ปกป้องศาสนจักร
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในเมืองบาเดิน-เวอร์ทเทมแบร์ก เยอรมนี และรัฐยูทาห์ สหรัฐอเมริกา
“ฉันเป็นสมาชิกของศาสนาจักรของพระเยซูคริสต์ ฉันรู้ซิว่าฉันคือใคร ฉันรู้แผนพระ” (หนังสือเพลงสำหรับเด็ก, 48)
การประชุมศาสนจักรครั้งแรกของอีสตันในเยอรมนีเพิ่งเลิก เขาคิดว่ามันคงแตกต่างแน่ๆ แต่กลับเหมือนโบสถ์ที่เขาเคยอยู่ในสหรัฐมาก เพียงแค่ที่นี่เขาได้สวมหูฟังเพื่อฟังคำพูดที่แปลเป็นภาษาอังกฤษ
คุณพ่อกับคุณแม่เริ่มคุยกับครอบครัวที่นั่งอยู่ด้านหลังพวกท่าน ดูเหมือนพวกเขามีลูกชายคนหนึ่งรุ่นเดียวกับเขา!
“นี่ครอบครัวฟินอตโต” คุณแม่บอกอีสตัน “กีอานมาร์โกจะเรียนชั้นเดียวกับลูกที่โรงเรียน”
“เยี่ยมเลย!” อีสตันยิ้มให้กีอานมาร์โก ชื่อของเขาฟังเหมือน “จอห์น” กับ “มาร์ก” ผสมกัน—แล้วลงท้ายด้วยตัวโอ “นายมาจากไหน”
กีอานมาร์โกยิ้มตอบ “เรามาจากอิตาลี แต่เราเพิ่งย้ายมาจากจีน”
“ว้าว!” อีสตันพูด “ฉันไม่เคยไปจีน”
วันต่อมาอีสตันไปโรงเรียนใหม่ของเขา เขาประหม่าเล็กน้อย แต่จากนั้นเขาเห็นกีอานมาร์โกโบกมือให้เขาจากอีกด้านหนึ่งของห้องเรียน อย่างน้อยเขาก็มีเพื่อนคนหนึ่งแล้ว มีเด็กๆ จากทั่วโลกในชั้นของเขา บางทีเขาอาจจะชอบโรงเรียนนี้ก็ได้
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ!” ครูยิ้มให้ทุกคน “ครูชื่ออัลบาโนนะคะ ใครพอจะบอกครูได้บ้างว่า อัตลักษณ์ หมายถึงอะไร”
เด็กผู้หญิงคนหนึ่งยกมือ “หมายถึงคนที่คุณเป็น สิ่งที่สำคัญต่อคุณมากที่สุด”
“ถูกต้อง!” ครูอัลบาโนกล่าว “งั้นเรามาทำความรู้จักกันดีกว่า อะไรบ้างที่เป็นอัตลักษณ์ส่วนหนึ่งของพวกหนู อะไรทำให้หนูเป็น หนู”
“หนูชอบวีดิโอเกมค่ะ!” เด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่แถวหน้าตอบ ครูอัลบาโนยิ้มและเขียนคำว่า งานอดิเรก บนกระดาน “อะไรอีกคะ”
กีอานมาร์โกยกมือ “ผมมาจากอิตาลี” ครูอัลบาโนพยักหน้าและเขียนคำว่า ประเทศ
อีสตันพยายามคิดจะพูดบางอย่าง “ผมไปโบสถ์” เด็กผู้ชายที่อยู่หลังห้องพูด
“นั่นเป็นคำตอบที่ดี!” อีสตันคิด “ฉันควรพูดประโยคนั้น”
มีคนหัวเราะ จากนั้นเด็กหลายคนก็หัวเราะ อีสตันมองกีอานมาร์โกแบบงงๆ กีอานมาร์โกดูงงๆ ด้วย พวกเขาจะหัวเราะทำไม
เมื่อกลับถึงบ้าน อีสตันเล่าให้คุณแม่ฟังว่าเกิดอะไรขึ้น
คุณแม่ขมวดคิ้ว “บางคนไม่เข้าใจว่าทำไมศาสนจักรสำคัญ พวกเขาคิดว่าเหลวไหลไร้สาระ”
“อ้อ” อีสตันพูด เขาไม่ได้คิดว่าศาสนจักรเป็นเรื่องเหลวไหลไร้สาระเลย
ไม่กี่สัปดาห์ต่อมา ครูอัลบาโนขอให้นักเรียนทำการนำเสนอกับผู้ปกครองเกี่ยวกับอัตลักษณ์ของครอบครัวพวกเขา
“เราจะทำโครงการอะไรดี” คุณแม่ถามขณะพวกเขาจัดโต๊ะอาหาร
อีสตันนึกถึงตอนที่นักเรียนในชั้นหัวเราะ “ผมคิดว่าเราน่าจะนำเสนอเกี่ยวกับศาสนจักร” อีสตันตอบ
คุณแม่ยิ้ม “นั่นเป็นความคิดที่ดี”
“และกีอานมาร์โกกับซิสเตอร์ฟินอตโตจะนำเสนอกับเราได้ไหมครับ”
“ความคิดนั้นดี แม่จะโทรหาพวกเขาหลังอาหารเย็น”
วันรุ่งขึ้นกีอานมาร์โกกับซิสเตอร์ฟินอตโตมาหาเรา ตอนแรกพวกเขาพูดถึงสิ่งที่คิดว่าสำคัญที่สุดเกี่ยวกับศาสนจักร คุณแม่จดความคิดทั้งหมดของพวกเขาไว้ในสมุด จากนั้นพวกเขาจึงนำบอร์ดมา หาภาพพระเยซู ศาสดาพยากรณ์ และพระวิหารแล้วติดไว้ที่บอร์ด
ในที่สุดก็ถึงเวลานำเสนอ อีสตันยืนหน้าชั้นกับกีอานมาร์โกและคุณแม่ของพวกเขา เขาสูดลมหายใจลึกๆ
“เราเป็นสมาชิกศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้าย” เขาเริ่ม พวกเขาแต่ละคนผลัดกันอธิบายหลายเรื่องเกี่ยวกับศาสนจักร กีอานมาร์โกพูดเรื่องพระคัมภีร์ คุณแม่พูดเรื่องศาสดาพยากรณ์ ซิสเตอร์ฟินอตโตพูดเรื่องการสังสรรค์ในครอบครัว อีสตันพูดเรื่องบัพติศมา ทุกอย่างยอดเยี่ยมมาก!
อีสตันรู้สึกดีมากเมื่อพวกเขาจบการนำเสนอ ไม่มีใครหัวเราะ—ดูเหมือนเด็กๆ จะชอบ! เขาดีใจที่ได้แบ่งปันเรื่องสำคัญบางเรื่องกับชั้นเรียนของเขา เขายิ้ม เขารู้จักอัตลักษณ์ของเขา เขาเป็นลูกของพระผู้เป็นเจ้า!