Ayaw Kabalaka
Ni Elder Ronald A. Rasband
Sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles
Moawhag ko, mga kaigsoonan. Oo, nagpuyo kita sa malisud nga panahon, apan kon kita magpabilin sa dalan sa pakigsaad, dili kita kinahanglan nga mabalaka.
Akong idugang ang akong pagsaksi ngadto sa mga mensahe nila ni Presidente Russell M.Nelson ug Elder Quentin Cook nga gihatag pipila ka gutlo lang ang nakalabay sa panag-uyon ug panaghiusa sa Konseho sa Unang Kapangulohan ug sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles. Nasayud ko nga kining mga pagpahibalo nga pagpadayag mao ang hunahuna ug ang kabubut-on sa Ginoo ug mopanalangin ug mopalig-on sa mga indibidwal, mga pamilya ug sa Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw alang sa mga henerasyon nga moabut.
Pipila ka tuig ang milabay, usa sa among mga anak nga babaye nga bag-ong naminyo ug ang iyang bana nangutana ni Sister Rasband ug nako og usa ka importante, makaimpluwensya sa kinabuhi nga pangutana: “Luwas ug maalamon pa ba gihapon nga magkaanak dinhi niining dautan ug makahahadlok nga kalibutan nga atong gipuy-an?”
Karon, kana usa ka importante nga pangutana alang sa mama ug papa nga hunahunaon uban sa ilang minahal nga mga anak nga naminyo. Madungog namo ang kahadlok sa ilang mga tingog ug mibati sa kahadlok sa ilang mga kasingkasing. Ang among tubag kanila walay duha-duha nga “Oo, mas labaw pa sa OK,” samtang among gipakigbahin ang sukaranan nga mga pagtulun-an sa ebanghelyo ug ang among kinasingkasing nga mga impresyon ug mga kasinatian sa kinabuhi.
Ang kahadlok dili bag-o. Ang mga tinun-an ni Jesukristo, nga gikan sa Dagat sa Galilea, nahadlok sa “unos, ug ang mga balud” sa kangitngit sa kagabhion.1 Isip Iyang mga disipulo karon, kita usab adunay mga kahadlok. Ang atong mga single adult mahadlok nga mohimo og mga pasalig sama sa pagminyo. Ang bag-ong mga minyo, sama sa among mga anak, mahadlok nga magkaanak ngadto sa nagkadautan nga kalibutan. Ang mga misyonaryo adunay gikahadlokan nga daghang mga butang, ilabi na sa pagduol og dili mga kaila. Ang mga biyuda mahadlok nga magpadayon nga mag-inusara. Ang mga tin-edyer mahadlok nga dili dawaton; ang mga estudyante sa grade school mahadlok sa ilang unang adlaw sa eskwelahan; ang mga estudyante sa unibersidad mahadlok nga mokuha og test. Mahadlok kita sa kapakyasan, pagsalikway, kasagmuyo, ug sa wala mahibaloi. Mahadlok kita sa mga bagyo, mga linog, ug mga sunog nga moguba sa yuta ug sa atong kinabuhi. Mahadlok kita nga dili mapilian, ug sa laing bahin mahadlok kita nga mapilian. Mahadlok kita nga dili kaayo maayo; mahadlok kita nga dili panalanginan sa Ginoo. Mahadlok kita og kausaban, ug ang atong mga kahadlok modako ngadto sa kalisang. Naapil ba nako ang tanan?
Sukad sa karaang panahon, ang kahadlok mipakunhod sa panglantaw sa mga anak sa Dios. Ganahan kaayo ko sa istorya ni Eliseo sa 2 Mga Hari. Ang hari sa Siria mipadala og dakong panon nga “nangadto sa gabii, ug gilibutan ang siyudad.”2 Ang ilang tumong mao ang pagdakop ug pagpatay ni propeta Eliseo. Atong mabasa:
“Ug sa paghibangon og sayo [sulugoon sa Dios], ug sa nakagula, ania karon, ang usa ka panon lakip ang mga kabayo ug mga carro. Ug ang iyang alagad miingon kaniya, Ah, agalon ko! Unsaon nato paghimo?”3
Mao kadto ang kahadlok nga gisulti.
“Ug si [Eliseo] mitubag, Ayaw kahadlok: kay sila nga ania uban kanato labing daghan kay kanila nga anaa kanila.”4
Apan wala siya mohunong didto.
