Lig-on ug Makanunayon diha sa Hugot nga Pagtuo kang Kristo

Ni Elder D. Todd Christofferson

Sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles

Aron magpabilin nga lig-on ug makanunayon diha sa hugot nga pagtuo kang Kristo kinahanglan nga ang ebanghelyo ni Jesukristo modulot sa kasingkasing ug kalag sa tawo.

Sa kasaysayan sa Daang Tugon, mabasa nato ang sunod-sunod nga mga panahon sa dihang ang mga anak ni Israel mitahud sa ilang pakigsaad ni Jehova ug misimba Kaniya ug sa ubang mga panahon sa dihang ilang gibaliwala ang pakigsaad ug misimba og mga dios-dios o ni Baalim.¹

Ang paghari ni Achab mao ang usa sa mga panahon sa apostasiya sa aminahanang gingharian sa Israel. Si propeta Elijah sa usa ka okasyon misulti ni Haring Achab sa pagpundok sa mga tawo sa Israel ingon man usab sa mga propeta o mga pari ni Baal sa Bukid sa Carmelo. Sa dihang ang mga tawo nagpundok na, si Elijah miingon ngadto kanila, “Hangtud kanus-a ba nga magakiangkiang kamo sa taliwala sa duha ka daplin? [o sa laing pagkasulti, “Kanus-a man kamo mohukom?”] kong ang Ginoo Dios man, sumunod kamo kaniya; apan kong si Baal man sumunod kamo kaniya. Ug ang katawhan wala motubag kaniya bisan usa ka pulong.”² Mao nga si Elijah misugo nga siya ug ang mga propeta ni Baal moihaw og gamay nga laking baka ug ibutang kini ibabaw sa kahoy sa ilang tagsa-tagsa ka altar apan “walay kalayo sa ilalum.”³ Dayon, “Managtawag kamo sa ngalan sa inyong dios, ug ako magatawag sa ngalan sa Ginoo: ug ang Dios nga magatubag pinaagi sa kalayo, siya mao ang Dios. Ug ang katawhan nga tanan mingtubag, ug miingon: Maayo kanang pagkasulti.”⁴

Mahinumduman ninyo nga ang mga pari ni Baal nanawag sa ilang dios nga wala diha sulod sa daghang mga oras sa pagpadala og kalayo, apan “walay tingog, wala bisan kinsa nga mitubag.”⁵ Sa dihang turno na ni Elijah, iyang giayo ang naguba nga altar sa Ginoo, mibutang sa kahoy ug sa halad ibabaw niini, ug dayon misugo nga buboan kini og tubig, dili kausa apan tulo ka higayon. Walay duha-duha nga dili siya ni bisan kinsa nga laing gahum sa tawo ang makapasiga niini.

“Ug nahitabo sa panahon na sa paghalad sa kagabhiong halad, nga si Elijah ang manalagna, miduol, ug miingon, Oh Ginoo, ang Dios ni Abraham, ni Isaac, ug ni Israel, himoa nga mahibaloan niining adlawa nga ikaw ang Dios dinhi sa Israel, ug ako imong alagad, ug gibuhat ko kining tanang mga butanga sa imong pulong. …

“Ug ang kalayo sa Ginoo nahulog, ug misunog sa halad nga sinunog, ug sa kahoy, ug sa mga bato, ug sa abug, ug gitilap ang tubig nga dinha sa kanal.

