Wees een echte superheld
Voorwaarts streven is geen passieve kijksport. Sta op en ga aan de slag!
Denk aan je favoriete superheld. Klaar … af! Denk je nu aan een avontuurlijke waaghals die tegen een onoverkomelijke overmacht strijdt? Of misschien aan een charmante vrijbuiter met een perfect kapsel? Denk je aan iemand uit de Schriften?
Wat vind je van Nephi, Noach, Abish of Petrus? Zij bestreden geen legers met hun blote vuisten en pakkende oneliners, maar wij zouden hen de echte superhelden kunnen noemen. Ze oefenden geloof, vertrouwden op God en gingen aan de slag. Ze kwamen in actie.
Ga jij wel eens niet aan de slag, omdat je geen duidelijke stap-voor-stap-instructies hebt ontvangen? Misschien zit er iemand in je klas of quorum die niet naar de kerk komt. Aarzel je om contact met hen op te nemen, omdat je niet precies weet hoe je dat moet doen? Inspiratie is belangrijk en we moeten daar altijd naar streven. Maar dat betekent niet dat we op een sms’je van een engel wachten, voordat we iets goeds gaan doen. Onze hemelse Vader zou willen dat je vriendschap met die persoon sluit. Hij wil dat we in actie komen!
Stel dat Nephi, Noach, Abish of Petrus hadden afgewacht. Ze moesten allemaal iets moeilijks doen. Stel je voor dat ze hadden besloten om rustig met een drankje en een koekje te gaan zitten in afwachting van verdere instructies. Dan was alles heel anders gegaan …
Wachten?
‘Ik zal wachten met de dingen die de Heer heeft geboden, want ik weet dat de Heer geen geboden aan de mensenkinderen geeft zonder een weg voor hen te bereiden, dus ik doe niets totdat ik precies weet wat die weg is’ (niet bestaande versie van 1 Nephi 3:7).
Kort nadat Lehi’s gezin uit hun huis in Jeruzalem vertrokken was, gaf de Heer Lehi’s zonen de opdracht om terug te gaan om de platen van Laban te halen. Maar voor zover we weten gaf Hij hun geen hints over hoe ze dat moesten doen. Nephi en zijn broers wisten alleen dat de Heer hun had opgedragen om de platen op te halen. Heb je ooit het gevoel dat je geen idee hebt hoe je moet doen wat er van je verwacht wordt? (Misschien is dat een van de redenen waarom Laman en Lemuël klaagden!) Nephi moest zijn hersenen gebruiken en geloof oefenen; hij moest heengaan en doen. Maar stel dat hij had gewacht en gedraald. Stel dat hij had geweigerd in beweging te komen totdat God hem een plan had gegeven. De platen halen was moeilijk! Hij en zijn broers probeerden het twee keer en faalden! Stel dat Nephi bij de muur van Jeruzalem was neergeploft en had gewacht tot God hem vertelde wat hij doen moest.
Dan zouden de platen zich nu misschien nog in Labans schatkamer bevinden. Goed dat Nephi niet wachtte.
In plaats daarvan volgde hij de Geest, ‘van tevoren niet wetende wat ik moest doen. Niettemin ging ik verder’ (1 Nephi 4:6–7; cursivering toegevoegd). Hij wachtte niet af; hij liet zich niet tegenhouden door wat hij niet wist. Hij wist dat God een weg zou bereiden en dat was ook zo. Toen Nephi eenmaal in beweging was, in actie kwam en vooruitging, leidde en hielp de Heer hem.
Maar waarom?
‘En Noach twijfelde aan alles wat de Heere hem geboden had’ (niet bestaande versie van Genesis 7:5).
Soms geeft God wel nauwkeurige aanwijzingen. Denk bijvoorbeeld aan Noach. Toen God Noach gebood om een ark te bouwen, noemde Hij afmetingen, legde uit welke materialen Noach moest gebruiken en gaf hem zelfs een passagierslijst. Misschien heb jij wel eens specifieke ingevingen gekregen en we hebben allemaal specifieke geboden gekregen, zoals de beginselen in Voor de kracht van de jeugd. Maar zelfs als je precies weet wat je doen moet, aarzel je dan toch weleens? Ben je ooit verleid om de Heer tegen te spreken in plaats van Hem te gehoorzamen?
Stel dat Noach de Heer had gehoord en had gezegd: ‘Maar waarom? Ik begrijp het niet.’ Stel dat hij in zijn luie stoel was gaan liggen en niet wilde beginnen zolang hij niet precies begreep waarom de Heer de zondvloed liet komen, en zich al die tijd afvroeg of de aanwijzingen wel echt van God kwamen.
Dan zou er nog steeds een zondvloed zijn gekomen, maar zou er ook een ark zijn geweest? En wat was er dan met het menselijk ras gebeurd? Het is echt fijn dat Noach niet achterover leunde en alles aanvocht.
In plaats daarvan lezen we: ‘Noach deed overeenkomstig alles wat de Heere hem geboden had’ (Genesis 7:5). Hij twijfelde niet. Hij handelde in geloof. Met de juiste geest zijn vragen positief. Wij kunnen erdoor groeien en meer kennis van waarheid krijgen. Maar als we weigeren om iets te doen, voordat we de antwoorden krijgen die we willen, dan kunnen vragen ons belemmeren. Noach had misschien vragen, maar hij liet zich er niet door tegenhouden. Zelfs al leek het vreemd, hij bouwde de boot op het droge, bracht de dieren en zijn gezin in de ark en deed de deur dicht. En toen het begon te regenen was hij waarschijnlijk heel blij dat hij dat had gedaan. Noach handelde in geloof en God zegende hem en zijn hele gezin.