“Si Eliseo nag-ampo, ug miingon, Ginoo, ako nagaampo kanimo, bukha ang iyang mga mata, aron siya makakita. Ug gibuka sa Ginoo ang mga mata niadtong batan-ong lalaki, ug siya nakakita: ug, ania karon, ang bukid napuno sa mga kabayo ug mga carro nga kalayo nanaglibut kang Eliseo.”5
Kita mahimong aduna o walay carro sa kalayo nga gipadala aron sa pagkuha sa atong mga kahadlok ug pagbuntog sa atong mga demonyo, apan ang leksyon klaro. Ang Ginoo nag-uban kanato, naghunahuna kanato ug nanalangin kanato sa mga paagi nga Siya lamang ang makabuhat. Ang pag-ampo makatawag sa kalig-on ug sa pagpadayag nga atong gikinahanglan aron sa pagsentro sa atong mga hunahuna diha kang Jesukristo ug sa Iyang maulaong sakripisyo. Ang Ginoo nasayud nga adunay mga higayon nga kita mobati og kahadlok. Nakasulay na ako niana ug kamo usab, mao nga ang mga kasulatan adunay daghang tambag sa Ginoo:
“Busa, paglipay, ug ayaw kahadlok.”6
“Paghunahuna ngari kanako sa matag hunahuna; ayaw pagduha-duha, ayaw kahadlok.”7
“Ayaw kahadlok, gagmay nga panon.”8 Ganahan ko sa kalumo sa “gamay nga panon.” Niini nga Simbahan tingali kita dili ingon niana kadaghan nga importanting maka-impluwensya sa kalibutan, apan kon atong ablihan ang atong espirituhanong mga mata, “sila nga ania uban kanato, labing daghan kay kanila nga anaa kanila.”9 Ang atong mahigugmaong Magbalantay, nga si Jesukristo, nagpadayon, “Tuguti nga ang yuta ug impyerno maghiusa sa pagbatok kaninyo, kay kon kamo gitukod diha sa akong lig-on nga sukaranan, sila dili makabuntog.”10
Sa unsa nga paagi nga ang kahadlok mawala? Alang sa batan-ong lalaki, siya nagbarug tupad ni Eliseo, nga usa ka propeta sa Dios. Kita aduna nianang sama nga saad. Kon kita maminaw ni Presidente Russell M. Nelson, kon kita mopatalinghug sa iyang tambag, kita nagbarug uban sa propeta sa Dios. Hinumdumi ang mga pulong ni Joseph Smith: “Ug karon, human sa daghan nga mga pagpamatuod nga gihatag mahitungod kaniya, kini mao ang pagpamatuod, ang katapusan sa tanan, nga kami naghatag kaniya: Nga siya buhi!”11 Si Jesukristo buhi. Ang atong gugma alang Kaniya ug sa Iyang ebanghelyo makapawala sa kahadlok.
Ang atong tinguha nga “makabaton kanunay sa iyang Espiritu”12 uban kanato mopadaplin sa kahadlok alang sa mas mahangturong panglantaw sa atong mortal nga kinabuhi. Mipasidaan si Presidente Nelson, “Apan sa umaabut nga mga adlaw, dili na posible ang espirituhanong pagsugakod kon wala ang giya, direksyon, ug makahupay nga impluwensya sa Espiritu Santo.”13
Ang Ginoo miingon, kabahin sa mga kastigo nga moabut sa yuta ug makapatig-a sa mga kasingkasing sa kadaghanan, “Ang akong mga tinun-an magbarug sa balaan nga mga dapit, ug dili mabalhin.”14
Ug dayon kining balaan nga tambag: “Ayaw kabalaka, kay, kon kining tanan nga mga butang mahinabo, kamo masayud nga ang mga saad nga nabuhat nganha kaninyo matuman.”15
Barug sa balaan nga mga dapit—ayaw kabalaka—ug ang mga saad matuman. Tan-awon nato ang matag usa niini kalabut sa atong mga kahadlok.
Una, barug diha sa balaan nga mga dapit. Kon kita magbarug sa balaan nga mga dapit—sa atong matarung nga mga panimalay, sa gipahinungod nga mga balay-tigumanan [chapels], sa atong gipahinungod nga mga templo—mabati nato ang Espiritu sa Ginoo nga nag-uban kanato. Makita nato ang mga tubag sa mga pangutana nga nakahasol kanato o sa kalinaw sa yano nga pagbaliwala kanila. Kana mao ang Espiritu nga naglihok. Kining sagrado nga mga dapit sa gingharian sa Dios sa yuta nagtawag sa atong balaang pagtahud, sa atong pagtahud sa uban, sa atong labing maayo nga mga kaugalingon sa pagtuman sa ebanghelyo, ug sa atong mga paglaum sa pagbaliwala sa atong mga kahadlok ug magtinguha sa makaayo nga gahum ni Jesukristo pinaagi sa Iyang Pag-ula.