“Ug sa pagkakita sa katawhang tanan niana, giduko ang ilang mga nawong: ug sila nanag-ingon: Ang Ginoo siya mao ang Dios; ang Ginoo mao siya ang Dios.”⁶

Karon si Elijah moingon:

Bisan ang Dios, ang atong Langitnong Amahan, anaa, o wala Siya, apan kon Siya anaa, simbaha Siya.
Bisan si Jesukristo mao ang Anak sa Dios, ang nabanhaw nga Manunubos sa katawhan, o Siya dili, apan kon Siya mao, sunda Siya.
Bisan ang Basahon ni Mormon mao ang pulong sa Dios, o dili, apan kon kini mao, dayon “paduol sa Dios pinaagi sa [pagtuon ug] pagsunod sa iyang mga lagda.”⁷
Bisan si Joseph Smith nakakita ug nakigsulti uban sa Amahan ug sa Anak nianang adlaw sa tingpamulak niadtong 1820, o wala, apan kon tinuod, nan sunda ang mapanagnaong nga manto, lakip sa mga yawe sa pagbugkos nga ako, si Elijah, mihatag ngadto kaniya.

Sa labing bag-o nga kinatibuk-ang komperensya si Presidente Russell M. Nelson mipahayag: “Dili na kamo kinahanglan maghunahuna kon unsa ang kamatuoran [tan-awa sa Moroni 10:5]. Dili na kamo maghunahuna kinsa ang inyong luwas nga masaligan. Pinaagi sa personal nga pagpadayag, makadawat kamo sa inyong kaugalingon nga pagsaksi nga ang Basahon ni Mormon mao ang pulong sa Dios, nga si Propeta Joseph Smith usa ka propeta, ug nga kini ang Simbahan sa Ginoo. Bisan kon unsa man ang isulti o buhaton sa uban, walay bisan kinsa ang makapawala sa pagsaksi nga midala ngadto sa inyong kasingkasing ug hunahuna kon unsa ang kamatuoran.”⁸

Sa dihang si Santiago misaad nga ang Dios “nagpanghatag ngadto sa tanang mga tawo sa madagayaon gayud” kinsa nagtinguha sa Iyang kaalam,⁹ siya mipasidaan:

“Hinoon kinahanglan nga mangayo siya uban sa pagtuo, sa walay pagduha-duha. Kay siya nga nagaduha-duha, sama sa balud sa dagat nga ginahandus ug ginakusokuso sa hangin.

“Ayaw ipadahum sa maong tawo nga siya adunay madawat gikan sa Ginoo.

“Siya nga maoy tawong tagurhag panghunahuna nga mabalhinon sa tanan niyang mga paagi.”¹⁰

Ang atong Manluluwas, sa laing bahin, mao ang perpekto nga ehemplo sa pagkalig-on. Miingon siya, “Wala ako pasagdi nga mag-inusara, kay sa kanunay ginabuhat ko man ang makapahimuot kaniya.”¹¹ Ikonsiderar kini nga mga paghulagway gikan sa mga kasulatan sa mga lalaki ug sa mga babaye kinsa, sama sa Manluluwas, lig-on ug makanunayon:

Sila “nakabig ngadto sa tinuod nga hugot nga pagtuo; ug sila dili gayud mobiya niini, kay sila mga malig-on, ug makanunayon, ug dili matarug, andam uban sa tanan nga kakugi sa paghupot sa mga sugo sa Ginoo.”¹²

“Ang ilang mga hunahuna mga lig-on, ug sila mibutang sa ilang pagsalig diha sa Dios sa kanunay.”¹³

“Ug tan-awa, kamo nasayud sa inyong mga kaugalingon, kay kamo nakasaksi niini, nga kutob kanila nga gidala ngadto sa kasayuran sa kamatuoran … nga lig-on ug makanunayon sa hugot nga pagtuo, ug sa butang diin sila nahimo nga gawasnon.”¹⁴

“Ug milahutay sila sa pagpaminaw sa pagtulun-an gikan sa mga apostoles, ug milahutay sila sa pagpakig-ambitay uban kanila sa pagpikaspikas sa tinapay, ug sa mga pag-ampo.”¹⁵

Sa pagpatunhay sa kalig-on ug pagkamakanunayon sa pagtuo kang Kristo magkinahanglan nga ang ebanghelyo ni Jesukristo modulot sa kasingkasing ug kalag sa usa ka tawo, nagpasabut nga ang ebanghelyo mahimong dili lamang usa sa daghang mga impluwensya sa kinabuhi sa tawo apan ang makahuluganong pagtutok sa iyang kinabuhi ug kinaiya. Ang Ginoo miingon:

“Hatagan ko usab kamo sa usa ka bag-o nga kasingkasing, ug ang usa ka bag-ong espiritu igabutang ko sa sulod ninyo: kuhaon ko ang batoon nga kasingkasing gikan sa inyong unod.

