Είχα πολλά να μοιρασθώ

Μπρέντ Φίσερ, Καλιφόρνια, Η.Π.Α.

Πάντα σκεπτόμουν σχετικά με την ετοιμότητα για επείγουσες ανάγκες αναφορικά με τη φροντίδα για την οικογένειά μου και τον εαυτό μου. Όμως έμαθα να βλέπω την προετοιμασία διαφορετικά μια Κυριακή πρωί στη Νότια Φλόριντα το 1992. Ο τυφώνας Άντριου, ένας από τους πιο καταστρεπτικούς και δαπανηρούς τυφώνες που κτύπησε τις Ηνωμένες Πολιτείες, διατάραξε ένα όμορφο καλοκαίρι στο Μαϊάμι της Φλόριντα.

Ζούσα προσωρινά μόνος σε ένα διαμέρισμα στην παραλία, παρακολουθώντας ένα τρίμηνο εισαγωγικό πρόγραμμα για την εργασία μου. Όταν ήλθε η προειδοποίηση για τον τυφώνα και έμαθα ότι θα έπρεπε να εγκαταλείψουμε το συγκρότημα διαμερισμάτων μας μέχρι το μεσημέρι, ένας συνεργάτης έκανε κρατήσεις δωματίων σε ένα ξενοδοχείο για τους συναδέλφους μου κι εμένα, στο εσωτερικό της περιοχής. Έκλεισα τα παράθυρά μου και αποθήκευσα τα προσωπικά μου αντικείμενα.

Περιμένοντας μια εβδομαδιαία επίσκεψη από τη σύζυγο και τα παιδιά μου, είχα αγοράσει προηγουμένως αρκετό φαγητό και νερό για την οικογένειά μου των έξι. Ήμουν ανακουφισμένος που ήξερα ότι είχα ένα ασφαλές μέρος να πάω και αρκετό φαγητό να πάρω μαζί μου για αρκετές εβδομάδες.

Καθώς ετοιμαζόμουν να φύγω στις 10:30 πμ, ένιωθα καλά – όλα ήταν σε τάξη. Γονάτισα σε προσευχή, ευχαριστώντας τον Επουράνιο Πατέρα για τις ευλογίες μου και ζητώντας Του βοήθεια κατά τη διάρκεια της επερχόμενης θύελλας. Καθώς τέλειωνα την προσευχή μου, το Πνεύμα με ενέπνευσε να πω: «Αν υπάρχει κάποιος σε ανάγκη βοηθείας, σε παρακαλώ βοήθησέ με να τον βρω».

Μέσα σε λίγα λεπτά, μια ογδοντάχρονη χήρα κτύπησε την πόρτα μου. «Με συγχωρείτε», είπε. «Είμαι στο λάθος δωμάτιο. Ψάχνω έναν φίλο».

Φαινόταν εξουθενωμένη. Όταν την ρώτησα αν μπορούσα να βοηθήσω, ταράχτηκε και είπε ότι δεν ήξερε τι να κάνει ή πού να πάει. Την ρώτησα που μένει και μαζί περπατήσαμε μέχρι το διαμέρισμά της, αξιολογήσαμε την κατάστασή της και είδαμε τις επιλογές της.

Της είπα ότι η εταιρεία μου μπορεί να είχε μέρος σε ένα από τα δωμάτια του ξενοδοχείου και την προσκάλεσα να μείνει με την ομάδα μας. Αναστέναξε με ανακούφιση. Γρήγορα συσκευάσαμε και ασφαλίσαμε το διαμέρισμα και τα υπάρχοντά της και κανόνισα να την πάει με αυτοκίνητο στο ξενοδοχείο ένας συνεργάτης.

Καθώς ετοιμαζόμουν να φύγω, δύο ακόμα χήρες ζήτησαν βοήθεια. Τις βοήθησα να ηρεμήσουν, ώστε να σκεφτούν καθαρά και να διαπιστώσουν πού μπορούν να βρουν καταφύγιο. Όταν πήρα αποσκευές από έναν από τους συνεργάτες μου, άλλη μια ηλικιωμένη χήρα μάς ζήτησε βοήθεια. Τοποθετήσαμε τα εύθραυστα αντικείμενα σε ασφαλείς περιοχές και την βοηθήσαμε να ετοιμαστεί να φύγει.

Στο μεταξύ, άλλοι συνάδελφοί μου προσκάλεσαν δύο φοιτητές κολλεγίου, οι οποίοι ζούσαν στο νησί, να μείνουν με την ομάδα μας στο ξενοδοχείο στο εσωτερικό της περιοχής. Το μόνο φαγητό που είχαν ήταν μια χούφτα σνακ και 0,95 λίτρο μεταλλικό νερό. Ευτυχώς, είχα πολλά να μοιρασθώ, όχι μόνο μαζί τους αλλά και με όλους τους άλλους επίσης.

Τι ευλογία ήταν να είμαι προετοιμασμένος και καθοδηγούμενος από τον Κύριο. Αυτό μου επέτρεψε να παράσχω μια ήρεμη επιρροή κατά τη διάρκεια μιας περιόδου πανικού και να δαπανήσω σχεδόν όλο τον χρόνο μου βοηθώντας άλλους, χωρίς να ανησυχήσω για τον εαυτό μου. Έλαβα ένα καινούργιο επίπεδο εκτίμησης για τη συμβουλή των ηγετών της ιεροσύνης να είμαστε προετοιμασμένοι.