จากเพื่อนถึงเพื่อน
ไม่มีใครถูกทิ้ง
โดย เอ็ลเดอร์แกรีย์ บี. เซบิน
แห่งสาวกเจ็ดสิบ
“ท่านทั้งหลายจงเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน เห็นอกเห็นใจกัน” (1 เปโตร 3:8)
จัสตินลูกชายของเราโตมากับโรคที่รักษายาก บางครั้งเขาอ่อนแอมาก เขามักจะทำหลายๆ อย่างเหมือนคนอื่นไม่ได้แม้จะพยายามแล้วก็ตาม เขารู้ว่าการไม่เหมือนคนอื่นทำให้รู้สึกอย่างไร
วันหนึ่งจัสตินกับเพื่อนๆ เล่นเกมด้วยกัน พวกเขาต้องใช้แขนเดาะบอลไม่ให้ตกพื้น เด็กหญิงคนหนึ่งที่มาเล่นด้วยแขนหัก
เราจะพูดก็ได้ว่า “โอเค เราทุกคนเล่น ส่วนเธอดูเฉยๆ ก็พอ”
แต่จัสตินกลับพูดว่า “ฉันมีความคิดดีๆ อย่างหนึ่ง เราทุกคนจะใช้แขนข้างเดียวเล่น” ทุกคนใช้แขนข้างเดียวเล่นเกม รวมทั้งเด็กหญิงที่ใส่เฝือก ไม่มีใครถูกทิ้ง
จัสตินเป็นพระเอกของข้าพเจ้า เขามองดูคนอื่นๆ เสมอและคิดว่า พวกเขารู้สึกอย่างไร? จัสตินป่วยเกือบตลอดชีวิต แต่เขามีความสุขเพราะเขาช่วยเหลือคนอื่นและทำตามพระเยซูคริสต์
เราทุกคนมีความท้าทาย แต่เรามีมากมายให้สุขใจ จงทำสิ่งที่ท่านทำได้ วางใจพระผู้เป็นเจ้า ความสุขสูงสุดไม่ได้เกิดจากการนึกถึงแต่ตนเองแต่เกิดจากการนึกถึงผู้อื่น ●
ภาพประกอบโดย บาร์บารา บอนกินี