Je op de achtergrond houden?
‘Toen zij zag dat alle dienstknechten van Lamoni ter aarde waren gevallen, [wist zij] dat het de macht van God was; en omdat zij dacht dat dit een gelegenheid was […] om [anderen] door het aanschouwen van dit toneel ertoe te bewegen in de macht Gods te geloven, hield ze zich op de achtergrond en hoopte dat iemand anders de mensen bij elkaar zou roepen’ (niet bestaande versie van Alma 19:17).
Abish was een Lamanitische vrouw. Ze was al jaren daarvoor tot de Heer bekeerd, maar omdat ze tussen ongelovige Lamanieten woonde, had ze haar geloof geheim gehouden. Toen Ammon het evangelie aan koning Lamoni predikte, werden de koning en zijn dienstknechten door de macht van God overmand. Abish zag hierin een kans om haar vrienden en buren eindelijk de macht van God te tonen en hen daarin te laten geloven. Zij moest de mensen daartoe bij elkaar roepen om het wonder te aanschouwen.
Maar stel dat ze dat niet had gedaan. Nadat ze haar geloof jarenlang verborgen had gehouden, was het vast wel eng om langs de huizen te gaan en het iedereen te vertellen! Heb je ooit het gevoel gehad dat je je mond open moest doen, maar het eng vond? Over je geloof praten kan moeilijk zijn! Stel dat Abish zich op de achtergrond gehouden had en gehoopt had dat er vanzelf mensen zouden komen kijken. Of dat iemand anders iets zou zeggen.
Dan zou er niemand zijn geweest die had gezien hoe koning Lamoni, de koningin en zijn dienstknechten voor dood op de grond lagen en niemand die getuige was geweest van hun wonderbaarlijke herstel. Ze zouden koning Lamoni, de koningin en Ammon niet het evangelie hebben horen prediken.
Maar goed dat ze zich niet op de achtergrond hield. In plaats daarvan ‘snelde zij van huis tot huis en maakte het bekend aan het volk’ (Alma 19:17; cursivering toegevoegd). Ze had een getuigenis van de Heer en ze liet zich niet door angst tegenhouden. Ze wachtte niet tot iemand anders iets zou zeggen. Toen ze de kans kreeg, aarzelde ze niet — ze snelde! Abish handelde en de Heer zegende haar: ze maakte mee dat velen van haar volk tot het evangelie bekeerd werden (zie Alma 19).
Naar de wereld luisteren?
‘[Jezus] zei: Kom!’ En Petrus zat in het schip en hij liep niet op het water om bij Jezus te komen (niet bestaande versie van Mattheüs 14:29).
Petrus was een visser en hij wist veel van boten. Petrus wist bijvoorbeeld dat je, als er een storm op het meer woedt, in de boot blijft. Hij wist dat mensen die op het water gaan staan er dwars doorheen zakken. Kun je je voorstellen wat hij dacht toen hij Christus op het water zag lopen?
Maar stel dat hij in de boot was gebleven. Iedereen weet dat mensen niet op water kunnen lopen. Stel dat Petrus alleen had gedacht aan wat de wereld ‘wist’. Soms lijken de leringen van Christus en zijn profeten haaks te staan op wat de wereld zegt. En het is makkelijk om naar de wereld te luisteren en haar te geloven. Stel dat Petrus tegen Christus had gezegd dat op water lopen onwetenschappelijk en onlogisch is. Stel dat Petrus te bang was geweest om uit de boot te stappen en naar Christus toe te lopen …
Hij zou dan een ongelooflijke ervaring met de Meester zijn misgelopen. Hij zou een kans hebben gemist om zijn geloof te versterken, en hij zou in de toekomst, als hij vastberadenheid nodig had, misschien aan zijn geloof getwijfeld hebben. Maar goed dat Petrus niet in de boot bleef. Ondanks de golven, de storm en zijn ervaring op het meer, wilde Petrus uit de boot klimmen en naar Christus toelopen. Ondanks alles wat de wereld ‘wist’, liep Petrus op het water. Zelfs toen hij wankelde, greep Christus hem vast (zie Mattheüs 14:28–31).
Ik? Een superheld?
Jij bent hier naartoe gezonden om de superheld van jouw leven vol actie te worden! Dat betekent niet iedere dag uit ontploffende gebouwen springen of in vluchtauto’s rijden. Het betekent keuzen maken, tot actie overgaan en voorwaarts streven.
De Heer leert ons dat we ‘ijverig werkzaam [moeten] zijn voor een goede zaak.’ Hij zegt niet precies wat die goede zaak moet zijn, maar in plaats daarvan wil hij dat wij ‘vele dingen uit eigen vrije wil doen en veel gerechtigheid tot stand brengen’ (Leer en Verbonden 58:27). Dat betekent dat Hij erop vertrouwt dat je zelf keuzen kunt maken en kunt beslissen hoe je gerechtigheid tot stand zult brengen. Vaak komt er hulp, nadat we geloof geoefend en de eerste stappen genomen hebben.
De Heer kan ons altijd leiden als we dat nodig hebben, maar als je weigert zelf te handelen en voorwaarts te streven, en van God verwacht dat hij je ieder dingetje voorschrijft, ben je een ‘trage en geen verstandige dienstknecht’ (zie Leer en Verbonden 58:26). En wie wil nou een trage dienstknecht zijn als je een superheld kunt zijn?