Radź się Jezusa Chrystusa

Starszy Kim B. Clark

Siedemdziesiąty

Jeśli radzimy się Jezusa Chrystusa, On pomoże nam żyć według naszych przymierzy i rozwijać nasze powołania jako starszych w Izraelu.

Gdy Jezus szedł drogą niedaleko Kafarnaum¹, a wielki tłum gromadził się wokół Niego, kobieta od dwunastu lat zmagająca się z poważną chorobą wyciągnęła rękę i dotknęła rąbka Jego szaty. Natychmiast została uzdrowiona².

Pisma święte opisują, że gdy Jezus poczuł, że „moc wyszła [z Niego]”³, „zwrócił się do ludu”⁴ i „spojrzał […], aby ujrzeć tę, która to uczyniła”⁵. „Niewiasta, spostrzegłszy, że się nie może ukryć”⁶, „upadła przed nim i wyznała mu całą prawdę”⁷.

Jezus rzekł do niej: „Córko, wiara twoja uzdrowiła cię, idź w pokoju”⁸.

Jezus Chrystus ocalił tę kobietę. Została uzdrowiona fizycznie, ale kiedy Jezus odwrócił się, by na nią spojrzeć, wyznała wiarę w Niego, a On uzdrowił jej serce⁹. Rozmawiał z nią z miłością, zapewnił o Swojej aprobacie i pobłogosławił Swoim pokojem¹⁰.

Bracia, jako posiadacze świętego kapłaństwa jesteśmy zaangażowani w dzieło zbawienia. W zeszłym roku Pan jednoznacznie umieścił kierowanie tym dziełem na barkach starszych w Izraelu¹¹. Otrzymaliśmy natchnione polecenie od Pana, aby pracując z naszymi siostrami, posługiwać w bardziej święty sposób, przyśpieszać gromadzenie Izraela po obu stronach zasłony, tworzyć z naszych domów sanktuaria wiary i nauki ewangelii oraz przygotowywać świat na Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa¹².

Tak jak we wszystkim, Zbawiciel pokazał nam drogę: musimy spoglądać ku Jezusowi Chrystusowi i służyć Mu, tak jak On patrzył na Swego Ojca i służył Mu¹³. Zbawiciel ujął to w następujący sposób, zwracając się do Proroka Józefa:

„Radź mi się w każdej myśli; nie wątp, nie lękaj się.

Patrz na rany, które przebiły mój bok i ślady gwoździ w rękach i stopach; bądź wierny, przestrzegaj moich przykazań, a odziedziczysz królestwo niebieskie”¹⁴.

Podczas życia przed przyjściem na świat Jezus obiecał Swemu Ojcu, że wykona Jego wolę i będzie naszym Zbawicielem i Odkupicielem. Kiedy Ojciec zapytał „Kogóż wyślę?”¹⁵, Jezus odpowiedział:

„Otom jest, wyślij mnie”¹⁶.

„Ojcze, niech się stanie według Twej woli i niech chwała będzie Twoja na zawsze”¹⁷.

Przez całe Swoje doczesne życie Jezus żył według tej obietnicy. Z pokorą, łagodnością i miłością nauczał ludzi doktryny Swojego Ojca i wykonywał dzieło Ojca z mocą i upoważnieniem, jakich Jego Ojciec Mu udzielił¹⁸.

Jezus oddał Ojcu Swoje serce. Powiedział:

„Miłuję Ojca”¹⁹.

„Zawsze czynię to, co się jemu podoba”²⁰.

„Zstąpiłem […] nie aby wypełniać wolę swoją, lecz wolę [Ojca], który mnie posłał”²¹.

Umęczony w ogrodzie Getsemane modlił się tymi słowy: „Wszakże nie moja, lecz twoja wola niech się stanie”²².

Kiedy Pan wzywa starszych w Izraelu, aby „[radzili] się [Go] w każdej myśli” i „[patrzyli] na rany” w Jego zmartwychwstałym ciele, wzywa do stronienia od grzechu i świata oraz do zwrócenia się do Niego, kochania Go i posłuszeństwa Mu. Jest to wezwanie do nauczania Jego doktryny i wykonywania Jego dzieła w Jego sposób. Jest to więc wezwanie, aby całkowicie Mu zaufać, poddać Mu naszą wolę i serce, i dzięki Jego odkupieńczej mocy upodobnić się do Niego²³.

Bracia, jeśli będziemy radzić się Jezusa Chrystusa, On nas pobłogosławi, abyśmy byli Jego starszymi w Izraelu — pokornymi, łagodnymi, uległymi i pełnymi Jego miłości²⁴. Przyniesiemy radość i błogosławieństwa Jego ewangelii i Jego Kościoła naszym rodzinom oraz braciom i siostrom po obu stronach zasłony.

Prezydent Russell M. Nelson wezwał nas, abyśmy radzili się Jezusa Chrystusa w następujący sposób: „Stawanie się pełnymi mocy uczniami nie jest niczym prostym ani nie dzieje się to automatycznie. Musimy się całkowicie [przynitować do Zbawiciela i Jego ewangelii]. Naśladowanie Go w każdej myśli wymaga umysłowej dyscypliny, jednak kiedy to robimy, nasze wątpliwości i strach znikają”²⁵.

Nitowanie to wspaniałe słowo. Oznacza mocne zapięcie, przyciągnięcie i całkowite trzymanie²⁶. „Nitujemy” naszą uwagę na Jezusie Chrystusie i Jego ewangelii, gdy żyjemy według zawartych przez nas przymierzy.