“Ug igabutang ko ang akong Espiritu sa sulod ninyo, ug palakton ko kamo sa akong kabalaoran, ug kamo magabantay sa akong mga tulumanon, ug magatuman kanila.

“Ug … kamo mahimong akong katawhan, ug ako mahimo nga inyong Dios.”¹⁶

Mao kini ang pakigsaad nga atong gihimo pinaagi sa atong bunyag ug mga ordinansa sa templo. Apan ang uban wala pa makadawat sa hingpit sa ebanghelyo ni Jesukristo nganha sa ilang mga kinabuhi. Bisan og, sama sa gisulti ni Pablo, sila “gilubong uban ni [Kristo] pinaagi sa bunyag,” nawala gihapon gikan nila ang bahin nga “maingon nga si Kristo gibanhaw gikan sa mga patay … , kita usab … managgawi diha sa [usa] kabag-o sa kinabuhi.”¹⁷ Ang ebanghelyo wala pa mohatag og kahulugan niini. Wala pa sila masentro diha kang Kristo. Sila mapilion mahitungod sa mga doktrina ug mga sugo nga ilang sundon ug asa ug kanus-a sila moalagad sa Simbahan. Pinaagi sa pagtandi, ang pagtuman sa ilang mga pakigsaad nga walay pagkasayop nga kadtong “kinsa pinili sumala sa pakigsaad”¹⁸makalikay nga mailad ug magpabilin nga lig-on diha sa pagtuo ni Kristo.

Kadaghanan nato makakita sa atong kaugalingon niining duha ka nagkalahi nga sitwasyon tali sa nadasig nga moapil sa mga tulumanon sa ebanghelyo tungod sa sosyal nga mga konsiderasyon apan mapakaaron-ingnon sa pagbuhat sa mga butang nga may kalabutan sa ebanghelyo ug sa laing bahin ang hingpit nga paglambo sa Kristohanon nga pasalig ngadto sa kabubut-on sa Dios. Niining duha ka nagkalahi nga sitwasyon, ang maayong balita sa ebanghelyo ni Jesukristo mosulod sa atong kasingkasing ug moangkon sa atong kalag. Tingali dili kini mahitabo diha-diha, apan kita kinahanglan nga nagpaingon nianang bulahan nga kahimtang.

Mahagiton kini apan importante nga magpabilin nga lig-on ug makanunayon kon makita nato ang atong kaugalingon nga gihashasan “diha sa hudno sa kasakit,”¹⁹ butang nga moabut dayon o ulahi kanatong tanan dinhi sa pagka-mortal. Kon walay Dios, kining malisud nga mga kasinatian makahimo og ingon sa walay paglaum, ug gani kanunay nga kasuko. Uban sa Dios, ang kahupayan mopuli sa kasakit, kalinaw mopuli sa kasamok, ug paglaum mopuli sa kasubo. Ang pagpabilin nga lig-on diha sa hugot nga pagtuo kang Kristo makahatag sa Iyang makapatunhay nga grasya, ug suporta.²⁰ Iyang himoon ang pagsulay ngadto sa panalangin ug, sa mga pulong ni Isaias, “paghatag … purongpurong nga bulak nga puli sa abo.”²¹

Akong hisgutan ang tulo ka ehemplo diin ako adunay personal nga kahibalo:

