Przygotowani, aby otrzymać wszystko, co potrzebne
Błogosławieństwa nadejdą, kiedy będziemy dążyli do wypełniania naszego osobistego obowiązku, by uczyć się i kochać przywróconą ewangelię Jezusa Chrystusa.
Programy i zajęcia Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich coraz bardziej koncentrują się na domu przy wspierającej roli Kościoła, co jest widoczne w serii zmian ogłoszonych podczas niedawnych konferencji generalnych. Prezydent Russell M. Nelson radzi nam: „Jeszcze tyle przed nami […]. Bierzcie witaminy. Wyśpijcie się. Będzie ekscytująco”1.
Przywołuję i modlę się o pomoc Ducha Świętego, kiedy będziemy wspólnie rozważać kilka podstawowych aspektów związanych z dokonywanymi obecnie w Kościele Pana zmianami.
Nauka ewangelii skupiona na domu wspieranym przez Kościół
Towarzysząc mi niedawno na konferencji dla przywódców kapłańskich, Starszy Craig C. Christensen zadał dwa proste pytania, aby podkreślić zasadę skupienia się na domu i wsparcia przez Kościół. Zasugerował, żeby zamiast pytać po powrocie do domu w niedzielę: „Czego nauczyliście się o Zbawicielu i Jego ewangelii dzisiaj w kościele?”, na kościelnych spotkaniach zadawać pytanie: „Czego nauczyliście się o Zbawicielu i Jego ewangelii w tym tygodniu w domu?”. Odpowiednie przestrzeganie dnia sabatu, nowy program nauczania i zmieniony grafik spotkań wspólnie ułatwiają nam naukę ewangelii zarówno w domu, jak i w kościele.
Każdy członek Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich ma osobisty obowiązek uczyć się i żyć zgodnie z naukami Pana oraz przyjmować obrzędy zbawienia i wywyższenia dokonywane na mocy odpowiedniego upoważnienia. Nie powinniśmy oczekiwać, że Kościół jako organizacja będzie nauczać nas lub mówić nam wszystko, co musimy wiedzieć i czynić, żeby stać się oddanymi uczniami i dzielnie wytrwać do końca2. Przeciwnie, naszym osobistym obowiązkiem jest dowiedzieć się, czego powinniśmy się nauczyć, żyć tak, jak wiemy, że powinniśmy żyć, i stać się, kim Mistrz życzyłby sobie, byśmy się stali. A nasz dom zapewnia nam najlepsze warunki do nauki, życia i rozwoju.
Józef Smith dowiedział się o Bogu od swojej rodziny, kiedy był dzieckiem. Czynione przez niego wysiłki, by poznać wolę Boga wobec siebie, sprawiły, że szukał prawdy pośród wielu różnych wyznań chrześcijańskich, pilnie rozważał pisma święte i szczerze modlił się do Boga. Kiedy młody Józef Smith wrócił do domu ze świętego lasu, zaraz po tym, jak ukazali mu się Ojciec i Syn, pierwszą osobą, z którą rozmawiał, była jego matka. „Kiedy [oparł] się o kominek, matka zapytała, co [mu] jest. [Józef odparł]: ‘Nic takiego, wszystko w porządku, czuję się całkiem dobrze’. A potem [powiedział] matce: ‘Przekonałem się’”3. Doświadczenie Józefa ukazuje nam niezawodny wzorzec uczenia się, który każdy z nas powinien naśladować. My również musimy się przekonać.
Nadrzędnym celem planu Ojca Niebieskiego jest to, by Jego dzieci stały się bardziej podobne do Niego. W związku z tym zapewnia On nam niezbędne możliwości wzrostu i rozwoju. Nasze zobowiązanie do zdobywania wiedzy o prawdzie i życia zgodnie z nią staje się coraz bardziej ważne w świecie, który jest „[pełen] zamieszania”4 i staje się coraz bardziej zdezorientowany i niegodziwy. Nie możemy oczekiwać, że samo uczęszczanie na spotkania kościelne i uczestniczenie w programach zapewni nam pełne podniesienie na duchu i ochronę, które pozwolą nam „stawić opór w dniu złym”5.
„Rodzice mają święty obowiązek wychowywania swoich dzieci w miłości i prawości”6. Natchnieni kościelni przywódcy i nauczyciele, a także zajęcia wspomagają indywidualne i rodzinne wysiłki, by wzrastać duchowo. I choć wszyscy potrzebujemy pomocy, kiedy idziemy naprzód ścieżką przymierzy, ostateczna odpowiedzialność za rozwinięcie duchowej siły i odporności spoczywa indywidualnie na każdym z nas.
Przypomnijcie sobie, jak Nefi, syn proroka Lehiego, pragnął zobaczyć, usłyszeć i przekonać się, dzięki mocy Ducha Świętego, o tym, czego jego ojciec dowiedział się z wizji o drzewie życia. Nefi wyraźnie potrzebował przykładu i nauk „dobrych rodziców”, dzięki którym został pobłogosławiony7. Jednak, tak samo jak Józef Smith, Nefi pragnął uczyć się i sam się przekonać.
