲۰۲۱، ۹۴-۹۳)
یقیناً، کار معبد و تاریخ نیاکان هر دو در اصل یکی بوده و یکسان هستند.
من از این حقایق گواهی بیان می‌کنم. من می‌دانم که این کلیسای سَروَر عیسی مسیح، منجی و ضامن ما است، کسی که در این عید پاک او را به یاد آورده و مورد ستایش و احترام قرار می‌دهیم. من می‌دانم که او ما را دوست دارد، و زمانی که به پیمان خود وفا کرده و به او اطمینان می‌کنیم، او موهِبَت خود را ازطریق قدرت شفابخش و تقویت کنندۀ خود به ما اِعطا می‌کند. به نام عیسی مسیح، آمین.