Walay dapit ang kahadlok dinhi niining balaang mga dapit sa Dios o sa mga kasingkasing sa Iyang mga anak. Ngano? Tungod sa gugma. Ang Dios nahigugma kanato—kanunay—ug kita nahigugma Kaniya. Ang atong gugma sa Dios makigbatok sa tanang kahadlok, ug ang Iyang gugma anaa sa balaang mga dapit. Hunahunaa kini. Kon kita walay siguro sa atong mga pasalig ngadto sa Ginoo, kon kita mosimang gikan sa Iyang dalan paingon sa kinabuhing dayon, kon kita mokwestyon o magduha-duha sa atong pagkaimportante sa Iyang balaan nga plano, kon kita motugot sa kahadlok nga moabli sa pultahan sa iyang tanang mga kauban—ang pagkawala sa paglaum, kasuko, kahigawad, kasagmuyo—ang Espiritu mobiya kanato, ug kita wala ubani sa Ginoo. Kon kamo nasayud kon unsa kini mahisama, kahibalo mo nga kini dili maayong dapit nga adtoan. Sa pagtandi, kon kita magbarug sa balaan nga mga dapit, mabati nato ang gugma sa Dios, ug “ang hingpit nga gugma mosalikway sa tanan nga kahadlok.”16
Ang sunod nga saad mao ang “Ayaw kabalaka.”17 Bisan unsa pa kadautan ug kaguliyang sa kalibutan, gisaaran kita sa atong inadlaw nga pagkamatinud-anon kang Jesukristo sa “kalinaw sa Dios, nga lapaw sa tanang pagpanabut.”18 Ug kon si Kristo moabut sa tanang gahum ug himaya, ang dautan, rebelyon, ug ang inhustisya matapos.
Dugay na, si Apostol Pablo nanagna sa atong panahon, nag-ingon ngadto sa batan-ong Timoteo:
“Apan sabta kini, unya sa kaulahiang mga adlaw managpangabut ang mga panahon nga malisud.
“Kay ang mga tawo unya magamahigugmaon man sa ilang kaugalingon, mga hinapi, tigpagawal, hambugiro, tampalasan, masukihon sa mga ginikanan, walay igabalus, dili diosnon,…
“… nga nagahigugma sa kalipayan inay sa Dios.”19
Hinumdumi, “sila nga ania uban kanato” sa duha ka bahin sa tabil, kadtong nahigugma sa Ginoo uban sa ilang tibuok kasingkasing, gahum, hunahuna, ug kusog, “mas labing daghan kay kanila nga anaa kanila.”20 Kon kita aktibong mosalig sa Ginoo ug sa Iyang mga pamaagi, kon kita anaa apil sa Iyang buhat, dili kita mahadlok sa dagan sa kalibutan o mabalaka niini. Mohangyo ako kaninyo sa pagsalikway sa kalibutanon nga mga impluwensya ug mga pagpamugos ug tinguhaa ang pagkaespirituhanon sa inyong inadlaw nga kinabuhi. Higugmaa unsay gihigugma sa Ginoo—nga naglakip sa Iyang mga sugo, sa Iyang balaan nga mga balay, sa atong sagrado nga mga pakigsaad uban Kaniya, ang sakrament sa matag adlaw nga Igpapahulay, sa atong pagpakigsulti pinaagi sa pag-ampo—ug kamo dili mabalaka.
Ang katapusang punto: salig sa Ginoo ug sa Iyang mga saad. Nasayud ko nga ang Iyang tanang mga saad matuman. Nasayud ako niini sama sa akong lig-ong pagbarug dinhi sa inyong atubangan niining sagrado nga miting.