Adunay usa ka babaye kinsa nag-antus sa usa ka makapaluya nga dugay na nga balatian nga nagpadayon bisan pa nga kini gitambalan, sa panalangin sa priesthood, ug pagpuasa ug mga pag-ampo. Bisan pa niana, ang iyang hugot nga pagtuo sa gahum sa pag-ampo ug sa katinuod sa gugma sa Dios alang kaniya wala mawala. Nagpadayon siya kada adlaw (ug usahay kada oras) nga nagserbisyo kon tawagon diha sa Simbahan ug, uban sa iyang bana, nag-atiman sa bag-ong pamilya, nagpahiyom kutob sa iyang mahimo. Ang iyang kalooy alang sa uban importante kaayo kaniya nga nakalig-on sa iyang kaugalingong pag-antus, ug sa kasagaran iyang gikalimtan ang iyang problema pinaagi sa pagpangalagad ngadto sa uban. Nagpadayon siya nga makanunayon, ug ang mga tawo mobati nga malipayon uban kaniya.

Usa ka tawo nga nagdako sa Simbahan, nag-alagad isip usa ka full-time nga misyonaryo, ug naminyo sa usa ka matahum nga babaye natingala sa dihang ang pipila sa iyang mga igsoon nagsugod sa pagsulti og dili maayo bahin sa Simbahan ug ni Propeta Joseph Smith. Paglabay sa panahon mibiya sila sa Simbahan ug naningkamot sa pagdani kaniya nga mosunod. Ingon nga maoy mahitabo kanunay sa maong mga sitwasyon, sila miataki kaniya gamit ang mga artikulo, mga podcast [rekording] ug mga video nga hinimo sa mga kaaway, kadaghanan kanila mga nangasuko nga kanhi mga miyembro sa Simbahan. Ang iyang mga igsoon mitamay sa iyang tinuhoan, nagsulti kaniya nga siya inosente ug nasaag. Wala siyay mga tubag sa ilang tanang mga pamahayag, ang iyang hugot nga pagtuo nagsugod sa pagkahuyang ubos sa walay hunong nga oposisyon. Naghunahuna siya kon mohunong ba siya sa pagsimba. Nakigsulti siya sa iyang asawa. Nakigsulti siya sa mga tawo nga iyang gisaligan. Nag-ampo siya. Samtang siya namalandong niining malisud nga emosyonal nga kahimtang, nakahinumdom siya sa mga okasyon sa dihang siya mibati sa Espiritu Santo ug nakadawat og pagsaksi sa kamatuoran pinaagi sa Espiritu. Nakahukom siya, “Kon ako magmatinuoron sa akong kaugalingon, kinahanglan nga akong dawaton nga ang Espiritu mitandog kanako makadaghan ug ang pagpamatuod sa Espiritu tinuod.” Nabag-o pag-usab ang iyang pagbati sa kalipay ug kalinaw nga iyang gi-ambitan uban sa iyang asawa ug mga anak.

Ang usa ka bana ug asawa kinsa makanunayon ug malipayong misunod sa tambag sa Kaigsoonan sa ilang mga kinabuhi nagmasulub-on tungod sa kalisud nga ilang nasinati sa pagbaton og mga anak. Nakagasto sila og daghang kwarta sa pagpakonsulta sa hanas nga medikal nga mga propesyunal ug, paglabay sa panahon, gipanalanginan sila og usa ka anak nga lalaki. Hinoon, subo kaayo, human sa mga usa ka tuig lamang, ang bata nabiktima sa usa ka aksidente nga walay usa nga matudlo nga maoy sad-an apan nga siya nahimong semicomatose, nga dunay dakong kadaot sa utok. Nakadawat siya sa labing maayong pag-atiman, apan ang mga doktor dili makatagna sa iyang mahimong kondisyon sa umaabut. Ang bata nga gipaningkamutan ug giampo pag-ayo nga matawo sa kalibutan mora og gikuha ra usab, ug wala masayud kon siya mabalik pa ba kanila. Nakigbisog sila karon sa pag-atiman sa kritikal nga mga panginahanglan sa ilang anak samtang naghimo sa ilang ubang mga responsibilidad. Niining grabe nga malisud nga higayon, sila miduol ngadto sa Ginoo. Nagsalig sila sa “kalan-on matag adlaw” nga ilang nadawat gikan Kaniya. Gitabangan sila sa maloloy-ong mga higala ug pamilya ug nalig-on sa mga panalangin sa priesthood. Nagkasuod sila pag-ayo sa usag usa, ang ilang panag-uban tingali mas milig-on ug mas kompleto kay sa lain pang paagi.

