Het evangelie als toevluchtsoord
De leden van de kerk in Kenia vallen op omdat ze het evangelie naleven en een toevluchtsoord bieden aan hen die het kwaad in de wereld willen ontvluchten.
Nairobi (Kenia) heeft drie miljoen inwoners en is de populairste stad in Oost-Afrika. Het is een drukke plaats vol auto’s, vrachtwagens en mutatu’s — personenbusjes van een soort privébuslijn — die door de straten snellen. Het is een stad met spoorwegmaatschappijen, toerisme en fabricage. Nairobi heeft de oudste aandelenmarkt van Afrika.
Maar in het zuiden, minder dan zeven kilometer van het centrum van de Keniaanse hoofdstad, ligt het rustige platteland. Het Nationale Park Nairobi is een beschermd natuurgebied. Het lijkt alsof dat al honderden jaren zo is. In contrast met de skyline van de stad, grazen er giraffen, waterbuffels, gnoes, zebra’s, nijlpaarden, hartenbeesten, elanden en neushoorns. Er slapen leeuwen onder de acacia’s. Het park biedt deze dieren een toevluchtsoord waar ze veilig zijn voor de gevolgen van de beschaving.
In heel Kenia bevinden zich kleinere, andere soorten toevluchtsoorden. De leden van de kerk hebben er schuilplaatsen gecreëerd waar men zich aan de druk van de wereld kan onttrekken. Door het evangelie na te leven, maken ze heilige plaatsen om te staan (zie LV 45:32; 87:8).
Kracht ontlenen aan waarden
Opra Ouma zegt dat ze de kracht heeft om het evangelie na te leven omdat ze aan de waarden van de jongevrouwen denkt. ‘Hoewel ik nu bij de jongvolwassenen van de kerk ben, kan ik de waarden van de jongevrouwen op mijn dagelijkse leven toepassen, zodat ik veilig ben’, zegt ze.
Opra leerde die waarden al voordat ze zich liet dopen. Op een dag, toen Opra zeventien was, zag ze de zendelingen op straat en vroeg ze zich af wie ze waren. Ze bestudeerde een jaar lang het evangelie en liet zich op haar achttiende dopen. De gemeenschap van heiligen der laatste dagen geeft haar geestelijke kracht.
‘Als ik onder andere jongvolwassenen in de kerk ben, voel ik me veilig, maar als ik ze niet om me heen heb, voel ik me nogal ónveilig omdat ik meestal het enige lid van de kerk in de groep ben’, zegt ze. ‘Soms is het moeilijk omdat de normen van de wereld totaal anders dan de waarden van de kerk zijn.’
Aan de roede van ijzer vasthouden
Stephen Odhiambo Mayembe heeft door Schriftstudie antwoorden gevonden. Hij zegt dat we die zelf niet zouden kunnen vinden. ‘Door Schriftstudie kunnen we antwoorden op dagelijkse problemen vinden’, zegt hij. ‘Ook krijgen we door Schriftstudie de moed om tot het einde te volharden, want in de Schriften kunnen we altijd terugvinden wat we moeten doen.’
Stephen heeft een getuigenis van de kerk gekregen door het Boek van Mormon te bestuderen. Zijn tante was lid van de kerk, dus toen hij haar bezocht, nodigde ze hem uit om mee naar de kerk te gaan. Toen hij in het Boek van Mormon begon te lezen, bad hij om te weten of het waar was en kreeg hij antwoord.
Door Schriftstudie, zegt hij, kan hij de normen beter naleven, ook al trekken anderen zijn geloofsovertuiging in twijfel. ‘Mijn geloof is sterker geworden doordat ik lid van de kerk ben. En daarom kan ik zeggen dat ik niet aan het wankelen kan worden gebracht [zie Jakob 7:5]’, zegt hij.
Op de Heer wachten
Sharon Poche heeft gemerkt dat het makkelijker is om het evangelie na te leven als je besluit anders te zijn. Ze onderhoudt toegewijd de geboden, en haar vriendinnen respecteren die keuze. Ze kiest ervoor om situaties te mijden waarin het moeilijk kan zijn een rechtschapen leven te leiden.
‘Als je besluit om die grens te naderen, die hele vage grens, dan wordt het moeilijk omdat je er elk moment overheen kunt vallen’, zegt ze over de grens tussen goed en kwaad.
Sharon kwam in aanraking met de kerk toen ze veertien was en haar moeder zich liet dopen. Het kostte Sharon veel moeite om het Boek van Mormon te lezen, want ze was lid van de Nandistam en haar moedertaal was Kalenjin. Ondanks de moeilijkheden begon ze het Boek van Mormon in het Engels te bestuderen. ‘Ik had het gevoel dat het iets goeds was. Omdat ik een warm gevoel kreeg, ging ik verder. Ik bad totdat ik wist dat het waar was’, zegt ze.
Sharon wilde zich laten dopen, maar haar vader stond het niet toe. Dus ging Sharon vier jaar lang naar de kerk, het seminarie en jongerenactiviteiten, en wachtte af tot ze lid van de kerk mocht worden.
Toen Sharon achttien werd, liet ze zich dopen en bevestigen. Ze ging psychologie studeren en trouwde in februari 2013 met Joseph Poche. Kort daarna reisden ze naar de Johannesburgtempel (Zuid-Afrika) om zich aan elkaar te laten verzegelen. Ze zegt dat ze zich in deze wereld vol afleidingen beter op de belangrijke dingen kan concentreren als ze het evangelie bestudeert.
‘Ik weet waar het leven om draait en waarom we hier op aarde zijn’, zegt ze. ‘Door die kennis kan ik me concentreren op de dingen die er het meeste toe doen.’
Groeiende kracht
Het Nationale Park Nairobi is een wildreservaat voor de zwarte neushoorn. De parkorganisatie fokt en verhuist deze bedreigde diersoort naar andere parken, en beschermt de fauna tegen uitsterven, wat door het vele jagen bijna gebeurd was. De organisatie is gehuldigd als een van de succesvolste en belangrijkste wildreservaten in Kenia.
Net als dit wildreservaat, biedt het evangelie de leden ook veilige toevluchtsoorden waar ze kracht kunnen opdoen, moed kunnen vatten om het evangelie te verbreiden, en een bastion van geloof oprichten.
Opra Ouma
Stephen Odhiambo Mayembe
Joseph en Sharon Poche
Onder: Grazende neushoorns in het Nationale Park Nairobi.