Zendingsprogramma voor zusters

Zendelingzusters in Nederland, circa 1939.

De zendelingen werden gedurende de Eerste Wereldoorlog niet allemaal uit Nederland weggehaald. De overheid beperkte hun aantal echter wel tot een zesde van het aantal daarvóór. Talloze Nederlandse zusters namen een deeltijdroeping aan in een nieuw zendingsprogramma voor zusters om de plotselinge verandering op te vangen. Zij deelden in de avonden brochures uit, spraken met mensen in de buurt en regelden openbare bijeenkomsten waar de zendelingen konden prediken. Met de inzet van de zusters verdrievoudigde het jaarlijkse aantal gedoopte bekeerlingen per zendeling.

Toen de Tweede Wereldoorlog begon, werden de zendelingen van het Europese vasteland teruggetrokken. De Nederlandse leden hadden het moeilijk tijdens de oorlog: Duitse troepen bezetten het land, confisqueerden vele gebouwen (waaronder het kerkgebouw van de gemeente in Rotterdam) en lieten veel mannen verplicht in oorlogsgerelateerde projecten werken. Leden in Nederland bliezen het zendingsprogramma voor zusters zonder steun van buitenaf weer nieuw leven in. Deeltijdzendelingzusters en andere leden in heel Nederland bleven ondanks de vele obstakels die ze tegenkwamen zo vaak als ze konden het evangelie uitdragen en kerkpublicaties verspreiden. Het aantal dopelingen nam gedurende de Tweede Wereldoorlog niet af, ondanks het gemis van werkzame voltijdzendelingen in het land.