Jeśli wszystko, co wy lub ja wiemy o Jezusie Chrystusie i Jego przywróconej ewangelii, opiera się na tym, czego uczą nas lub mówią nam inni ludzie, to podstawa naszego świadectwa o Nim i o Jego chwalebnym dziele w dniach ostatnich zbudowana jest na piasku8. Nie możemy polegać wyłącznie na świetle i wiedzy zapożyczonych od innych ludzi — choć byśmy ich nawet kochali i im ufali.
Co ważne, Prorok Józef Smith nauczał, że każdy święty w dniach ostatnich musi sam zrozumieć „zamysł i cele Boga związane z naszym przyjściem na świat”9.
„Nawet jeśli w przyszłości dane by nam było przeczytać i pojąć wszystko, co zostało zapisane od czasów Adama o relacji pomiędzy człowiekiem a Bogiem i aniołami, to niewiele byśmy na ten temat wiedzieli. Czytanie o doświadczeniach innych osób lub o objawieniach im danych nigdy nie da nam całościowego oglądu naszego stanu i prawdziwej relacji z Bogiem. Wiedzę na ten temat uzyskać można jedynie dzięki obrzędom, które Bóg wyznaczył do tego celu”10.
Umożliwienie osiągnięcia tego wielkiego duchowego celu poszczególnym osobom i całym rodzinom jest jednym z podstawowych powodów, dla których programy i zajęcia w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich stają się coraz bardziej skupione na domu wspieranym przez Kościół w tym konkretnym okresie dyspensacji pełni czasów.
Aspekty nauki skupionej na domu i wspieranej przez Kościół
Pozwólcie, że podsumuję kilka najważniejszych aspektów tego, że uczenie się ewangelii ma miejsce przede wszystkim w domu i jest wspierane przez Kościół.
Najlepszymi centrami szkolenia misjonarzy są nasze domy. Drugorzędne centra szkolenia misjonarzy znajdują się w Provo, w Manili, w mieście Meksyk i w innych miejscach. Naszymi najbardziej pouczającymi zajęciami Szkoły Niedzielnej powinno być nasze osobiste i rodzinne studiowanie w domu. Pomocne, lecz drugorzędne, zajęcia Szkoły Niedzielnej mają miejsce w naszych domach spotkań.
Centra historii rodziny znajdują się teraz w naszych domach. Dodatkową pomoc w badaniu historii naszej rodziny można uzyskać również w naszych domach spotkań.
Podstawowe zajęcia przygotowujące do pójścia do świątyni odbywają się w naszych domach. Ważne, lecz drugorzędne, zajęcia przygotowujące do pójścia do świątyni mogą być również przeprowadzane od czasu do czasu w naszych domach spotkań.
Zamienianie naszych domów w sanktuaria, gdzie będziemy mogli „[stać] na świętych miejscach”11, jest niezbędne w tych dniach ostatnich. I niezależnie od tego, jak ważne dla naszej duchowej siły i ochrony jest dzisiaj uczenie się ewangelii w domu wspieranym przez Kościół, będzie ono jeszcze ważniejsze w przyszłości.
Nauka ewangelii i przygotowanie do wejścia do świątyni — skupione na domu wspieranym przez Kościół
Zastanówcie się, jak zasada skupiania się na domu, który ma oparcie w Kościele, odnosi się do naszego indywidualnego przygotowania i godności, by otrzymać święte obrzędy w domu Pana i zawrzeć tam przymierza.
Zaiste, przygotowanie do pójścia do świątyni jest najskuteczniejsze, kiedy odbywa się w naszych domach. Jednak wielu członków Kościoła nie wie, o czym dokładnie można, a o czym nie można mówić poza świątynią na temat doświadczeń z nią związanych.
Prezydent Ezra Taft Benson wyjaśnił, dlaczego tak się dzieje.
„Świątynia jest świętym miejscem, a obrzędy świątynne mają święty charakter. Z tego powodu bywa, że nie mówimy nic na temat świątyni naszym dzieciom i wnukom.
Z tego powodu wiele z nich nie rozwija prawdziwego pragnienia udania się do świątyni albo, gdy już tam się uda, czyni to bez należytego przygotowania do przyjmowanych zobowiązań i zawieranych przymierzy.
Wierzę, że należyte zrozumienie czy też przygotowanie w znaczny sposób pomoże […] młodzieży, aby mogła pójść do świątyni […], [i] wzmocni w niej pragnienie dążenia do uzyskania błogosławieństw kapłańskich, tak jak czynił to Abraham”12.
Dwie podstawowe wskazówki pomogą nam osiągnąć to należyte zrozumienie, które podkreślił Prezydent Benson.
Wskazówka nr 1. Ze względu na naszą miłość do Pana zawsze powinniśmy wypowiadać się o Jego świętym domu z czcią. Nie powinniśmy ujawniać ani opisywać świętych symboli związanych z przymierzami, które przyjmujemy podczas świętych ceremonii świątynnych. Nie powinniśmy też dzielić się świętymi informacjami, co do których składamy w świątyni konkretne obietnice, że ich nie ujawnimy.