Gdy żyjemy zgodnie z naszymi przymierzami, wpływają one na wszystko, co mówimy i robimy. Prowadzimy życie według przymierzy²⁷, pełne prostych, codziennych aktów wiary, które skupiają nas na Jezusie Chrystusie: modlimy się z głębi serca w Jego imię, napawamy się Jego słowem, zwracamy się do Niego, aby odpokutować za nasze grzechy, przestrzegamy Jego przykazań, przyjmujemy sakrament i zachowujemy świętość Jego sabatu, tak często, jak to możliwe oddajemy cześć w Jego świętej świątyni i korzystamy z Jego świętego kapłaństwa, aby służyć dzieciom Boga.

Te akty oddania przymierzom otwierają nasze serca i umysły na niosącą odkupienie moc Zbawiciela i uświęcający wpływ Ducha Świętego. Wiersz po wierszu Zbawiciel zmienia naszą naturę, bardziej nawracamy się do Niego, a nasze przymierza zaczynają żyć w naszych sercach²⁸.

Obietnice, jakie składamy naszemu Ojcu Niebieskiemu, stają się twardymi jak skała zobowiązaniami, naszymi najgłębszymi pragnieniami. Ojciec Niebieski obiecuje, że przepełni nas wdzięcznością i radością²⁹. Nasze przymierza przestają być zestawem reguł, których mamy się trzymać, a stają się ukochanymi zasadami, które inspirują nas, prowadzą i przynitowują naszą uwagę do Jezusa Chrystusa³⁰.

Te akty poświęcenia są dostępne dla wszystkich, młodych i starych. Młodzi mężczyźni, którzy dzierżycie Kapłaństwo Aarona, wszystko, co dziś powiedziałem, odnosi się do was. Dziękuję Bogu za was. Co tydzień udostępniacie święte obrzędy i przymierza milionom świętych w dniach ostatnich. Gdy przygotowujecie, błogosławicie i roznosicie sakrament, czynicie posługę, chrzcicie w świątyni, zapraszacie przyjaciół na zajęcia lub ratujecie członka waszego kworum, wykonujecie dzieło zbawienia. Wy również możecie radzić się Jezusa Chrystusa i każdego dnia żyć według zawartych przymierzy. Obiecuję wam, że gdy będziecie tak żyć, zostaniecie zaufanymi sługami Pana teraz i potężnymi starszymi w Izraelu w przyszłości.

Bracia, wiem, że to wszystko może brzmieć nieco przytłaczająco. Pamiętajcie jednak o słowach Zbawiciela: „Nie jestem sam, bo Ojciec jest ze mną”³¹. Tak samo jest z nami. Nie jesteśmy sami. Pan Jezus Chrystus i nasz Ojciec Niebieski kochają nas i są z nami³². Ponieważ Jezus wzorował się na Swoim Ojcu i ukończył wielką zadość czyniącą ofiarę, możemy wzorować się na Jezusie Chrystusie, mając pewność, że nam pomoże.

Nikt z nas nie jest doskonały. Czasami zdarza się nam utknąć. Rozpraszamy się i zniechęcamy. Potykamy się. Jednakże, gdy spojrzymy na Jezusa Chrystusa ze skruchą w sercu, On nas podniesie, oczyści z grzechu, przebaczy nam i uzdrowi nasze serca. Jest cierpliwy i życzliwy. Jego niosąca odkupienie miłość nigdy nie ustaje ani nie zawodzi³³. On pomoże nam żyć według naszych przymierzy i rozwijać nasze powołania jako starszych w Izraelu.

Ojciec pobłogosławi nas wszystkim, co potrzebne, abyśmy osiągnęli Jego cele, „[wszystkim], tak w niebie jak i na ziemi, [życiem i światłem, Duchem i mocą, wysłanymi] z woli Ojca przez Jezusa Chrystusa, Jego Syna”³⁴.

Kiedy boskie światło i moc pojawiają się w naszym życiu, następują trzy cudowne rzeczy:

Po pierwsze — przeglądamy na oczy! Dzięki objawieniu zaczynamy widzieć w taki sposób, w jaki Jezus dostrzegł tę kobietę: zaczynamy widzieć serce, a nie powierzchowność³⁵. Gdy postrzegamy tak jak Jezus, On błogosławi nas, abyśmy kochali tych, którym służymy z Jego miłością. Z Jego pomocą osoby, którym służymy, ujrzą Zbawiciela i poczują Jego miłość³⁶.

Po drugie — mamy moc kapłaństwa! Mamy upoważnienie i moc, by działać w imię Jezusa Chrystusa i „błogosławić, przewodzić, chronić, wzmacniać i uzdrawiać bliźnich […], czynić cuda pośród tych, których [kochamy] i ochraniać [nasze małżeństwa i rodziny]”³⁷.

Po trzecie — Jezus Chrystus jest z nami! Gdzie my idziemy, idzie i On. Gdy nauczamy, On naucza. Gdy pocieszamy, On pociesza. Gdy błogosławimy, On błogosławi³⁸.

Bracia, czyż nie mamy powodu do radości? Oczywiście! Dzierżymy święte kapłaństwo Boga. Gdy będziemy radzić się Jezusa Chrystusa, żyć zgodnie z naszymi przymierzami i przynitujemy do Niego naszą uwagę, przyłączymy się do naszych sióstr i będziemy służyć w świętszy sposób, gromadzić rozproszony Izrael po obu stronach zasłony, wzmacniać i pieczętować nasze rodziny oraz przygotowywać świat na Drugie Przyjście Pana Jezusa Chrystusa. Tak się stanie. Świadczę o tym.

Pragnę zakończyć modlitwą w sercu, żebyśmy wszyscy w każdej myśli radzili się Jezusa Chrystusa. Nie wątpcie. Nie lękajcie się. W imię Jezusa Chrystusa, amen.