ทุกคนต้องการเพื่อน

ทิม โอเวอร์ตัน

รัฐแอริโซนา สหรัฐอเมริกา

ภาพประกอบโดย อัลเล็น การ์นส์

ผมมาถึงประตูโบสถ์โดยมีความคิดที่ชัดเจนว่า “ถ้าผมไม่เจอเพื่อนที่โบสถ์วันนี้ ผมจะไม่กลับมาอีก” ก่อนหน้านี้ผมเคยเข้าร่วมการประชุมกับเพื่อนคนหนึ่งสองสามครั้ง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเข้าร่วมในฐานะผู้สนใจด้วยตัวผมเองและ เพื่อ ตัวผมเอง ผมรู้สึกว่าผมต้องเข้าร่วมศาสนจักร แต่ผมกลัวและกังวลหลายเรื่อง

เมื่อผมเข้าไปในโบสถ์ ชายหนุ่มคนหนึ่งทักทายผม เขายิ้มกว้างและจับมือทักทายอย่างจริงใจ เขาแนะนำตัวว่าชื่อเดน แม็คคาร์ทนีย์ ผมเคยเห็นเดนเมื่อเขามาคัดตัวเข้าทีมฟุตบอลมหาวิทยาลัยที่ผมเล่นให้ ความวิตกกังวลของผมหายไปเมื่อเขาชวนผมไปนั่งด้วยระหว่างการประชุมของศาสนจักร เขาชวนผมไปรับประทานอาหารเย็นที่บ้านพ่อแม่ของเขาหลังจากนั้นด้วย วันนั้นไม่มีโอกาสให้ผมรู้สึกเหงาเลย เดนและครอบครัวของเขาแสดงความมีน้ำใจกับผมและช่วยตอบคำถามของผมหลายข้อ ผมเข้าร่วมศาสนจักรในอีกไม่กี่สัปดาห์ต่อมา

ถ้าเดนไม่เป็นมิตรกับผมวันนั้น ผมคงจะออกจากโบสถ์หลังการประชุมศีลระลึกและไม่มาอีก พลางคิดว่าผมพยายามแล้วแต่แค่ศาสนจักรนั้นไม่เหมาะกับผม แม้ความเป็นมิตรจะสำคัญ แต่การเป็น เพื่อน เกี่ยวข้องมากกว่าการมีไมตรีจิต ความรักและการสนับสนุนของครอบครัวแม็คคาร์ทนีย์สำคัญต่อการเปลี่ยนใจเลื่อมใสของผม

นั่นคือเมื่อ 14 ปีก่อน นับตั้งแต่นั้นผมได้รับใช้งานเผยแผ่เต็มเวลา แต่งงานในพระวิหาร และมีลูกที่น่ารักห้าคน ผมเคยรับใช้เป็นอธิการและประธานสเตคด้วย ผมเคยให้คำปรึกษากับสมาชิกที่เลิกมาโบสถ์เพราะพวกเขารู้สึกโดดเดี่ยวและไม่มีเพื่อนที่โบสถ์ ใจผมชอกช้ำเพราะพวกเขา ผมปรารถนาให้ใครสักคนมีน้ำใจช่วยเหลือคนเหล่านั้นเหมือนครอบครัวแม็คคาร์ทนีย์มีน้ำใจกับผม

ผมขอบพระทัยพระบิดาบนสวรรค์ที่เดนเป็นเพื่อนกับผมวันนั้น ผมหวังว่าเราทุกคนจะกล้าเป็นเพื่อนกับคนที่กำลังสนใจศาสนจักร คนใหม่ หรือคนที่กำลังกลับมา