De genezende macht van de Heiland op de eilanden van de zee
Door tempelzegens geneest de Heiland personen, gezinnen en naties.
In de jaren 60 gaf mijn vader les aan het Church College of Hawaii in Laie, waar ik ben geboren. Mijn zeven oudere zussen stonden erop dat mijn ouders me ‘Kimo’ noemden, een Hawaïaanse naam. We woonden vlak bij de Laietempel toen die de aangewezen tempel was voor de meeste kerkleden in het gebied Azië-Oceanië, waaronder Japan.1 Rond deze tijd begonnen groepen Japanse heiligen naar Hawaï te reizen om de tempelzegens te ontvangen.
Een van die leden was een zuster van het prachtige eiland Okinawa. Het verhaal van haar reis naar de tempel in Hawaï is opmerkelijk. 20 jaar eerder was ze op traditionele boeddhistische wijze uitgehuwelijkt. Slechts een paar maanden later viel Japan Pearl Harbor in Hawaï aan, waardoor de oorlog tussen de Verenigde Staten en Japan uitbrak. In de nasleep van gevechten zoals die bij Midway en Iwo Jima werden de Japanse troepen teruggedrongen naar het eiland Okinawa, de laatste verdedigingslinie tegen de geallieerde strijdkrachten die hun opmars naar Japan in de weg stond.
Drie vreselijke maanden in 1945 woedde de Slag om Okinawa. Een vloot van 1.300 Amerikaanse oorlogsschepen omringde en bombardeerde het eiland. Er waren enorm veel militaire en burgerslachtoffers. Tegenwoordig staan de namen van ruim 240.000 mensen, van wie bekend is dat ze bij de gevechten omkwamen, op een plechtig monument in Okinawa.2
In een wanhopige poging om aan de gevechten te ontsnappen, vluchtten deze vrouw uit Okinawa, haar man en hun twee kleine kinderen naar een grot in de bergen. Ze maakten in de daaropvolgende weken en maanden onuitsprekelijke ellende door.
Op een wanhopige nacht tijdens de gevechten, toen haar gezin bijna verhongerde en haar man buiten bewustzijn was, overwoog ze om een einde aan hun lijden te maken met een handgranaat, die de plaatselijke autoriteiten haar en anderen precies om die reden hadden gegeven. Toen ze zich echter voorbereidde om dat te doen, ontvouwde zich een diepgaande geestelijke ervaring waardoor ze duidelijk voelde dat God bestond en van haar hield. Daardoor kreeg ze de kracht om vol te houden. In de daaropvolgende dagen hielp ze haar man weer op krachten te komen en voedde ze haar gezin met onkruid, honing van wilde bijen en beestjes uit een nabijgelegen beekje. Ze hielden het wel zes maanden uit in de grot, tot de dorpelingen kwamen vertellen dat de gevechten voorbij waren.
Toen het gezin thuiskwam en hun leven weer begon op te bouwen, ging deze Japanse vrouw op zoek naar antwoorden over God. Ze ontwikkelde geleidelijk aan geloof in Jezus Christus en het belang van de doop. Ze maakte zich echter zorgen om haar dierbaren die zonder kennis van Jezus Christus en de doop waren overleden, onder wie haar moeder, die bij haar geboorte was overleden.
Stelt u zich eens voor hoe blij ze was toen op een dag twee zendelingzusters van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen naar haar huis kwamen en vertelden dat mensen in de geestenwereld over Jezus Christus kunnen leren. Ze was gefascineerd door de leer dat haar ouders er na de dood voor konden kiezen om Jezus Christus te volgen en een doop konden accepteren die namens hen op een heilige plek, in een tempel, kon worden verricht. Haar gezin en zij bekeerden zich tot de Heiland en lieten zich dopen.
Ze werkten hard en werden welvarend. Ze kregen nog drie kinderen. Ze waren getrouw en actief in de kerk. Toen kreeg haar man onverwacht een beroerte en overleed, waardoor zij jarenlang meerdere banen moest hebben en veel uren moest werken om haar vijf kinderen te onderhouden.
Sommige mensen in haar familie en in de buurt bekritiseerden haar. Zij zeiden dat haar beslissing om lid van een christelijke kerk te worden de oorzaak van haar problemen was. Niet afgeschrikt door de heftige tragedie en de harde kritiek, hield ze vast aan haar geloof in Jezus Christus. Ze was vastbesloten om voorwaarts te blijven streven, omdat ze erop vertrouwde dat God haar kende en dat er betere tijden in het verschiet lagen.3
Enkele jaren na de vroegtijdige dood van haar man werd de zendingspresident in Japan geïnspireerd om de Japanse leden aan te sporen naar een tempelbezoek toe te werken. De zendingspresident was een Amerikaanse veteraan die in de Slag om Okinawa had gevochten, de slag die de zuster uit Okinawa en haar gezin zoveel leed had bezorgd.4 Niettemin zei deze nederige zuster over hem: ‘Hij was toen een gehate vijand, maar nu was hij hier met het evangelie van liefde en vrede. Dat was een wonder voor mij.’5
Nadat ze de boodschap van de zendingspresident had gehoord, kreeg deze weduwe het verlangen om zich op een dag in de tempel aan haar gezin te laten verzegelen. Maar om financiële redenen en wegens de taalbarrière was dat onmogelijk voor haar.
