Oni Go ujrzeli
Ci ludzie na własne oczy ujrzeli zmartwychwstałego Zbawiciela, i my także możemy być świadkami Chrystusa na swój sposób.
On zmartwychwstał — Greg K. Olsen, nie można kopiować
Czy możecie sobie wyobrazić, jak by to było być naocznym świadkiem zmartwychwstałego Zbawiciela? Ogromna liczba ludzi za czasów Jezusa nie musiała się nad tym zastanawiać, oni naprawdę byli naocznymi świadkami zmartwychwstałego Zbawiciela. Pisma święte zawierają historie ludzi, którym ukazał się zmartwychwstały Pan, w Nowym Testamencie odnotowano co najmniej dwanaście takich przypadków, a w Księdze Mormona kilka. Doświadczyli oni jednego z największych cudów w dziejach świata — otóż Jezus Chrystus przezwyciężył śmierć i umożliwił nam wszystkim ponowne życie. Czyż to nie wspaniałe?
A zatem, co dokładnie oznacza bycie świadkiem Chrystusa? Prześledźmy kilka przykładów z pism świętych i zastanówmy się, w jaki sposób my również możemy być świadkami Chrystusa, nie widząc Go fizycznie.
Maria Magdalena
Maria Magdalena była pierwszym świadkiem. W niedzielę wczesnym rankiem po Ukrzyżowaniu Maria Magdalena udała się do grobu z kilkoma innymi kobietami, aby namaścić ciało Pana. Gdy dostrzegła pusty grób, zapłakała. Ktoś podszedł do niej od tyłu i zapytał: „Niewiasto, czemu płaczesz?”. Wyobraźcie sobie jej zdziwienie, gdy ujrzała zmartwychwstałego Jezusa (zob. Ew. Jana 20:1–18).
Dwaj uczniowie w drodze do Emaus
W drodze do Emaus — Jon McNaughton
Dwaj uczniowie Jezusa, Kleofas i Łukasz, zmierzali do Emaus, gdy wnet przyłączył się do nich nieznajomy. Początkowo nie rozpoznali swojego nowego towarzysza, ale gdy ten podczas wspólnego posiłku rozłamał chleb, ich oczy otworzyły się i rozpoznali w nim Zbawiciela. I rzekli do siebie: „Czyż serce nasze nie pałało w nas […]?”, zastanawiając się nad uczuciem, które im towarzyszyło, gdy przebywał z nimi przez ten cały czas (zob. Ew. Łukasza 24:13–34).
Dziesięciu Apostołów
Spójrzcie na Moje ręce i stopy — Harry Anderson
Ci dwaj uczniowie, którzy podróżowali do Emaus z Chrystusem, powrócili do Jerozolimy i opowiedzieli dziesięciu Apostołom o swoim doświadczeniu. Kiedy tak opowiadali, Zbawiciel ukazał się Swoim Apostołom, mówiąc: „Spójrzcie na ręce moje i nogi moje, że to Ja jestem. Dotknijcie mnie i popatrzcie: Wszak duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam” (zob. Ew. Łukasza 24: 36–41, 44–49).
Apostoł Tomasz
Obraz Tomasza — Brian Call
Apostoł Tomasz nie był obecny, gdy Zbawiciel po raz pierwszy objawił się pozostałym Apostołom, tak więc nie wierzył, że Chrystus został wskrzeszony. Tydzień później Chrystus ponownie ukazał się Apostołom. Tym razem Tomasz był z nimi, a gdy ujrzał Chrystusa, wnet uwierzył, że Pan zmartwychwstał. Zbawiciel upominając Tomasza, że aby uwierzyć, musiał najpierw zobaczyć, rzekł: „Że mnie ujrzałeś, uwierzyłeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli” (zob. Ew. Jana 20:24–29).
Jedenastu Apostołów nad Morzem Tyberiadzkim
Zmartwychwstały Chrystus nad Morzem Tyberiadzkim — David Lindsley
Niedługo po Zmartwychwstaniu kilku Apostołów udało się na połów ryb na Morzu Tyberiadzkim, ale nie dopisywało im szczęście. Następnego dnia rano Zbawiciel ukazał się im i poradził, aby zapuścili sieć po prawej stronie łodzi. I gdy tak zrobili, złapali tyle ryb, że nie mogli wyciągnąć sieci! Po wspólnie spożytym posiłku Zbawiciel nauczał ich o znaczeniu służby bliźnim, mówiąc: „[Paście] owieczki moje”. Apostołowie spędzili resztę swojego życia, nauczając ludzi o Chrystusie, a w niektórych przypadkach nawet poświęcili swoje życie dla służby (zob. Ew. Jana 21:1–22).
Nefici w starożytnej Ameryce
Jeden Pasterz — Howard Lyon
W czasie Ukrzyżowania starożytna Ameryka uległa zniszczeniu wskutek trzęsień ziemi, pożarów i innych klęsk żywiołowych, natomiast zalegająca przez trzy dni ciemność zwiastowała śmierć Zbawiciela. Potem Chrystus zstąpił z nieba i udał się do rzeszy liczącej 2500 ludzi, zgromadzonej wokół świątyni Bountiful. Zachęcił ich, aby dotknęli ran w Jego dłoniach, stopach i boku, wygłosił kazanie, a następnie błogosławił każde z dzieci Nefitów. Następnego dnia zebrało się jeszcze więcej osób, a Zbawiciel przystępował do nich i nauczał. Ostatecznie uczniowie Jezusa utworzyli Kościół Chrystusa, a Nefici zdobyli tak potężne świadectwo, że oni i Lamanici nawrócili się do Pana (zob. 3 Nefi 11–18; zob. także 3 Nefi 8–10; 4 Nefi 1).
Świadkowie dawniej i teraz
Chrystus ukazał się także wielu innym ludziom, w tym kilku kobietom, które przyszły do grobu, aby pomóc Marii Magdalenie namaścić ciało Chrystusa, grupie ponad 500 mężczyzn, Jakubowi i Pawłowi (zob. Ew. Mateusza 28:9; Dzieje Apostolskie 9:4–19; I List do Koryntian 15:6–7; zob. także 3 Nefi 19; 26:13).
Może i nie mamy możliwości bycia naocznymi świadkami Zbawiciela jak ci ludzie, ale to nie oznacza, że nie możemy być nimi wcale. Możemy osobiście poszukiwać Zbawiciela, tak jak Maria, kiedy udała się do grobu, zgłębiając wiedzę o Nim. Albo możemy wykazać się wiarą w Niego, dotrzymując przykazań i podążając za radami proroków. Bądź rozpoznać błogosławieństwa Zbawiciela w swoim życiu, jak dwaj uczniowie idący do Emaus. W tym okresie wielkanocnym zastanówmy się nad tym, co oznacza bycie świadkiem Chrystusa. Ci, którzy widzieli zmartwychwstałego Chrystusa na własne oczy, byli dosłownie Jego świadkami, ale nie jest to jedyny sposób, aby świadczyć o Nim w naszym życiu.