Mijn meest oprechte gebed

Jaimee Lynn Chidester (Utah, VS)

Mijn eerste jaar aan de hogeschool had ik een deeltijdbaantje bij een tankstation in een klein dorpje. Ik was om elf uur ’s avonds klaar en sloot af. Hoewel het een relatief veilige buurt was, werd ik vaak zenuwachtig als ik in mijn eentje afsloot.

Op een avond was ik banger dan gewoonlijk. Toen ik had opgeruimd en naar de kassa liep om die uit te zetten, werd ik verschrikkelijk bang. Er was geen enkele logische reden om zo bang te zijn, maar het lukte me niet om te kalmeren. Ik wilde me niet aanstellen door de politie te bellen, maar ik wilde wél beschermd worden tegen eventueel gevaar.

Uiteindelijk knielde ik om te bidden. Ik vertelde mijn hemelse Vader dat ik bang was en dat ik niet wist wat ik moest doen. Het was mijn meest oprechte gebed ooit.

Meteen toen ik opstond, zag ik een auto bij de dichtstbijzijnde benzinepomp parkeren. Ik was verrast en opgelucht omdat het een politieagent was. Terwijl hij zijn creditcard pakte om zijn politiewagen bij te tanken, begon ik snel aan mijn laatste werkzaamheden. Ik wilde gebruikmaken van zijn beschermende aanwezigheid en zoveel mogelijk gedaan krijgen voordat hij klaar was met tanken. Toen hij getankt had, ging hij in zijn auto zitten en belde hij met zijn mobiele telefoon. Toen ik afsloot en in mijn auto ging zitten, was hij er nog. We reden tegelijkertijd weg bij het tankstation.

Toen ik naar huis reed, was ik verbaasd hoe snel mijn gebed was verhoord. Nederig dankte ik mijn hemelse Vader dat Hij naar me had geluisterd. Ik had geleerd dat ik een dochter van God ben, maar pas die avond voelde ik zijn liefde zo sterk. De gemoedsrust die ik voelde, is met geen pen te beschrijven. Ik weet dat de Heer me zal zegenen als ik geloof heb en Hem om hulp vraag.