عیسی مسیح جواهر ما است.
تمرکز بر عیسی مسیح. او منجی و ضامن ماست، بزرگترین جواهر و «نشانه‌ای» که ما باید به آن نگاه کنیم.
در سال ۱۹۰۷ یک مرد انگلیسی ثروتمند به نام جورج هربرت، پنجمین ارل کارناروون،۱ به مصر نقل مکان کرد و به باستان شناسی علاقه مند شد. او با یک مصرشناس معروف، هوارد کارتر، تماس گرفت و پیشنهاد همکاری داد. کارتر بر حفاری‌های باستانشناسی آنها نظارت می‌کرد و کارناروون بودجه را تأمین می‌کرد.
آنها با هم با موفقیت مکان‌های مختلفی را کاوش کردند. سپس آنها اجازه حفاری در دره پادشاهان، واقع در نزدیکی اقصر امروزی، جایی که مقبره‌های بسیاری از فراعنه پیدا شده بود، دریافت کردند. آنها تصمیم گرفتند به دنبال مقبره پادشاه توت عنخ آمون بروند. توت عنخ آمون بیش از سه هزار سال پیش از آن بر تخت پادشاهی مصر نشسته بود و قبل از مرگ غیرمنتظره‌اش به مدت ۱۰ سال سلطنت کرد.۲ علم به این که او در دره پادشاهان دفن شده است وجود داشت،۳ اما مکان مقبره او ناشناخته بود.
کارتر و کارناروون پنج سال در جستجوی مقبره توت عنخ آمون ناموفق بودند. سرانجام کارناروون به کارتر اطلاع داد که او می‌خواهد از این تلاش بی ثمر دست بکشد. کارتر درخواست کرد که آنها فقط یک دوره دیگر به حفاری ادامه دهند و کارناروون تسلیم شد و با تعمین بودجه آن موافقت کرد.
کارتر متوجه شد که تمام کف دره پادشاهان به طور روشمندی کاوش شده است، به جز منطقه کمپ اصلی خودشان. در عرض چند روز پس از حفاری در آنجا، آنها اولین پله های منتهی به مقبره را پیدا کردند.۴
هنگامی که کارتر در نهایت به پیش اتاق مقبره توت عنخ آمون نگاهی انداخت، طلا همه جا دیده می‌شد. پس از تقریباً سه ماه فهرست نویسی از محتویات پیش اتاق، آنها در فوریه ۱۹۲۳، ۱۰۰ سال پیش، اتاق دفن مهر و موم شده را باز کردند. آن مشهورترین اکتشاف باستانشناسی قرن بیستم بود.
در طول آن سال‌های جستجوی بی‌اثر، کارتر و کارناروون آنچه را که به معنای واقعی کلمه زیر پایشان بود، نادیده گرفتند. حدود پنج قرن قبل از تولد منجی، پیامبر یعقوب کتاب مورمون به بدیهی یا کم ارزش دانستن آنچه در نزدیکی است به عنوان «نگاه کردن فراتر از نشانه» اشاره کرد. یعقوب پیش‌بینی کرد که مردم اورشلیم وقتی مسیح موعود بیاید، او را نخواهند شناخت. یعقوب پیشگویی کرد که آنها « سخنان ساده را خوار می‌شمردند … و به دنبال چیزهایی بودند که نمی‌توانستند بفهمند. از این رو، به سبب کوری‌شان، کور بودنشان که [از طریق] نگاه کردن فراتر از نشانه می‌آمد، آنها ناگزیر باید فرو می‌افتادند.»۵ به عبارت دیگر، آنها دچار لغزش می‌شدند.
پیش‌بینی یعقوب درست از کار درآمد. در طول خدمت فانی عیسی، بسیاری فراتر از نشانه، فراتر از او نگاه کردند. آنها منجی جهان را نادیده گرفتند. آنها به جای اینکه نقش او را در تحقق طرح پدر آسمانی تشخیص دهند، او را محکوم کردند و به صلیب کشیدند. آنها به دنبال و منتظر شخص دیگری بودند تا آنها را رستگار کند.
