Bonnie D. Parkin
Generalna przewodnicząca Stowarzyszenia Pomocy

„Tak wiele dobrych rzeczy wydarzyło się w moim życiu dzięki Stowarzyszeniu Pomocy — mówi Bonnie D. Parkin. — Wierzę w dobroć kobiet, które troszczą się o siebie wzajemnie dodając sobie odwagi”.

Siostra Parkin urodzona 4 sierpnia 1940 roku w rodzinie Jesse’go H. i Ruth Butikofer Dansie jest trzecim dzieckiem spośród pięciorga dzieci urodzonych w tej rodzinie. Wychowywała się w południowo–zachodniej części Doliny Salt Lake, w miasteczku Herriman, które było założone przez jej pradziadka ze strony ojca pod kierownictwem Prezydenta Brighama Younga. Rodzice jej matki byli nawróconymi Szwajcarami, którzy osiedlili się niedaleko Idaho Falls w Idaho.

W roku 1962 siostra Parkin uzyskała licencjat na Uniwersytecie Stanu Utah i wkrótce potem zaczęła uczyć w trzeciej klasie w Bountiful, w Utah. W lutym 1963 spotkała Jamesa L. Parkina, który był na pierwszym roku szkoły medycznej na Uniwersytecie w Utah. Zawarli małżeństwo 1 lipca 1963 r. w świątyni w Salt Lake.

Obecnie Parkinowie jako rodzice czworga dzieci i 14 wnucząt cieszą się rodzinnymi wakacjami w Lake Powell lub narciarstwem w górach. Siostra Parkin uwielbia również pracę w ogrodzie, tenis i spacery wczesnym rankiem.

„Kiedy patrzę na moje życie, widzę, że każde powołanie wzmacnia mnie — mówi. — Powołanie, aby służyć jako przewodnicząca Stowarzyszenia Pomocy w zborze było wielkim wyzwaniem, ponieważ byłam jedną z najmłodszych matek w moim zborze, ale gdy kobiety zaakceptowały mnie, przyszedł słodki spokój. To powołanie pobłogosławiło moje życie i pomogło mi wzrastać”.

Siostra Parkin służyła w radzie naczelnej Stowarzyszenia Pomocy od 1990 do 1994 roku, kiedy została powołana jako druga doradczyni w generalnym prezydium Młodych Kobiet. Potem, w roku 1997 jej mąż został powołany, aby służyć przez trzy lata jako prezydent Angielskiej Misji Południowego Londynu.

„Błogosławieństwo służenia na misji z mym mężem wielce mnie wzmocniło — mówi. — Kochamy brytyjskich Świętych, starszych i siostry misjonarki, od których nauczyliśmy się bardzo wiele”.

Ożywiona pragnieniem, aby młode kobiety znalazły radość w Stowarzyszeniu Pomocy i aby siostry ze Stowarzyszenia Pomocy wyciągnęły ręce do młodych kobiet, siostra Parkin mówi: „Dla wszystkich sióstr Stowarzyszenie Pomocy jest tym miejscem, które może pomóc nam przyjść do Chrystusa”.