Niadtong Hulyo 23, 1837, ang Ginoo mihatag og pagpadayag ngadto sa kanhi Presidente sa Korum sa Napulog Duha, nga si Thomas B. Marsh. Kini naglangkob sa mosunod:

“Ug pag-ampo alang sa imong mga kaigsoonan ang Napulog Duha. Pahimatnguni sila pag-ayo alang ug tungod sa akong ngalan, ug himoa sila nga mapahimatngunan sa ilang tanan nga mga sala, ug pagmatinud-anon diha sa akong atubangan ngadto sa akong ngalan.

“Ug human sa ilang mga pag-antus, ug daghan nga mga kalisdanan, tan-awa Ako, ang Ginoo, mangita kanila, ug kon sila dili magpatig-a sa ilang mga kasingkasing, ug dili mopatikig sa ilang mga liog batok kanako, sila makabig, ug Ako moalim kanila.”²²

Nagtuo ko sa mga baruganan nga gipadayag niini nga mga bersikulo nga magamit natong tanan. Ang mga tintasyon ug mga kalisdanan nga atong nasinati, dugang sa bisan unsang pagsulay nga nakita sa Ginoo nga angay ipahamtang, makagiya ngadto sa atong hingpit nga pagkakabig ug pagkasayo. Apan kini mahitabo, ug mahimo lang kon, kita dili magpatig-a sa atong mga kasingkasing o magpatikig sa atong mga liog batok Kaniya. Kon kita magpabilin nga lig-on ug makanunayon, bisan unsa pay mahitabo, makab-ot nato ang pagkakabig nga maoy tumong sa Manluluwas sa dihang Siya miingon ngadto ni Pedro, “Sa mahibalik na ikaw kanako, lig-una ang imong mga igsoon,”²³ usa ka pagkakabig nga kompleto kaayo nga dili kini mabakwi. Ang gisaad nga pagkaayo mao ang pagkalimpyo ug pagkabalaan sa atong nasamdan sa sala nga kalag, maghimo nato nga usa ka balaan.

Nakahinumdom ko sa tambag sa among inahan: “Kan-a ang inyong mga utan; makaayo kini kaninyo.” Ang atong mga inahan sakto, ug sa konteksto sa pagkamakanunayon sa hugot nga pagtuo, ang “pagkaon sa imong mga utan” mao ang pag-ampo kanunay, mao ang pagbusog sa mga kasulatan kada adlaw, mao ang pag-alagad ug pagsimba sa Simbahan, mao nga takus nga moambit sa sakrament matag semana, mao ang paghigugma sa inyong silingan, ug mao ang pagpas-an sa inyong krus sa pagsunod sa Dios kada adlaw.²⁴

Hinumdumi kanunay ang saad sa maayong mga butang nga moabut, karon ug sa human dinhi, alang niadtong kinsa lig-on ug makanunayon sa hugot nga pagtuo kang Kristo. Hinumdumi ang “kinabuhi nga dayon, ug ang hingpit nga kalipay sa mga santos.”²⁵ “O tanan kamo nga mga putli og kasingkasing, ipataas ang inyong mga ulo ug dawata ang makapahimuot nga pulong sa Dios, ug pagbusog sa iyang gugma; kay kamo makahimo, kon ang inyong mga hunahuna malig-on, sa kahangturan.”²⁶ Sa ngalan ni Jesukristo, amen.