مانند آن مردم در اورشلیم، و مانند کارتر و کارناروون، ما نیز می‌توانیم به فراتر از نشانه نگاه کنیم. ما باید مواظب این گرایش خود باشیم تا مبادا عیسی مسیح را در زندگی خود از دست بدهیم و نتوانیم برکات زیادی را که او به ما ارائه می‌دهد تشخیص دهیم. ما به او نیاز داریم. به ما توصیه شده است که به طور «کامل بر شایستگی‌های او که در نجات دادن تواناست» تکیه کنیم.۶
او نشانهٔ ما است. اگر به اشتباه تصور کنیم که نیازی به چیزی فراتر از آنچه او ارائه می‌دهد وجود دارد، دامنه و قدرتی که او در زندگی ما می‌تواند داشته باشد را انکار می‌کنیم یا کاهش می‌دهیم. او حق رحمت را از پدرش ادعا کرده و آن رحمت را به ما تمدید می‌کند.۷ او منبع نهایی است که ما باید برای «آمرزش [گناهانمان]» به دنبالش باشیم.۸ او مدافع ما نزد پدر است و از آنچه پدر همیشه خواسته است دفاع می‌کند: اینکه ما به عنوان وارثان ملکوتش نزد او بازگردیم. ما به وعده پیامبر آلما نیاز داریم که «پس نظر اندازید و شروع به ایمان آوردن به پسر خدا نمایید، اینکه او خواهد آمد تا مردمش را رهایی دهد، و اینکه او زجر خواهد کشید و خواهد مُرد تا برای گناهان آنها کفاره دهد؛ و اینکه او دوباره از مرگ برخواهد خاست که رستاخیز را پیش آورَد».۹ عیسی مسیح جواهر ما است.
منجی راه‌های زیادی به ما داده است تا خودخواسته روی او تمرکز کنیم، از جمله فرصت روزانه برای توبه. گاهی اوقات ما ارزش بزرگ این برکت تقدیم شده [به خود] را دست کم می‌گیریم. وقتی هشت ساله بودم توسط پدرم تعمید گرفتم. پس از آن، دست او را گرفتم در حالی از یک خیابان شلوغ عبور می‌کردیم. حواسم نبود و درست زمانی که یک کامیون بزرگ از کنارمان رد می‌شد، از پیاده‌رو بیرون آمدم. پدرم سریعا مرا از خیابان به پیاده رو کشید. اگر این کار را نمی‌کرد، با کامیون برخورد می‌کردم. با شناخت ماهیت شیطنت آمیز خودم، فکر کردم: «شاید بهتر بود که توسط کامیون کشته می‌شدم، زیرا هرگز پس از تعمیدم به اندازه‌ای که الان پاک هستم پاک نبوده‌ام.»
به عنوان یک کودک هشت ساله، به اشتباه تصور می‌کردم که آب تعمید گناهان را می‌شست. اینطور نیست. در سال‌هایی که از تعمیدم می‌گذرد، آموخته‌ام که هنگام بستن و نگه‌داشتن پیمان تعمید، گناهان توسط قدرت عیسی مسیح از طریق ایثار او که کفاره‌اش را پیش می‌آورد پاک می‌شوند.۱۰ سپس، از طریق هدیه توبه، می‌توانیم پاک بمانیم. من همچنین آموخته‌ام که آیین عشای مقدس یک چرخه پارسای قدرتمند را وارد زندگی ما می‌کند و ما را قادر می‌سازد که بخشش گناهان خود را حفظ کنیم.۱۱
درست مانند گنجی که زیر پای کارتر و کارناروون بود، هر بار که در جلسه آیین عشای مقدس حضور می‌یابیم، برکات گران‌بهای عشای مقدس در دسترس ماست. به ما وعده داده شده است که روح القدس همراه همیشگی ما خواهد بود اگر به آیین عشای مقدس همانگونه نزدیک شویم که یک نوکیش جدید به تعمید و تصدیق نزدیک می‌شود، با قلبی شکسته و روحی پشیمان و با عزم برای زندگی بر اساس پیمان تعمید. روح القدس با قدرت تقدیس‌کننده‌اش به ما برکت می‌دهد تا بتوانیم همیشه بخشش گناهان خود را هر هفته حفظ کنیم.۱۲
پایهٔ روحانی ما تقویت می‌شود از طریق توبه و با دا‌ئم آماده شدن و با شایستگی از عشای مقدس بر گرفتن. فقط با یک بنیاد معنوی قوی می‌توانیم باران، باد و سیل استعاری را که در زندگی با آنها روبرو می‌شوند، کنترل کنیم.۱۳ برعکس، زمانی که ما به طور داوطلبانه از شرکت در جلسه عشای مقدس صرف نظر می‌کنیم یا هنگامی که در طول مراسم عشای مقدس بر منجی تمرکز نمی‌کنیم، بنیاد معنوی ما ضعیف می‌شود. ممکن است ناخواسته «خود[مان] را از روح سَروَر کنار بکشیم، که آن هیچ جایی در [ما] نداشته باشد، تا [ما] را در راه‌های خِرَدمندانه‌ای که [ما بتوانیم] برکت یافته، کامروا و حفظ [شویم]، راهنمایی کند.»۱۴
وقتی روح القدس را با خود داریم، الهام گرفته و راهنمایی می‌شویم تا سایر پیمان‌ها، مانند آنهایی که در معابد می‌بندیم، را ببندیم و وفای داریم. انجام این کار رابطه ما با خدا را عمیق‌تر می‌کند.۱۵ ممکن است متوجه شده باشید که معابد جدید زیادی در سال‌های اخیر اعلام شده‌اند و معابد را بیش از پیش به اعضا نزدیک کرده‌اند.۱۶ به طرز متناقضی، وقتی معابد در دسترس‌تر می‌شوند، ممکن است برای ما راحت‌تر باشد که در مورد حضور در معبد غیر جدی‌تر شویم. وقتی معابد دور هستند، زمان و منابع خود را برای سفر به معبد برای عبادت در آنجا برنامه ریزی می‌کنیم. ما این سفرها را در اولویت قرار می‌دهیم.