Toen werden er enkele innovatieve oplossingen bedacht. De kosten konden gehalveerd worden als de Japanse leden een heel vliegtuig afhuurden om in het laagseizoen naar Hawaï te vliegen.6 De leden namen ook muziek op en verkochten grammofoonplaten met de titel Japanese Saints Sing [Japanse heiligen zingen]. Sommige leden verkochten zelfs hun huis. Anderen namen ontslag om mee op reis te kunnen.7
Een ander probleem voor de leden was dat er geen tempeldiensten in het Japans waren. Kerkleiders riepen een Japanse broeder om naar de tempel in Hawaï te reizen en de begiftigingsceremonie te vertalen.8 Hij was na de oorlog de eerste Japanse bekeerling en was door getrouwe Amerikaanse soldaten onderwezen en gedoopt.9
Toen de begiftigde Japanse leden die in Hawaï woonden de vertaling voor het eerst hoorden, huilden ze. Een lid zei: ‘We zijn al heel vaak naar de tempel geweest. We hebben de ceremonies in het Engels gehoord. [Maar] we hebben nog nooit de geest van […] het tempelwerk gevoeld zoals nu, nu we het in onze eigen moedertaal [horen].’10
Later dat jaar vertrokken 161 volwassenen en kinderen vanuit Tokio naar de tempel in Hawaï. Een Japanse broeder zei over deze reis: ‘Toen ik vanuit het vliegtuigraam Pearl Harbor zag en bedacht wat ons land deze mensen op 7 december 1941 had aangedaan, sloeg de angst me om het hart. Zullen ze ons wel accepteren? Maar tot mijn verbazing betoonden ze ons meer liefde en vriendelijkheid dan ik ooit in mijn leven had meegemaakt.’11
Bij hun aankomst werden de Japanse heiligen door de Hawaïaanse leden verwelkomd met talloze bloemenslingers, omhelzingen en kussen, een gebruik dat de Japanse cultuur onbekend is. Na tien transformerende dagen in Hawaï werden de Japanse heiligen uitgezwaaid door de Hawaïaanse heiligen terwijl die ‘Aloha Oe’ zongen.12
Op de tweede tempelreis die voor de Japanse leden werd georganiseerd, ging de weduwe uit Okinawa mee. Ze kon de hele reis – in totaal zo’n 16.000 kilometer – maken dankzij een geschenk van zendelingen die in haar gemeente hadden gediend en vaak bij haar hadden gegeten. In de tempel huilde ze tranen van vreugde terwijl ze zich als plaatsvervanger voor haar moeder liet dopen en aan haar overleden echtgenoot werd verzegeld.
Er werden regelmatig tempelreizen vanuit Japan naar Hawaï georganiseerd tot aan de inwijding van de Tokiotempel (Japan) in 1980, de 18e tempel van de kerk. In november dit jaar wordt in Okinawa (Japan) de 186e tempel van de kerk ingewijd. Deze tempel ligt niet ver van de grot in het binnenland van Okinawa waar deze vrouw met haar gezin schuilde.13
Hoewel ik deze geweldige zuster uit Okinawa nooit heb ontmoet, wordt haar erfgoed voortgezet door haar getrouwe nakomelingen, van wie ik er veel ken en liefheb.14
Mijn vader, een veteraan die tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Stille Oceaan had gevochten, was dolblij toen ik als jonge zendeling werd geroepen om in Japan te dienen. Ik kwam kort na de inwijding van de Tokiotempel aan in Japan en zag met eigen ogen hun liefde voor de tempel.
Tempelverbonden zijn geschenken van onze hemelse Vader aan de getrouwe volgelingen van zijn Zoon, Jezus Christus. Door de tempel verbindt onze hemelse Vader personen en gezinnen met de Heiland en met elkaar.
President Russell M. Nelson heeft vorig jaar gezegd:
‘Ieder die verbonden in de doopvont en in de tempel sluit en die nakomt, krijgt daarmee meer toegang tot de macht van Jezus Christus. […]
‘De beloning die u krijgt als u uw verbonden met God nakomt, is hemelse macht – de versterkende macht waardoor we beter bestand zijn tegen beproevingen, verleidingen en tegenslagen. Die macht vergemakkelijkt onze weg.’15
Door tempelzegens geneest de Heiland personen, gezinnen en naties – zelfs voormalige bittere vijanden. De herrezen Heer verklaarde aan een gemeenschap vol conflict in het Boek van Mormon dat voor allen die zijn naam eren ‘de Zoon van gerechtigheid [zal] opgaan met genezing onder zijn vleugels’.16
Ik ben dankbaar getuige te kunnen zijn van de voortdurende vervulling van de belofte van de Heer dat ‘de tijd komt dat de kennis van een Heiland zich zal verbreiden onder alle natie, geslacht, taal en volk’,17 onder wie de mensen ‘op de eilanden van de zee’.18
Ik getuig van de Heiland Jezus Christus en van zijn profeet en apostelen in deze laatste dagen. Ik getuig plechtig van de hemelse macht om in de hemel te binden wat op aarde wordt gebonden.
Dit is het werk van de Heiland en de tempel is zijn heilige huis.
Ik getuig met onwankelbare overtuiging van deze waarheden, in de naam van Jezus Christus. Amen.