Ang Ginoo mipadayag: “Kay sila mga maalamon ug nakadawat sa kamatuoran, ug nakadawat sa Balaan nga Espiritu Santo alang sa ilang paggiya, ug wala malimbongi—sa pagkatinuod Ako moingon nganha kaninyo, sila dili pagaputlon ug ilabay ngadto sa kalayo, apan molahutay niana nga adlaw.”21
Mao nga kita kinahanglan nga dili mabalaka sa kasamok karon, niadtong anaa sa dako ug lapad nga gambalay, niadtong kinsa nagbiay-biay sa matinuoron nga paningkamot ug mahalaron nga pag-alagad ngadto ni Ginoong Jesukristo. Ang pagkamalaumon, kaisug, bisan gugma nga putli nagagikan sa kasingkasing nga wala mabug-ati sa mga kabalaka o kasamok. Si Presidente Nelson, kinsa “malaumon sa umaabut,” mipahinumdom nato, “Kon gusto kitang makaangkon og paglaum nga makaayag sa daghang mga opinyon ug sa mga pilosopiya sa katawhan nga nag-atake sa kamatuoran, kinahanglan makakat-on kita sa pagdawat og pagpadayag.”22
Aron makadawat og personal nga pagpadayag, kinahanglan nga atong iprayoridad ang pagsunod sa ebanghelyo ug sa pag-awhag sa pagkamatinud-anon ug pagkaespirituhanon sa uban ingon man usab sa atong kaugalingon.
Si Spencer W. Kimball mao ang usa sa mga propeta sa akong kabatan-on. Niining miaging pipila ka tuig, human matawag isip usa ka Apostol, akong nakita sa iyang mensahe sa kinatibuk-ang komperensya niadtong Oktubre 1943. Nabug-atan siya sa iyang tawag; nasayud ko unsa ang mobati niana. Si Elder Kimball miingon: “Nagsige ko og hunahuna ug nag-ampo, ug nagpuasa ug nag-ampo. Dihang nagkalahi nga mga hunahuna nga misulod sa akong alimpatakan—ingon og mga tingog nga nag-ingon: ‘Dili ka makahimo niana nga buhat. Dili ka takus. Wala kay abilidad’—ug sa kanunay sa katapusan miabut ang nagmadaugon nga hunahuna: ‘Kinahanglan himoon nimo ang buhat nga gihatag—kinahanglan nga imong himoon ang imong kaugalingon nga makahimo, takus, ug kwalipikado.’ Ug ang gubat nagpadayon.”23
Akong gibati gikan nianang putli og kasingkasing nga pagpamatuod niini nga Apostol kinsa mahimong ika-12 nga Presidente niining gamhanan nga Simbahan. Nakahibalo siya nga kinahanglan nga iyang isalikway ang iyang mga kabalaka “sa paghimo sa buhat nga gihatag kaniya” ug nga siya kinahanglang mosalig sa Ginoo alang sa kusog aron sa paghimo sa iyang kaugalingon nga “makahimo, takus ug kwalipikado.” Mao usab kita. Ang mga gubat magpadayon, apan atubangon nato kini uban sa Espiritu sa Ginoo. Kita “dili makabalaka” tungod kay kon kita magbarug uban sa Ginoo ug magbarug alang sa Iyang mga baruganan ug sa Iyang mahangturong plano, nagbarug kita sa balaan nga dapit.
Karon, unsa man ang mahitungod nianang anak nga babaye ug umagad nga lalaki kinsa nangutana sa kinasingkasing ug mausisahon, gibase sa kabalaka nga pangutana daghang mga tuig na ang milabay? Seryoso nilang gihunahuna ang among panag-istorya, nag-ampo sila ug nagpuasa ug miabut sa ilang kaugalingong mga desisyon. Kalipay alang nila ug kanamo, nga mga apohan, sila gipanalanginan og pito ka matahum nga mga anak samtang sila nagpadayon pinaagi sa hugot nga pagtuo ug gugma.
Moawhag ko, mga kaigsoonan. Oo, nagpuyo kita sa malisud nga panahon, apan kon kita magpabilin sa dalan sa pakigsaad, dili kita kinahanglan nga mabalaka. Mopanalangin ko kaninyo nga samtang inyo kining buhaton, dili kamo mabalaka sa mga panahon diin kita nagpuyo o sa mga kabalaka nga moabut sa inyong dalan. Mopanalangin ko kaninyo nga mopili nga mobarug sa balaan nga mga dapit ug dili mabalhin. Mopanalangin ko ninyo nga motuo sa mga saad ni Jesukristo, nga Siya buhi, ug nga Siya nagtan-aw kanato, nag-atiman nato ug nagbarug tupad nato. Sa pangalan sa atong Ginoo ug Manluluwas, nga si Jesukristo, amen.