با نزدیک بودن به معبد، می‌توان به راحتی اجازه داد که چیزهای کوچک مانع از حضور شوند و به خود بگوییم: «خب، من یک موقع دیگه می‌روم». زندگی در نزدیکی معبد انعطاف پذیری بیشتری را در برنامه ریزی برای گذراندن زمان معبد به ارمغان می‌آورد، اما همین انعطاف پذیری می‌تواند اینکه قدر معبد را ندانیم را برایمان ساده‌تر کند. وقتی این کار را انجام می‌دهیم، «نشانه» را از دست می‌دهیم، و فرصت نزدیک‌تر شدن به منجی در خانه مقدس او را دست کم می‌گیریم. تعهد ما برای حضور در معبد باید حداقل به همان اندازه قوی باشد وقتی که معبد در نزدیکی ما و چه دور از ما است.
پس از اینکه کارتر و کارناروون در جای دیگری در دره پادشاهان به دنبال مقبره توت عنخ آمون کاوش کردند، متوجه غفلت خود شدند. همان‌طور که آنها تا زمانی انجام می‌دادند، ما نیازی به تلاش ناموفق نداریم تا گنج خود را پیدا کنیم. ما نیازی به مشورت گرفتن از منابع عجیب وغریب نداریم، که به خاطر تازگی‌شان آن را ارزشمند می‌دانیم، و فکر می‌کنیم که چنین نصیحتی روشن‌تر از آن چیزی است که می‌توانیم از یک پیامبر فروتن خدا دریافت کنیم.
همان‌طور که در عهد عتیق آمده است، هنگامی که نعمان به دنبال درمانی برای جذام خود بود، از اینکه از او خواسته شد هفت بار خود را در رودخانه معمولی نزدیک غوطه ور کند، خشمگین شد. اما او متقاعد شد که از نصایح پیامبر الیشع پیروی کند، نه اینکه بر تصورات از پیش تعیین شده خود در مورد چگونگی وقوع معجزه تکیه کند. در نتیجه نعمان شفا یافت.۱۷ وقتی امروز بر روی زمین به پیامبر خدا اعتماد می‌کنیم و به توصیه او عمل می‌کنیم، خوشبختی خواهیم یافت و ما نیز می‌توانیم شفا پیدا کنیم. ما نیازی به جستجوی بیشتر نداریم.
برادران و خواهران، من شما را تشویق می‌کنم که عیسی مسیح را به یاد داشته باشید و همیشه بر او تمرکز کنید. او منجی و ضامن ما، آن «نشانی» و بزرگترین گنج ماست که باید به او نگاه کنیم. همان‌طور که به سوی او می‌آیید، برای رویارویی با چالش‌های زندگی، شجاعت برای انجام آنچه درست است، و توانایی انجام مأموریت خود در فناپذیری، پاداش خواهید گرفت. فرصت توبه، امتیاز شرکت در مراسم عشای مقدس، برکت بستن و حفظ پیمان‌های معبد، لذت عبادت در معبد، و لذت داشتن یک پیامبر زنده را ارزشمند بدانید.
من شهادت جدی و مطمئن خود را می‌دهم که خدا، پدر جاویدان، پدر آسمانی ما است و او ذی حیات است. عیسی همان مسیح است. او دوست آسمانی مهربان و خردمند ما است،۱۸ و این کلیسای احیا شده او است. از ایمان و وفاداری شما سپاسگزارم. من دعا می‌کنم که به نام عیسی مسیح برکت، موفق و حفظ شوید، آمین.