Ervoor kiezen om niet te roddelen
De auteur woont in Washington (VS).
In mijn tienerjaren zette ik als vrijwilliger bij de technische dienst van mijn middelbare school de technische installatie voor de jaarlijkse schoolmusical op. Het is een van mijn favoriete herinneringen aan dat jaar, omdat het leuk was en ik er veel van heb geleerd. Ik werkte ook graag samen met de mensen die ik daar ontmoette.
Maar het belangrijkste dat ik ervan leerde, gebeurde onverwachts.
De technische dienst maakte gebruik van draadloze hoofdtelefoons om zachtjes met elkaar te kunnen communiceren. We gebruikten ze ook om grappen te vertellen, gesprekken te voeren en zelfs om voor elkaar te zingen om elkaar tijdens de repetities te vermaken.
Maar de eerste keer dat we een hoofdtelefoon op hadden, gebeurde er iets waardoor ik me niet zo op mijn gemak voelde. In het begin had ik het erg naar mijn zin. Maar toen begonnen sommige mensen over de repeterende acteurs op het podium te roddelen. Ik probeerde hun gemene en lompe opmerkingen te negeren, maar in de loop van het gesprek werd de roddel steeds grover en aanstootgevender.
Van sommige opmerkingen werd ik misselijk, maar ik was bang om mijn nieuwe vrienden terecht te wijzen. Had ik dat maar gedaan, want omdat ik hun grappen tolereerde, raakte ik uiteindelijk in de verleiding om te lachen en zelf opmerkingen te maken. Ik begon het voor mezelf te vergoelijken. Alleen de technische dienst zou me horen, en ik wilde bij de groep horen.
Hoewel het moeilijk was, wist ik dat het niet goed was om te roddelen over de acteurs op het podium, dus besloot ik dat niet te doen.
Na de repetitie kwamen we erachter dat alles wat we hadden gezegd, achter het podium hoorbaar was. De ongeveer zestig toneelspelers hadden ons gesprek gehoord. Sommigen waren boos, overstuur of in verlegenheid gebracht. Ze hadden er geen van allen ook maar één goed woord over te zeggen.
Toen ik de gebeurtenis later met een van mijn vriendinnen besprak, zei ze: ‘Iedereen weet wel dat jij nooit zoiets zou zeggen.’ Ik was geschokt door haar opmerking en besefte dat ik een belangrijke keuze had gemaakt. Wat zouden ze over me gezegd hebben als ik wél aan de roddel had meegedaan? Hoe zouden ze dan over de kerk gedacht hebben?
Ik ben dankbaar voor de keuze die ik in dat donkere, kleine theatertje heb gemaakt, ook al dacht ik dat anderen me niet konden horen, want daardoor heb ik zegeningen van vriendschap, gemoedsrust en vertrouwen gekregen, die ik niet zou hebben als ik toen had geroddeld.