Wskazówka nr 2. Świątynia jest domem Pana. Wszystko w świątyni kieruje naszą uwagę ku naszemu Zbawicielowi, Jezusowi Chrystusowi. Możemy rozmawiać o podstawowych celach, doktrynach i zasadach związanych ze świątynnymi obrzędami i przymierzami.
Prezydent Howard W. Hunter nauczał rodziców: „Dzielmy się z naszymi dziećmi duchowymi odczuciami, jakie spływają na nas w świątyni i uczmy je z większą gorliwością, bez skrępowania i w stosowny sposób, celów domu Pana”13.
Na przestrzeni pokoleń od Proroka Józefa Smitha po Prezydenta Russella M. Nelsona doktrynalne cele obrzędów i przymierzy świątynnych były szeroko nauczane przez przywódców Kościoła14. Bogate materiały źródłowe istnieją w formie drukowanej, audio, wideo oraz innych formatach, by pomóc nam uczyć się o obrzędach wstępnych, obdarowaniu, małżeństwie i innych obrzędach zapieczętowania15. Dostępne są także informacje o podążaniu za Zbawicielem dzięki przyjmowaniu i szanowaniu przymierzy dotyczących prawa posłuszeństwa, prawa składania ofiar, prawa ewangelii, prawa czystości moralnej i prawa poświęcenia16. Wszyscy członkowie Kościoła powinni zapoznać się ze wspaniałymi materiałami na temat świątyni, które są dostępne na stronie internetowej: temples.ChurchofJesusChrist.org.
Prezydent Russell M. Nelson podkreślił, jak zasadnicza jest równowaga pomiędzy świętym charakterem ceremonii świątynnych a wartościowymi informacjami na temat świątyń, które Kościół rozpowszechnia w sposób rzetelny, odpowiedni i dostępny dla wszystkich. „Zachęcam, aby członkowie […] przeczytali w Bible Dictionary [Słowniku Biblijnym] hasła odnoszące się do świątyni, takie jak: ‘Anoint’ [namaszczać], ‘Covenant’ [przymierze], ‘Sacrifices’ [ofiary] oraz ‘Temple’ [świątynia]. Można też przeczytać rozdziały II Ks. Mojżeszowa 26–29 oraz III Ks. Mojżeszowa 8. Stary Testament, podobnie jak Księga Mojżesza i Księga Abrahama w Perle Wielkiej Wartości, podkreślają starożytne pochodzenie pracy świątynnej i trwałą naturę tych obrzędów”17.
Wyobraźcie więc sobie, że wasz syn lub córka pyta: „Ktoś w szkole powiedział mi, że w świątyni nosi się dziwne ubrania. Czy to prawda?”. Na stronie internetowej: temples.ChurchofJesusChrist.org znajduje się krótki film pod tytułem „Święty strój świątynny”. To wyśmienite źródło wyjaśnia, jak od starożytnych czasów mężczyźni i kobiety wykorzystywali świętą muzykę, różne formy modlitwy, symboliczny strój o charakterze religijnym oraz gesty i rytuały, by wyrażać swoje najskrytsze uczucia oddania wobec Boga. Poprzez udzielanie podstawowych informacji i zapewnianie cennych źródeł wiedzy, takich jak ten film, Kościół wspiera dom jako miejsce przygotowania się na pełne chwały błogosławieństwa świątyni. Macie dostęp do wielu użytecznych informacji18.
W miarę, jak będziemy żyć w łagodności Ducha Pana19, będziemy błogosławieni zrozumieniem i osiągnięciem w naszych domach niezbędnej równowagi pomiędzy tym, co jest a co nie jest odpowiednim tematem rozmowy w kwestii świętych obrzędów i przymierzy świątynnych.
Obietnica i świadectwo
Zakładam, że niektórzy z was mogą się zastanawiać, czy wasze uczenie się ewangelii rzeczywiście może stać się bardziej oparte na domu i wspierane przez Kościół. Być może jesteście w swoim domu jedynym członkiem Kościoła lub nie znajdujecie wsparcia we współmałżonku. Może samotnie wychowujecie dziecko lub mieszkacie sami jako niezamężni, nieżonaci lub rozwiedzeni święci w dniach ostatnich i zadajecie sobie pytanie, jakie te zasady mają zastosowanie w waszym życiu. Być może jako mąż i żona patrzycie na siebie i zastanawiacie się: „Czy potrafimy to robić?”.
Tak, potraficie! Obiecuję, że w waszym życiu pojawią się pomocne błogosławieństwa i będą one wyraźne. Otworzą się drzwi. Zaświeci światło. Spotęgują się wasze umiejętności i będziecie potrafili nie ustawać w pilności i cierpliwości.
Z radością świadczę, że nadejdą rekompensujące błogosławieństwa, kiedy będziemy dążyli do wypełniania naszego osobistego obowiązku, by uczyć się i kochać przywróconą ewangelię Jezusa Chrystusa. Zaprawdę możemy być „przygotowani, aby otrzymać wszystko, co potrzebne”20. Obiecuję, że tak jest i świadczę o tym w święte imię Pana Jezusa Chrystusa, amen.